Jojo
i
Moyes
In haar
schoenen
[schrijver SPREEKT
4
JOJO MOYES (53), van wie wereldwijd 35 miljoen boeken over de toonbank
gingen, heeft moeilijke jaren achter de rug. Na 22 jaar gescheiden, depressief,
haar moeder overleed. Toch is haar nieuwste boek opvallend licht. ‘Als ik iets
heb geleerd, is het hoe onmisbaar vriendschappen tussen vrouwen zijn.’
‘Die ontwikkeling als mens, dat vind ik
niet alleen het meest interessant aan een
boek, maar ook aan het leven zelf. Ik heb
het gevoel dat ik in de laatste drie jaar net
zoveel heb geleerd als in de tien jaar ervoor.
Zo ben ik, na een huwelijk van 22 jaar,
onlangs gescheiden en is de toekomst
ineens een groot vraagteken. Ook overleed
mijn moeder aan kanker. Ik denk niet dat
je zulke dingen kan meemaken zónder
ervan te leren. Inmiddels schaam ik me er
niet meer voor om te zeggen dat ik heel
depressief ben geweest. Ik ben in therapie
‘Maar ik wil het allemaal niette zwaar
maken. Juist niet, na een paar jaar pande
nde wilde ik een wat lichter boek schrijven.
De lezer met veel vreugde en snelheid
meenemen op een soort doldwaze trip.
Mijn boeken worden vaak gezien als
d
e
e
gegaan, heb antidepressiva geslikt en ben gaan
sporten, alles om mentaal sterker te worden. Ik kom
uit een familie waarin niemand mentale problemen
heeft, iedereen is sterk, robuust. Dat uitgerekend
ik kwetsbaar kon zijn, kwam als een schok. Ik was
altijd gesloten over mezelf, maar waarom? Zoveel
mensen dealen met moeilijke, levensveranderende
gebeurtenissen. Het helpt gewoon niet als we blijven
doen alsof we moeiteloos door het leven zeilen.
Wat ik meemaak, gebruik ik in mijn boeken, het
geeft een extra laag als schrijver. In In haar schoenen
zitten ervaringen van de afgelopen jaren verwerkt
en omdat ik die heb doorleefd, kan ik ze geloof
waardig opschrijven. Andersom werkt het ook:
schrijven helpt te verwerken. Vaak realiseer ik me
jaren later dat wat ik heb geschreven, mijn
therapie was. In Dicht bij jou schreef ik over
een vrouw die haar kind verliest, maar je
kunt wel zeggen dat er een happy end is.
Pas later dacht ik: ik schreef dat boek toen
ik doodsbang was voor een grote operatie
die mijn jongste kind moest ondergaan. Het
ergst mogelijke scenario dat in mijn eigen
leven kon gebeuren had ik alvast opgeschre
ven én een gelukkig einde gegeven.’
JF en je die films waarin echt alles misgaat?
f Daar kan ik uren naar kijken, heerlijk. In
|"C boeken ook. Geef mij maar personages
die zichzelf in de nesten werken, hun
V leven in puin zien vallen, en voor wie het,
als alles niet erger lijkt te kunnen worden, tóch nog
erger wordt. De hoofdpersonen in In haar schoenen
krijgen het ook voor hun kiezen. Soms zo erg dat ik
weken moest nadenken hoe ik ze uit hun netelige
situaties moest bevrijden. Maar ze ontwikkelen
zich, ze groeien. En daar gaat het om. Een boek
zonder personages die van de pagina’s afstappen
en tot leven komen, kan je net zo goed niet schrijven.
Dat heb ik trouwens ook een keer gedaan. De ene
dag leverde ik een manuscript in, de volgende dag
vroeg ik het terug en wiste zeventigduizend
woorden. Niet mijn beste dag, maar het
leverde wel een beter boek op.’
34
VI
alsof we moeiteloos
door het leven zeilen’
LLJ
-> In haar
schoenen
verschijnt op
2 februari bij
De Fontein
€21,99
LU
LU
CO
ÜJ
‘Laten we niet doen
I >n Mr tUt*
