Joyce Sylvester
Dierenmens
Sla eens een
vliegvakantie over
Tweevoeter met achterwielen
De pup is met
zijn karretje
vastgelopen in
de klei
Door de
vliegtaks zijn
er mensen die
zich juist
uitgenodigd
voelen om nog
vaker te gaan
vliegen
8
Appie
Joyce Sylvester schrijft op deze plek wekelijks
over onderwerpen die haar raken.
Meestal gaat de krant over mensen. Annemarie Haverkamp schrijft over
dieren met een verhaal.
peur ik naar leuke bestemmingen om op vakantie te gaan en
vraag ik om tips, krijg ik te horen dat ik ook lekker in eigen land
kan blijven. Of een fietsvakantie door Europa kan maken. Om
me heen hoor ik schaamte om te vliegen.
Maar velen houden ook vast aan de vakantievlucht. Die reis
lust neemt alleen maar toe. Dit jaar gaat maar liefst 38 procent van de Ne
derlanders met het vliegtuig naar hun vakantiebestemming. En dat terwijl
de luchtvaart verantwoordelijk is voor 15 procent van de totale klimaatim-
pact van de Nederlandse economie.
Joyce Sylvester is dijkgraaf Amstel Gooi en Vecht en werd in 2008
de eerste vrouwelijke burgemeester van Surinaamse afkomst. Ze schreef de
autobiografie Bent de burgemeester?
gen over haren in de
nieuwe stoelbekleding,
wisten ze wat hen te doen
stond. Ze lieten een ruim
opvangcentrum bouwen in
Almere, waar alle dieren
verblijven in huiskamers
met gezellige bedden en
banken. Alice en Steven
wonen er zelf ook, zodat ze
’s nachts direct in actie
kunnen komen als een van
de dieren iets mankeert.
Hun privéhuisdier is een
zindelijk varken dat zijn ei
gen slaapkamer heeft, het
bed deelt met een kat en
elke dag een blikje Grolsch
te drinken krijgt - ‘vindt-ie
lekker’.
Soort:
Griekse straathond
Woonplaats: Almere
Bijzonderheid:
gehandicapt
Heeft u een suggestie
voor een dier met een
verhaal? Mail annemarie@
dpgmedia.nl
Spinnen
Terwijl Alice vertelt, ligt
kater Henk inmiddels te
spinnen op haar schoot.
Henk is een van de tiental
len aidskatten die wonen
in het huis. Op mijn bo
venbenen ligt Biba, een
vluchteling uit Syrië die als
gevolg van de gifaanvallen
daar ter wereld kwam met
twee misvormde voorpo
ten en een gekke achter
poot die inmiddels is ge
amputeerd. Het totaal aan
tal katten in en om het huis
schat Alice op 150 tot 200.
Een groot deel is verwil
derd. „Het zijn van die kat
ten die momenteel in
Friesland worden afge
schoten.”
Natuurlijk, als dieren lij
den, krijgen ze een spuitje.
Maar zo lang er sprake is
van kwaliteit van leven,
zorgen Alice en haar men
sen voor ze. In een mandje
even verderop ligt een poes
met dichtgenaaide ogen.
De dierenarts heeft giste
ren haar oogbollen verwij
derd, uit de oogleden ste
ken zwarte hechtdraadjes.
„Ze was al blind”, zegt
Alice. „Maar ze redt zich
daar prima mee.”
Alice geniet ervan als ze
dieren ziet opbloeien. De
honden die ze opvangt,
zijn vaak agressief. Dat ligt
niet aan de honden, maar
aan de manier waarop ze
eerder hebben moeten le
ven. „Een straathond uit
Roemenië past niet in onze
maatschappij met op vaste
tijden aangelijnd wandelen
en een druk gezinsleven.
Zo’n hond krijgt stress,
maar dat realiseren de
nieuwe baasjes zich niet.
Een hond in paniek wil
vluchten, die moet je niet
opsluiten. Bij ons kunnen
ze zelf naar binnen en naar
buiten.”
Bijna altijd komt het wel
goed met zo’n dier bij Die-
renthuis. Het vindt zijn
plek in de grote dieren-
groep. Zo ook de Griekse
pup Appie, die de rest van
zijn leven in Almere zal
blijven. Zodra hij is uitge
groeid, krijgt hij een rol-
stoeltje dat volledig aan
zijn lijf is aangepast.
nen worden herplaatst
omdat ze te veel zorg nodig
hebben of onaangepast
zijn. Alice en haar man Ste
ven begonnen de opvang
twintig jaar geleden. „Niet
omdat we zo graag dieren
willen redden”, zegt Alice.
„Het gaat om dieren die er
nu eenmaal zijn, die bie
den wij een goed thuis.”
Voorheen hadden ze een
meubeltextielbedrijf, maar
toen daar eenmaal twaalf
honden en vijftig katten bij
in waren getrokken en ze
klachten van klanten kre-
f en toe vliegt er
een dier uit de
bocht of kukelt er
eentje met de wielen voor
over in de vijver. Daarom
kunnen de rolstoelhonden
in Almere nooit alleen naar
buiten. Zo is pup Appie nu
met zijn karretje vastgelo
pen in de zompige klei.
Een medewerker van op
vangcentrum Dierenthuis
maakt hem los en hup daar
stuitert hij alweer over het
veld, in volle vaart achter
zijn gehandicapte kamera
den aan.
Appie komt uit Grieken
land. De straathond werd
aangereden waarna een
voorbijganger hem dropte
bij een dierenasiel. Maar
daar konden ze het ver
lamde beestje niet de juiste
zorg bieden en zo belandde
hij uiteindelijk in de Ne
derlandse polder.
„De dierenarts heeft hier
meteen zijn achterpootjes
geamputeerd”, vertelt eige
nares Alice van Duijn. Dat
was een paar maanden ge
leden, sindsdien heeft Ap
pie een rolstoeltje dat nog
het meest doet denken aan
een boodschappentrolley.
Twee keer per dag tilt een
medewerker zijn achter
werk in een zak waaraan
twee wieltjes bevestigd
zijn. Het karretje wordt
vastgeklikt aan een hesje
dat hij draagt en dan kan
Appie ‘lopen’.
„De wieltjes kunnen
maximaal drie uur aange
sloten blijven”, zegt Alice.
„Daarna wil een hond
weer kunnen rollen of sla
pen. We laten al onze tien
rolstoelers tegelijkertijd uit
op het grote veld.”
Het is een aandoénlijk
gezicht, al die opgewonden
honden op wielen. Maar
niet allemaal willen ze in
een stoeltje, er zijn er ook
die op hun kont over het
veld schuiven en daarbij
bijna net zoveel vaart ma
ken als de rolstoelers.
Stichting Dierenthuis is
een eindstation voor hon
den en katten die uit een
asiel komen en niet kun-
Natuurlijk is er ook buitensporig gedrag.
Het World Economie Forum in Davos vond
deze week plaats en veel deelnemers vlogen
erheen met hun privéjet - net zoals vorig
jaar. Toen ging het om vijfhonderd privé-
vluchten, waarvan 53 procent korter was dan
750 kilometer. Een afstand die ook prima
kan worden afgelegd met de auto of de trein.
38 procent van de vluchten was zelfs korter
dan 500 kilometer.
Het is allemaal waar. Niet iedereen is er
mee bezig of wil er aan werken. Maar dat wil
niet zeggen dat jijzelf geen substantiële bij
drage kunt leveren aan het oplossen van het CO2-probleem. Het is daarom
goed om bij het boeken van een vliegvakantie na te gaan wat de uitstoot is
van jouw vlucht. Grote kans dat het je aan het denken zet en misschien zeg
je die reis zelfs wel af. Bij het zien van die uitstoot komt namelijk ook het
besef binnen dat jaren van zinvolle inspanningen, zoals minder vlees eten,
afvalscheiden, energiebesparen en elektrisch rijden erbij in het niet vallen.
Wat mij betreft is een vliegvakantie niet per se noodzakelijk. Ik kan
overal heen, ook zonder aan boord te stappen van een vliegtuig. Alleen een
bezoekje brengen aan mijn familie in Suriname vormt een uitdaging. Ik
zocht de uitstoot van een retourtje naar Paramaribo eens op en schrok me
kapot.
2,35 ton CO2-uitstoot per persoon! Dus spreken we elkaar tegenwoordig
veel online. En als het dan toch nodig is om die kant op te gaan, dan laat ik
ter compensatie acht bomen planten. Dat kost vier tientjes, een bedrag dat
ik in mindering breng op mijn vakantiebudget. Zo zou iedereen zelf ver
antwoordelijkheid kunnen nemen. Sla dat jaartje vliegvakantie dus maar
eens over.
En als je toch zo nodig naar je vakantiebestemming wilt vliegen, com
penseer jouw CO2-uitstoot dan. Heel goed dat het kan.
We weten allemaal dat vliegen naar een vakantiebestemming substan
tieel bijdraagt aan de opwarming van de aarde. En dat de boosdoeners de
broeikasgassen zijn die vrijkomen tijdens het vliegen. De lucht en de na
tuur raken vervuild met koolstofdioxiden, fijnstof en stikstof terwijl we
aan boord zitten. Ieder weldenkend mens begrijpt dat we zo niet kunnen
blijven doorgaan.
Om ons bewuster te maken van ons vlieggedrag, heeft de overheid vanaf
1 januari de belasting per vliegticket verhoogd van 7,95 euro naar 26,43 euro.
Dat geld gaat naar de verduurzaming van de luchtvaart en naar het vermin
deren van de effecten voor de leefomgeving
van vliegvelden. Wel bijzonder dat er niet is
gekozen voor een heffing waarin je meer be
taalt naarmate je meer vliegt. Nu blijft dat
bedrag van 26,43 euro hetzelfde, hoe vaak je
ook in dat vliegtuig stapt. En dit is nog niet
alles. Vanaf volgend jaar komt de Europese
Unie voor vluchten binnen Europa met
nieuwe milieuregels. Ook die zullen ons
moeten ontmoedigen. Of deze maatregelen
leiden tot het boeken van minder vliegva
kanties is nog maar de vraag.
Zo zijn er mensen die zich door de vlieg
taks juist uitgenodigd voelen om nog vaker
te gaan vliegen. Ze vinden dat ze immers be
lasting hebben betaald voor de vervuiling
die ze veroorzaken. Anderen zijn van me
ning dat het overslaan van hun vliegvakan
tie een druppel is op een gloeiende plaat.
Waarom zouden ze moeten inleveren? An
deren gaan immers ook met het vliegtuig op
vakantie.
FOTO DIERENTHUIS
4 i
i J
ZATERDAG 21 JANUARI 2023 GO
