minder actief zijn
‘Het is alsof jongeren
Drie jongeren over de gevolgen van de coronajaren voor hun leven
‘Ik had voor het eerst de rust
om na te denken- wat wil ik?’
‘Corona heeft me een andere kant opgestuurd’
11
1
6
/Mi 1
Romy Verhoeven
(25) uit H eerie,
assistent
accountant
allemaal wel los. Ik denk
dat we de impact van
corona op mi jn generatie
niet moeten onderschat
ten. Ik zie ook dat mijn
leeftijdgenoten nu min
der gemotiveerd zijn,
minder actief, alsof ze
een beetje in die pauze
stand van corona blijven
hangen. Het is bijvoor
beeld nu heel lastig om
nieuwe bestuursleden
te vinden voor de Katho
lieke Plattelands Jonge
ren, de vereniging waar
van ik voorzitter ben.
Het is alsof jongeren
het door corona minder
logisch vinden om wat
voor de samenleving te
doen. Dat merkt mijn
vriend ook. Hij bouwt
carnavalswagens en daar
waren dit jaar ook veel
minder jongeren voor
te porren.”
f en toe hoor ik dat
iemand corona
heeft en denk ik:
o ja, dat is er ook nog. Die
hele chaos lijkt alweer zo
lang geleden. Ik weet nog dat
ik in het begin heel bang was
voor het virus. Ik had een
bijbaantje bij een biologi
sche supermarkt en was zo
panisch, dat ik een mond
kapje én plastic handschoe
nen droeg. Maar corona
heeft me echt een andere
kant opgestuurd. Als het
virus er niet was geweest,
zat ik nu bijvoorbeeld niet in
Gent. Ik stond bij het begin
van corona op het punt te
vertrekken naar de Chinese
stad Shenzhen voor een
stage voor mijn eerste studie
ook al een eigen bedrijf dat
managers en beleidsmakers
stimuleert om de werksfeer
opener en veiliger te maken.
Toen het onderwijs digitaal
ging, kon ik mijn tijd makke
lijker indelen. Ik vond het ook
geweldig om te zien hoe snel
mensen zich aanpasten.
Scholen konden in een paar
weken tijd het onderwijs
online organiseren, terwijl
het daarvoor onmogelijk leek.
En ik vond het goed om te
zien hoe inventief mensen
kunnen zijn. Mijn klasgeno-
webdesign. Dat ging dus
niet door, veel te gevaarlijk.
Intussen had ik al wel wat
lessen Chinees gehad en
leek het me leuk om Chi
nees te studeren in een
vreemd land waar ik wél
naartoe mocht: België. Daar
heb ik het ook superleuk
gehad in het eerste jaar.
Ik ging veel uit, wat ik in
Nederland weinig deed.
Tijdens de tweede lockdown
was het een stuk minder.
Toen zat ik opgesloten in
mijn studentenkamer, mijn
‘kot’ van 12 vierkante meter.
Dat was vooral in het week
end balen, dan gingen alle
Belgen naar huis. Ik ben in
tussen geswitcht van studie,
omdat programmeren me
beter ligt en ik graag als ‘di
gitale nomade’ aan de slag
wil. Op Bali, of zoiets. Nee,
naar China hoef ik niet
meer. Daar doen ze nog
steeds moeilijk over corona.”
ten gingen bijvoorbeeld digi
tale pubquizzen organiseren
om elkaar te zien. Maar het
allerbelangrijkste: ik had in
die jaren voor het eerst veel
tijd en rust om te bepalen wat
ik met mijn leven wilde. Wat
Jort Verhage (20) uit
Leiden, ondernemer/
student filosofie
Mila Duterloo (21) uit
Bussum, studeert
programmeren in Gent
(België)
k had het er met
een collega nog over
H dat carnaval dit jaar
echt anders voelde. Alsof
iedereen na al die ellende
extra blij was. Er waren
ook opvallend weinig
ruzietjes en opstootjes.
Ik vond het zelf ook heel
fijn om het weer écht te
vieren. Normaal ga ik niet
elke carnavalsavond op
stap, maar nu ben ik in
mijn hippiepak, in mijn
pyjama of in mijn bruids
jurk alle dagen gegaan.
Naar Roosendaal, naar
Ossendrecht en naar
Hoogerheide. Het voelde
echt als een afsluiting
van een periode. Ook ik
ben, net als heel veel an
dere Brabanders, na het
carnaval in 2020 heel ziek
geworden en ergens blijf
ik het gevoel houden dat
het nog eens kan
gebeuren. Ik
maak me ook
zorgen: zullen
we een nieuw
virus nog wel
serieus nemen?
Ik heb het idee
dat de meesten nu
denken: ach, dit loopt
k kan me die angst van
die allereerste periode
H nog goed herinneren.
Dat ik me zorgen maakte over
hoe dodelijk corona zou zijn.
Zou de mensheid worden
weggevaagd, zoals in de
tv-serie The Walking Dead1.
Die angst zat er ook in omdat
mijn oom, een heel gezonde,
sportieve man, in die periode
28 dagen op de ic lag. Geluk
kig is hij helemaal hersteld,
maar het was heftig. Corona
was voor alle jongeren na
tuurlijk ook een enorme
breuk met het leven ervóór.
Wij hadden het hartstikke
goed. Er was vrede, er was
vrijheid, alles ging z’n gange
tje. En toen stond de wereld
op z’n kop, konden we niet
meer naar school, zaten we
thuis met onze ouders. En
toch zie ik de coronajaren als
iets positiefs. Ik had in die tijd vind ik belangrijk? Wat past
bij me? Wat geeft me energie?
Ik heb na een tussenjaar
besloten om mijn bedrijf te
combineren met een studie
filosofie. Die levert me voor
alsnog meer vragen op dan
antwoorden, haha. Maar nee,
ik denk niet dat de corona-
generatie - als je mijn genera
tie al zo wil noemen - zielig
is. Ik denk dat wij vooral
een meer bewuste generatie
zijn, door de lockdowns, de
1,5 meter, de avondklok. We
weten dat vrijheid niet van
zelfsprekend is.”
Hebben ze een deuk opgelopen of zijn ze de coronajaren helemaal te boven? Drie jongeren blikken
terug op de pandemie die Nederland driejaar geleden in z’n greep kreeg.
I
mi
FOTO PETER FRANKEN
-C
o
o
‘Onze generatie weet nu:
vrijheid is niet vanzelfsprekend’
Eefje Oomen
GO MAANDAG 27 FEBRUARI 2023
FOTO WANNES NIMMEGEERS
