M
R
Het huis van Henry is al zes keer geramd door een auto
5
BB
R
17
l
E
Bf
Mk.
Reactie waterschap
Iedereen die richting
Waterlandkerkje rijdt,
kent het huis van Henry
en Elly Ubachs. Het
staat in de bocht aan
buurtschap Turkeye, op
nog geen meter van de
doorgaande weg.
Onlangs reed voor de
zesde keer een
automobilist het hek aan
gort. Het koppel is het
nu zat.
Het is hier drie
keerzo druk
geworden. En
het is een
racebaan
Sindsdien is het
waterschap eigenaar
en die doet helemaal
niets aan de weg
tuin. Volgens Henry is dat ontstaan
doordat het zand onder de weg is
weggespoeld. De gesprongen water
leiding en trillingen van het vele,
zware verkeer hebben meer verzak
kingen veroorzaakt. „Onze aanbouw
kwam los van het huis. Ramen en
deuren gaan niet meer open, kozij
nen zijn in de spouwmuur gezakt.
Als je op de vloer een knikker legt,
Het hek valt niet als enige op. In de
berm vlak voor het huis is sprake van
grote spoorvorming van vrachtwa
gens. „Als je daar met je wiel in te
recht komt, ben je gezien.” Ook is de
berm bezaaid met afval van de Gele
M („ze gooien het ook mijn tuin in,
de salade plakte tegen mijn raam”)
en er ligt een reflectorpaaltje. Auto’s
razen voorbij en scheren vlak langs
het huis. Het gaat steeds maar net
goed. Dat was niet het geval toen de
zonnepanelen gelegd werden. „Een
auto ramde toen de stelling waar die
mannen op stonden. Ze moesten aan
het dak blijven hangen.”
Ook in de achtertuin is het kom
mer en kwel. Het terras is verzakt en
sinds een paar jaar geleden bij de weg
een groot waterlek ontstond, hebben
Henry en Elly een sinkhole in de
Flinke deuk
„Wil je aan de voorkant van het huis
kijken? Natuurlijk mag dat, als je niet
bang bent.” We schuifelen achter
Henry Ubachs aan door de berm, om
de nieuwste schade aan zijn hek te
observeren. Henry zelf staat met een
voet op de weg. „Alleen op deze ma
nier remmen ze af. Ik heb hier al zo
veel meegemaakt, ben nergens meer
bang voor.” In het hek met drie lagen
gaas, zit een flinke deuk. Souvenir
van een automobilist die een tijd ge
leden door de bocht vloog, tegen het
hek eindigde en er vandoor ging. Het
was niet de eerste keer dat het hek
kapot werd gereden. „Ik werd eens
gebeld dat mijn honden bij Water
landkerkje liepen. Ze waren onder
het hek door gelopen, dat was door
een auto opgetild. Gelukkig waren
het slimme beesten en zijn ze via het
fietspad terug gelopen.”
f ie gaat daar nu
I MA ^B wonen?’ Henry
en Elly hebben
BB B^f de vraag al zo
vaak gehoord.
Ja, ze wonen op een locatie waar wei
nigen van dromen, in dat huis dat let
terlijk tegen de zestigkilometerweg
aan geplakt ligt. Maar het is juist an
dersom, zegt Henry. „Wij wonen al
meer dan dertig jaar aan de Turkeije
weg. Er waren nooit veel problemen,
totdat tien jaar geleden de N61 ver
nieuwd werd. Deze weg was toen
een tijdelijke route, maar veel auto
mobilisten zijn hem blijven gebrui
ken. Het is hier drie keer zo druk ge
worden. En het is een racebaan.”
Daar stopt het lijstje met gebreken
niet. „Er is nu twee keer onderhoud
aan de weg gepleegd. Iedere keer is de
weg meer richting ons huis gescho
ven. We hebben niet eens een voor
deur meer.” Na alle ellende - scheu
ren in het huis, verzakkingen en zelfs
een sinkhole in de tuin - zijn Henry
en Ellie het beu. „De weg moet een
dertigkilometerweg worden.”
rolt ’ie naar beneden.” De muren zijn
zo vaak gestuukt, dat aannemers al
leen nog willen komen als het koppel
kan regelen dat de weg wordt afgezet.
„Daar is geen beginnen aan.”
Henry en Elly zijn al vaak naar het
waterschap, de eigenaar van de Tur
keijeweg, gestapt. „Dan zeggen ze: ‘je
hebt gewoon een oud huis’. Maar er
zit een kelder onder het huis, met
een goede fundering. De Duitsers
hebben hier nog gezeten. Opeens zou
het een slecht huis zijn. ‘Jullie pro
bleem’, zeggen ze dan, maar wij heb
ben hier niet om gevraagd. Wij
woonden hier eerst.” De ellende is
pas echt begonnen toen een jaar of
tien geleden de werken aan de
nieuwe N61 begonnen en de Tur
keijeweg drukker werd. „Sindsdien is
het waterschap eigenaar en die doet
helemaal niets aan de weg.”
Verhuizen?
Henry zegt de instanties een aanbod
te hebben gedaan. „Ze mochten ons
huis hebben, als wij een stukje ver
derop een nieuw huisje mochten
bouwen. Dan konden ze hun gang
gaan met de weg. Maar dat wilden ze
niet, ze geloofden niet dat we ons
huis zomaar gratis zouden geven.” En
verhuizen dan? „Ik ben helaas afge
keurd, ik kan geen hypotheek meer
krijgen.” Henry meent dat het een
kwestie van tijd is voor het echt fout
gaat. „Het is wachten tot een auto
onze slaapkamer binnenrijdt.”
Mi
W i
VL
ZATERDAG 28 JANUARI 2023
‘Het is wachten tot een auto
onze slaapkamer binnen rijdt
- Henry Ubachs
Zie ook pzc.nl/play
- Henry Ubachs
Henry Ubachs is he
lemaal klaar met de
vele aanrijdingen te
gen zijn huis in Tur
keye en vindt dat het
waterschap (eigenaar
van de weg) over de
brug moet komen met
oplossingen.foto anne
HANA
Het waterschap geeft toe dat er op
de Turkeijeweg hard gereden
wordt. „Ter hoogte van zijn woning
zal dit wel lager liggen, omdat hij
tussen twee bochten in ligt.” Nu
gelden er maximale snelheden van
60 én 80 kilometer per uur, de we-
geigenaar wil onderzoeken of de
maximumsnelheid kan worden
vastgesteld op 60 kilometer per
uur.
Verder bevestigt het waterschap
dat een aantal jaren geleden een
waterleiding is gesprongen. „De
waterleidingmaatschappij heeft
toen tijdelijk klinkerverharding aan-
gebracht en daarna is de weg weer
hersteld in asfalt. Als er een sin
khole was, moet dat een gevolg zijn
van de gesprongen waterleiding.”
Door de asfaltering zouden de tril
lingen in het huis zijn opgelost, al
dus het waterschap. Dat de Tur
keijeweg steeds een stukje dichter
naar het huis wordt gelegd, is het
waterschap niet bekend.
Bob Maes
Waterlandkerkje
