MEZZA21
VI
In Vlaanderen trekken de mensen zich weinig
aan van regeltjes en dat bevalt zangeres
ROOS REBERGEN (34) wel. Ze woont er al
tien jaar, maar haar nieuwe ROOSBEEF-album
noemde ze evengoed Zomer in Nederland.
‘Ik word nog altijd beschouwd als ‘dat rare meisje’.’
e herinneringen,
geuren en beelden uit
haar jeugd, die zich
afspeelde op een oude
boerderij in Duiven,
zijn nog ontzettend levendig, zegt
zangeres Roos Rebergen. ‘Wat je
als kind meemaakte blijft veel
beter hangen dan wat er later in je
leven gebeurt. Ik denk er nog vaak
aan. Het was zo’n mooie tijd.’
Rebergen, al sinds haar tienerjaren
frontvrouw van de band Roosbeef,
had onder de rook van Arnhem
niet bepaald een standaard jeugd.
Vader Johan was jarenlang pro
grammeur op Lowlands, kleine
Roos was daar en op andere festivals
kind aan huis. Haar ouders maakten
van de boerderij een creatieve broed
plaats. Een hippieachtige omgeving
waar veel kon en mocht. Eens per jaar
werd op het terrein het festival Koeio-
neur gehouden, waarvoor artiesten uit
binnen- en buitenland naar Duiven
kwamen.
Het was een omgeving waar Roos alles
had wat haar jonge hart begeerde:
ruimte, dieren, vrienden, muziek. Ze
kon er zelfverzekerd en grappig zijn,
haar creatieve kant ontwikkelen. Als
basisschoolkind wist ze al dat ze artiest
wilde worden. Gevoelens die ze al pratend
niet onder woorden kon brengen, stopte
ze van jongs af aan in liedjes. Al op
haar twaalfde maakte ze als zangeres
haar podiumdebuut, vanzelfsprekend
op Koeioneur.
Zo groeide ze in die bijzondere maar
veilige omgeving uit tot het meisje waar
muziekminnend Nederland in 2005 als
een blok voor viel: naïef, ontwapenend,
met een lieve, breekbare stem, knalrood
geverfd haar en totaal originele lied
teksten. Toen de oude boerderij in
2008 tot groot verdriet van de familie
Rebergen moest wijken voor woning
bouw, verwoordde de dochter des
huizes haar droefenis in het nummer
De boerderij. {De boerderij krijgt een
spuitje /zonder verdoving.
Sinds de plek waar ze opgroeide tegen
de grond ging is er veel veranderd, hoe
kan het ook anders in bijna vijftien jaar.
Ze woont alweer zo’n tien jaar in Ant
werpen; voor het werk van haar man
Paul, kwantumfysicus, verbleven ze
twee jaar in de Amerikaanse staat
Kentucky. Daar kregen ze een dochter,
Jackie, nu vijf en inmiddels is er een
tweede, Jo, van bijna een halfjaar.
Vlaanderen voelt na al die jaren als
thuis, zegt ze. ‘Mensen trekken zich
vaak weinig aan van de regeltjes. Dat
vind ik heel leuk. Elk huis ziet er
daarom anders uit. En ze zijn nog
betaalbaar. We hebben een grote tuin
voor de kinderen, en een ruimte waar
ik muziek kan maken.’
Toch heet het nieuwe album van Roos
beef Zomer in Nederland. Het geeft de
titel van haar nieuwe album een extra
lading. ‘Zomer in Nederland, daar kun
je allerlei kanten mee uit. Aan de ene
kant klinkt het vrolijk, zonnig, als in:
lekker naar het strand. Maar het kan
ook een benauwend gevoel oproepen,
iets mistroostigs.’
Rebergen geeft op het nieuwe album
haar ziel bloot, verpakt in soms raadsel
achtige teksten. In Vergeten Groenten
bezingt ze bijvoorbeeld het moeder
schap. De tekst verraadt een worsteling.
TEKST CHRIS VAN MERSBERGEN FOTO’S SHODY CAREMAN
nog steeds
lastig
‘Op het
schoolplein
vind ik het
