M
Lucifers in de droge duinen zijn nu op hun mooist
4
Marjan Wouters: ‘Ik ben verschrikkelijk geschrokken’
Dan is er ook nog de dove hei-
Even dacht Marjan dat ze haar
paard Vayko zou kwijtraken.
De hengst zakte tijdens een rit
op het strandje van
Wemeldinge tot aan zijn buik
weg in het zand. „Ik ben
verschrikkelijk geschrokken.”
zakt. Het water is zo'n twintig cen
timeter diep. Haar vriendin is iets
Hij is al twintig jaar
oud, maar ik wilde
hem niet op deze
manier verliezen
ucifers in de droge dui
nen. Dat klinkt gevaar
lijk en onheilspellend.
Maar schrik niet, het gaat niet
om roekeloos vandalisme,
maar om een geweldig mooi
mosje dat bekend staat als de
rode heidelucifer. Het is in de
wintermaanden op zijn
mooist. Net als het geel dooi-
ermos, dat een vorige keer de
revue passeerde, behoort de
rode heidelucifer tot de korst
mossen. Zo’n korstmos is een
band van twee heel verschil
lende wezens, namelijk een
alg (wier) en een schimmel.
Beide partijen hebben voor
deel van die samenwerking.
De alg kan door fotosynthese
voedingsstoffen produceren
met behulp van zonlicht. De
schimmel gebruikt die voe
dingsstoffen, maar zorgt als
ik te trillen op mijn benen. Mijn
hart ging als een razende tekeer. Ik
wante soorten die ook rood
kleuren en die exact in de
zelfde gebieden voorkomen.
Het rood bekermos heeft ‘be
kertjes’ waarin de rode apo-
de kleur van het korstmos
meer mintgroen, terwijl dat
bij de rode heidelucifer grijs is.
tuur op het strand. „We zijn de vol
gende dag een eindje gaan lopen, en
ik heb inmiddels alweer op hem ge
reden.” Marjan belt vrijdagmiddag
meteen naar de gemeente Kapelle
om melding te doen van het inci
dent. „Je wilt het toch niet op je ge-
heidelucifer voorkomen,
maakt dat je extra attent moet
wezen. Als je de soorten bij el
kaar ziet dan valt op dat de
dove heidelucifer minder ‘me-
andere soorten. Soms is het
ook gewoon onmogelijk om
uit te maken met welke soort
je precies te maken hebt. Ze
zijn er niet minder mooi om!
Dik achterbeen
Vayko heeft alleen een dik achter-
Gemeente waarschuwt
De gemeente Kapelle heeft inmid
dels via sociale media een waar
schuwing verspreid. De boodschap
luidt dat je beter niet op het strand
kunt paardrijden als het hoogwater
is. Volgens wethouder Jon Hersel-
man zijn op het strandje nooit eer
der paarden weggezakt in het zand.
„Zo’n incident is bij de gemeente in
elk geval niet bekend.”
Op sociale media suggereren ver
schillende mensen dat het drijf
zand te maken heeft met het op
spuiten van het strand. Herselman
weten hebben dat de volgende dag
weer een paard wegzakt.”
delucifer. Die kreeg zijn naam V*
niet voor niets. Meestal ont
breken hier de rode kleuren,
maar juist het feit dat die een
laat weten dat het strand voor het
laatst in het voorjaar van 2021 is op
gespoten. „We weten niet of het op
spuiten er iets mee te maken heeft.
Ik heb niet de indruk dat zo’n inci
dent vaker gaat voorkomen, maar
we kunnen het ook niet uitsluiten.”
Marjan neemt het zekere voor het
onzekere. Zij gaat voorlopig niet
meer paardrijden op het strandje
van Wemeldinge. „Ik vind het be
langrijk om andere mensen te
waarschuwen. Ga niet met hoog
water langs de branding, en mijd
mul zand. En ga niet alleen naar het
strand. Ik was ontzettend blij dat
mijn vriendin erbij was. Je moet ge
woon oppassen.”
Samen met een vriendin maakt
Marjan Wouters (52) uit Wemel
dinge vrijdagmiddag een rit op het
strandje in haar woonplaats. Het is
op dat moment hoog water. „We
gingen even de benen wassen”, ver
telt ze. Terwijl ze met Vayko door
de branding stapt, voelt ze dat zijn
voorbenen iets wegglijden. „Ik
dacht: misschien hebben kinderen
een gat gegraven, en stapte hij
daarin. Maar ineens gleed ik van
zijn rug af, het water in. Toen zag ik
dat zijn benen helemaal weggezakt
waren in het zand.”
Marjan is een ervaren paardrijd-
ster. Ze rijdt al zo’n zestien jaar en
komt regelmatig op het strandje
van Wemeldinge, meestal als het eb
is. Heerlijk vindt ze het. „Maar ik
ben altijd voorzichtig. Ik vind het
een beetje eng om te galopperen
door het water. Ik ga altijd in stap,
omdat je in het water niet goed
kunt zien waar je rijdt.”
N ATU U R JOU RN AAL symbiose of samenlevingsver- omdraaien: ze kunnen slechts
1.j - 1 -1 1 :1 groeien waar geen concurren
tie van andere begroeiing op
treedt. De rode heidelucifer
komt in Zeeland alleen voor
op een paar plaatsen in de dui- enkele keer ook bij de dove
nen van Oranjezon en op de
zandgrond in de grensstreek
van Oost-Zeeuws-Vlaande
ren. Bij een vondst is het zaak
om de plantjes goed te bekij-
tegenprestatie dat de alg tegen ken. Er zijn namelijk twee ver- lig’ (korrelig) is dan de beide
uitdroging beschermd is.
Daarnaast is de schimmel ook
leverancier van mineralen en
beschermt die de alg tegen
vraat.
Korstmossen zijn kampioen theciën groeien. Bovendien is
om te groeien waar andere
planten en mossen het laten
afweten. Of je kan het ook
Geen idee
Mar jan bevindt zich vrijdag vlakbij dig. „Ik weet niet meer hoe, maar
de waterkant, als haar paard weg- allebei de paarden zijn zelfstandig
uit het zand gekomen”, vertelt Mar
jan. „Ik was op dat moment rustig
dieper het water in gegaan. „Ze ke- en Vayko ook, maar even later stond
ken een beetje beduusd, en kwa
men naar ons toe. En op dat mo
ment zakte ook haar paard met zijn ben verschrikkelijk geschrokken. Ik
achterbenen weg. Ik probeerde was bang dat ik hem kwijt zou ra-
Vayko met zijn hoofd een beetje ken. Hij is al twintig jaar oud. Als hij
naar de kant te trekken, zodat hij een hartaanval zou krijgen, dan zou
zijn benen uit het zand kon halen, ik dat kunnen accepteren, maar ik
Dat lukte niet, en ik was bang dat wilde hem niet op deze manier ver-
hij iets zou verdraaien. Ik had geen liezen.”
idee hoe we eruit moesten komen.
Ik dacht meteen: we moeten de
brandweer bellen.”
Dat blijkt gelukkig toch niet no- been overgehouden aan het avon-
Vayko zinkt weg op strand
Marjan Wouters wijst bij haar paard Vayko tot hoever die in het zand wegzakte.fotomarcelledavidse
- Marjan Wouters
- Chiel Jacobusse
Rode heidelucifer
Een tweewekelijkse rubriek
over natuur in Zeeland
Cornelleke Blok
Wemeldinge
DONDERDAG 9 FEBRUARI 2023 GO
3
