‘We hadden de neiging
gekke scènes in Turks fruit
te gooien om te verdoezelen
dat er weinig verhaal is’
- Mi
<3
VI
samenvatting: Olga (in de film gespeeld door
Monique van de Ven) is ongesteld, maar laat
een potje seks met haar liefde Eric (Rutger
Hauer) niet aan zich voorbij gaan. Dan maar
‘van achteren’. Van de manier waarop Wolkers
dit alles opschreef, krijg je nog steeds rode
oortjes.
Dat ook de film Turks jruit de reputatie geniet
uit zijn voegen te barsten van de erotiek, is
volgens Verhoeven onterecht. ‘Kijk hem nog
maar eens. Ze komen er nauwelijks aan toe
hét te doen, ze worden voortdurend onder
broken. Dat komt omdat scenarist Gerard
Soeteman vond dat we al dat gepomp zoveel
mogelijk moesten vermijden. Dat advies heb
ik bij het filmen gebruikt. Gerard schreef ook
Floris (Verhoevens tv-hit uit 1969, eveneens
met Rutger Hauer, red.) en Wat Zien Ik!?. Dat
waren successen, dus ik vertrouwde hem.’
Maar een nieuwe Turks fruit? ‘Ik zou zeggen,
stop daar veel meer seks in. Dan blijf je ook
dichter bij Jans boek. Want wat daar allemaal
in staat, is nog véél brutaler. Eric die zijn pik
eerst in de slaolie hangt, voordat
hij ’m in haar poeperd steekt...
dat is toch hartstikke geestig
nietwaar?’
en nieuwe versie van
Turks fruit? Daar fanta-
seer ik weleens over,’
biecht Paul Verhoeven
op. In de woonkamer van
zijn riante villa nabij Hollywood
bladert hij voorzichtig door een
sterk vergeeld exemplaar van
Jan Wolkers’ klassieker uit 1969.
Voorzichtig, want de lijm die de
pagina’s ooit op zijn plek hield,
heeft zijn beste tijd wel gehad.
In het boek wemelt het van de
onderstreepte zinnen, kringen,
pijlen en andere aantekeningen
met potlood. De regisseur liet zelfs
de kaft niet met rust. Jan Olie,
Urks Fut, luidt de titel na het
ooit, dik vijftig jaar geleden, in
een verveelde bui zwart inkleuren
van wat blokletters.
Dit vodje diende ooitals fundament
voor zijn door liefst 3,3 miljoen
Nederlanders bezochte bioscoop
film. ‘Ik ging er vanochtend nog
eens doorheen en dacht voort
durend: waarom hebben we dit
en dat niet gebruikt? Hier, wacht...
pagina 88.’
Verhoeven leest met ondeugende
pretoogjes een passage voor die
dusdanig expliciet is dat het
onverstandig is die hier letterlijk
af te drukken. Een gekuiste
verhoeven heeft op zijn leeftijd
nog altijd een haast guitige
kwajongensblik. Een blik die je
kan verwachten bij de maker
van provocerende Nederlandse
‘schandaalwerken’ als Turks fruit
en Spetters, maar ook van gedurfde
Hollywoodproducties als Robocop,
Total Recall, Starship Troopers en
Showgirls, en recenter Franse
titels als de ‘lesbische nonnenfilm’
Benedetta.
Die blik is ook zichtbaar als hij de
gietijzeren toegangspoort van zijn
vrijstaande huis in de Palisades -
het Beverly Hills aan de westzijde
van Los Angeles, op tien minuten
rijden van het beroemde Venice
Beach - bij hoge uitzondering
opent voor een verslaggever. Het
aangezicht, compleet met zwem
bad, het geluid van bladblazers
en wuivende palmbomen onder
de winterzon (een graad of 23);
alles schreeuwt hier Hollywood.
‘Gekocht dankzij Basic Instinct’
klinkt het trots, verwijzend naar
zijn kaskraker met Sharon Stone
uit 1992 die 50 miljoen dollar
kostte en een slordige 350 miljoen
opbracht.
Het interieur oogt dan juist weer
opvallend bescheiden, voor Holly-
wood-begrippen Hollands nuchter.
Met in het midden van de lichte
woonkamer de vleugel die zijn
echtgenote Martine gebruikt bij
de vioolles die zij geeft, en aan de
muur kunst van zowel de klassieke
(een Mesdag) als de moderne
14
