WIM HOFMAN
u
Klaagzang
13
Cabaretduo Piepschuim geeft voorstelling over klimaatcrisis
De wereld van Wim Hofman, schrijve r/i I lustra tor
‘We gaan er allemaal aan’, dat
is d e wei n i g o pgewekte
boodschap van de m uzikale
voorstelling Buiten de lijntjes
van cabaretgezelschap
Piepschuim. Een zware
boodschap over de
klimaatcrisis, verpakt in een
luchtige show. „We moeten
met elkaar in gesprek en echt
iets veranderen.”
Theatergroep Piepschuim met Cor Burger (links) en Robbert Koe
koek. FOTO BERT BEELEN
bunkers, puinhopen en krotten maakten
plaats voor weinig fraais, de boulevards
veranderden en daarmee ook het idee
dat Vlissingen een vestingstad was. Men
bouwde een rij hoge torens langs de
kust, alsof men zich voor de oude stad
schaamde.
Wat ik ook soms wel jammer vind is,
ik noem maar wat, het verdwijnen van
de veerboot. In gedachten zie ik me nog
wel eens de boot op fietsen. Je fiets zette
je ergens tegen een zijkant en dan kon je
met een trap naar boven. Je kon in een
van de salons gaan zitten onder het oog
van iemand van het vorstenhuis. Het
rook er naar erwtensoep. In een glazen
kastje draaiden knakworstjes rond. In
een van de salons kon je roken. Er ston
den aluminium asbakken die soms heen
en weer schoven als er wat deining was.
Je kon ook aan dek waar meestal een
flinke wind stond. Soms passeerde een
ander schip of je zag een boei of een
meeuw of een boei waar een meeuw op
zat.
Als kind verloor ik eens mijn trui die
ik op de railing had gelegd. Het ding was
pijlsnel in het witte schuim verdwenen.
Toen ik thuis kwam zei mijn moeder:
Wat doe je dan ook steeds op die boot?
Ze vond het misschien niet zo erg: het
was een oude trui gebreid van restjes wol
en met een gat in de elleboog. Ach, het
kan altijd erger. En misschien vertel ik de
volgende keer wat vrolijker dingen.
Zaterdag 4 maart, 20.30 uur in
Theater de Wegwijzer in Nieuw- en
Sint Joosland.
hebben contact gehad met Heleen
de Coninck, een erkende klimaat-
wetenschapster. Ze zei tegen ons:
‘We hebben kunstenaars nodig die
het klimaatverhaal vertellen, ons
lukt het niet’. Als je hoort wat de
feiten zijn dan denk ik, dit moet
elke dag op de voorpagina van de
krant staan. We zitten in de groot
ste hittegolf die Europa ooit heeft
gehad.”
Hans Puik
Nieuw- en Sint Joosland
planeet. Het duo sprak - speciaal
voor deze voorstelling - met kli-
maatwetenschappers, journalisten,
dwarsdenkers en activisten. Bur
ger: „Het klimaatprobleem bestaat
al minstens vijftig jaar en we heb
ben er al die jaren niets aan gedaan.
Hoe kan dat nou, vraag ik me af.
Mijn overtuiging is dat het verhaal
nooit goed is verteld. Er zijn veel
feiten bekend, maar we hebben er
niets mee gedaan. Tijdens de voor
stelling vertellen we verhalen en
gebruiken we metaforen waarmee
bezoekers zelf het klimaatverhaal
door kunnen geven.”
Een voorstelling die draait om
een klimaatcrisis, is dat niet saai?
■k iet zo lang geleden ben ik weer
B^m eens jarig geweest. Vroeger lette
B ik er niet zo op, maar er zijn toch
steeds mensen die me erop wijzen dat ik
jarig ben en dat er weer een jaar voorbij
is. Ze bedoelen het goed, het zijn vrien
delijke mensen, maar ze dwingen je te
beseffen dat je ouder wordt en ouder
worden betekent minder vooruit kijken
en meer terugkijken. Je zou kunnen zeg
gen: wees blij dat er een en ander achter
de rug is. Toch word ik er niet zo blij van.
Want je beseft ook dat bepaalde dingen
ook wel anders hadden gekund.
Mijn geboortehuis bestaat niet meer.
Een paar jaar na mijn geboorte brandde
het uit en werd het afgebroken. Het huis
waarin ik daarna volgens mijn papieren
gewoond moet hebben is afgebroken,
bijna heel de straat werd afgebroken. Het
huis daarna werd bij een tankslag in
1944 kapot geschoten. Zo kunnen we
doorgaan. Van de scholen waar ik opge
zeten heb, zijn er weinig meer over. Een
van de kleuterscholen bestaat nog wel.
Het is nu een reptielenzoo met een opge
zette zoutwaterkrokodil, dat is mis
schien een kleine verbetering.
Het is niet moeilijk om te klagen. Het
gaat je als je ouder wordt steeds beter af.
Het is gemakkelijk: een fluitje van een
cent. Het aanzicht van Vlissingen, de
stad waar ik nu allang woon, is drastisch
van aanzicht veranderd. De machtige
hijskranen van de scheepswerf weg;
Het klimaatprobleem
bestaat al minstens
vijftig jaar en we
hebben er al die jaren
niets aan gedaan
- Cor Burger, Piepschuim
voor
ons. Als het ver
haal goed ver
zou wor-
stoten, het enige wat we voor elkaar
krijgen is dat we minder stijgen.
Terwijl we eigenlijk al vijfjaar naar
beneden moeten, hebben we de
stijging afgevlakt. Chapeau, daar
mee gaan we het niet redden.”
Muziek speelt een belangrijke rol
tijdens de avond. Met z’n tweeën
spelen Burger en Koekoek een grote
hoeveelheid instrumenten. Er ko
men liedjes voorbij als Leed van de
veganist en als slotlied We moeten
praten. „Dat laatste lied staat sym
bool voor onze hele show. Wij gaan
niet belerend vertellen wat iemand
anders moet doen, maar het is een
uitnodiging om
met elkaar te
praten over het
probleem. Alle
grote verande
ringen in de
wereld zijn be
gonnen met
mensen die met
elkaar begon
nen te praten.
Als mensen de
avond na onze
voorstelling aan tafel zitten en de
een tegen de ander zegt: ‘schat, ik
denk dat we moeten praten’, dan is
onze show geslaagd. Pas als mensen
serieus geraakt worden, heb je kans
dat ze besluiten hun leven aan te
passen.”
Cor Burger (zang, gitaren, toetsen)
en Robbert Koekoek (fysiek spel,
sax, klarinet, bas, percussie) vor
men samen het cabaretduo Piep
schuim. Al jaren maken ze voorstel
lingen met een maatschappelijk
tintje. „Maar ik vond nooit een in
valshoek om de klimaatcrisis te
verwerken”, vertelt Burger. „Tij
dens een periode van lockdowns
schreven we een show over de co
ronacrisis. Daarin lachten we om
ons eigen onvermogen. De stap
naar de klimaatcrisis was snel ge
maakt, nog een crisis waar we het
met z’n allen over kunnen hebben.
Nee, moeten hebben.”
De twee rasartiesten hopen dat
hun kinderen straks nog een leef
bare wereld hebben. Wetenschap
pers en activisten wijzen al tiental
len jaren op de ondergang van onze
Bijna te laat
„In de krant staat alleen ‘Het was zo
lekker warm met oud en nieuw’.”
De oplossing is volgens Burger dat
mensen door
krijgen hoe
noodzakelijk
het is om te ver
anderen van
leefgewoontes.
„De wetenschap
„Zeker niet”, is Burger stellig. „Nie
mand komt voor een preek naar het heeft op dit mo-
theater, die geven wij zeker niet. Als ment geen goed
ik zelf naar cabaret ga, wil ik lachen verhaal
en iets mee krijgen. De kern van ca
baret is een deel van jezelf uitver
groten en voor herkenning zorgen teld
bij het publiek. Bezoekers moeten den, hadden we al lang iets gedaan,
kunnen lachen, maar de show moet In de show gaan wij op zoek naar
ook inhoud hebben. Juist als men- een antwoord op de vraag, ‘welk
sen lachen, stellen ze zich beter verhaal hebben we nodig om tot ac-
open voor een verhaal.” tie over te gaan?’, ‘waar gaan men
sen wel op aan?’. Als ik de weten-
Hittegolf schappers mag geloven hebben we
Volgens Burger is het belangrijk dat niet eens twintig jaar meer om iets
mensen zich open gaan stellen voor aan te passen aan onze gewoontes,
het klimaatverhaal. „Bespreek het We zijn al bijna te laat. We moeten
met elkaar, dat is ons thema. We elk jaar 7 procent minder CO2 uit-
.Ad
l
A
‘We gaan er allemaal aan’
GO VRIJ DAG 3 MAART 2023
