Beau
MEZZA 7
VI
Ik heb op de markt een leren jas gekocht. Ik
wandelde over het plein, zag ’m bij een kraam hangen
en wist het meteen. Of de jas koos mij uit, dat kan ook.
De sympathieke marktkoopman gaf’m voor honderd
euro mee, maar voor zeventig had ik ’m denk ik ook
wel gekregen. Hij is lichtbruin, half lang en loodzwaar.
De punten van de kraag zijn breed en stevig. In de jaren
tachtig zou je er mee tegen de gevel van een kraakpand
leunen. Maar je kunt er ook een gedicht in voorlezen.
Een stoere jas dus, met karakter. Nu ik nog! Want ik ben
steeds weker geworden. Lichamelijk én geestelijk. De
confrontatie ga ik het liefst uit de weg en mijn mening
vind ik bijna net zo oninteressant als die van een ander.
Is dat wat ouder worden is, of ben ik het?
In mijn jeugd was ik niet met kleding bezig. Op foto’s
zie ik eruit als een lieve jongen met sproeten, een
donkerbruin bloempotkapsel en een heel slecht ont
wikkeld gevoel voor mode. Ik droeg een wijde, gebleekte
spijkerbroek tot mijn middel, met een brede, bruine
riem. Daarboven een T-shirt met een heel lelijke,
blauwe trui met een uitgerekte ronde hals. Het werd
nog erger toen ik in een dumpzaakeen camouflagejas
kocht, gewoon omdat ik John Rambo wilde zijn, uit
First Blood.
In mijn studententijd droeg ik lange jassen, tot aan mijn
enkels. En ik had vaak een hoed op en een attribuut
bij me, zoals een tennisracket, een viool, een hengel,
of zelfs een typemachine. Zo liep ik dan door de stad,
te paraderen als bon vivant. Ging ik in een café demon
stratief op mijn Remington tikken en bier drinken tot
mijn geld op was. Op mijn visitekaartje liet ik filosofisch
avonturier drukken. Alles om verwarring te zaaien. Het
was even pathetisch als onschuldig, want intussen was
ik zelf degene die verward was. Wie ben ik? Wat wil ik?
Wat doe ik hier? Om eerlijk te zijn vragen die ik me zelf
nog steeds stel.
Enkele jaren later liep ik in een lange nepbontjas achter
de kinderwagen. Lijkbleek en doodop. Mijn leven bestond
louter uit kinderen en werk, maar mijn jas was nog uit
het tijdperk van de eindeloze vrijheid.
Daarna ben ik me eigenlijk steeds laffer gaan kleden.
Bij gelegenheden draag ik af en toe een exuberant pak,
maar in het dagelijks leven kom ik niet verder dan een
jeans en een trui. Alles blauw. Lekker veilig. Ik heb de
saaie, blauwe winterjas in de kelderkast opgeborgen
en nu hangt er dus een bruin, leren jack aan de kapstok.
Wat gaat dat jack met me doen? Is dit de definitieve
door braak van mijn midlifecrisis? Ga ik over een week
een wolharig hoesje om mijn autostuur spannen en
een boeddhabeeldje aan mijn achteruitkijkspiegel
hangen? Ga ik dan eindelijk plat praten? Hoe loopt
dit af? Gewoon rechtop lopen Beau, met je neus naar
de toekomst. Niemand weet toch wat er gebeurt.
2
Presentator Beau van Erven Dorens (52) is getrouwd metSelly (51). Ze hebben vier zoons: Bram (21), Tijn (21), Bobbie (19) en Jan (17).
een ander
oninteressant
als die van
z
co
LU
z
z
O
o
Mijn mening
vind ik bijna
net zo
