Het eerste bewogen levensjaar van Pieter én wat
s
14 Oud Nieuw
Ik sta op en
dan gaat het
fout. Het bloed
blijft komen
Wereldproblemen zijn ver weg als je te vroeg geboren zoon
vecht en worstelt. Verslaggever Suzanne Borgdorff tekent
op hoe het eerste jaar van Pieter eruitzag. „Zijn borstkastje
beweegt snel op en neer. Hij is aan het overleven.”
•j
31 december 2021
30 september 2021
25 juni 2021
30 december 2021
29 december 2021
31 december 2021,01:40 uur
Voorzichtig open ik mijn ogen.
Waar ben ik? Ik voel aan de witte,
hard gewassen lakens. Mijn lin
kerhand zit vast aan een infuus. Er
hangt een penetrante geur. Tus
sen mijn wimpers door zie ik
lichtgele gordijnen en oranje ko
zijnen. Lelijke combinatie, be
denk ik me, waarna er een ste
kende hoofdpijn opkomt. Lang
zaam draai ik mijn hoofd. Op de
spijl van het ziekenhuisbed is,
met witte tape, een foto van een
huilende baby geplakt. Mijn rech
terhand gaat naar mijn buik. Plat.
En dan, ineens, begint het te da
gen. Hij is er al! Onze zoon is er.
Pieter is er.
Mijn man Bastiaan en ik zitten in
de wachtruimte van de verlos
kundige. Ik ben zwanger, voor de
tweede keer. Prachtig. En hoe bij
zonder dat het weer mag lukken.
Ons dochtertje Rosaly (3) krijgt
een broertje of zusje. We kennen
het proces. En toch voel ik, in het
halletje dat vol hangt met geboor
tekaartjes, die vlinders van span
ning opkomen. Zal het een ge
zond kindje worden? Zal hij, net
als zijn zus, 41 weken in mijn buik
rondzwemmen? Vragen die elke
(toekomstige) moeder zich zal
stellen, maar ons verhaal is er een
tje waarmee een documentaire
maker zo mee aan de slag kan.
Toen Bastiaan en ik elkaar een
paar weken kenden, kwamen we
op eikaars verjaardagen. „Ik ben
eind februari geboren. Een dag
dat dit kindje ook langer dan 40
weken zal blijven zitten”, zegt
onze verloskundige. Gezien de
uitgerekende datum van 19 febru
ari zou het zomaar kunnen dat de
baby óók op 28 februari komt.
Waar ik met Roos 100 procent ze
ker wist dat het een meisje ging
worden, heb ik nu geen idee. Op
mijn dikke buik wordt een dikke
klodder koude gel gesmeerd. Ver
wachtingsvol kijken we tijdens de
20 weken-echo naar een groot tv-
scherm dat ons zal vertellen hoe
het met de baby gaat, en of het om
een zusje of broertje gaat. Direct
bij het eerste beeld zie ik het. Ik
staar naar de uitvergrote versie
van een piemeltje. De tranen
springen in mijn ogen. „Bas! Zie je
het? Het is een jongetje!” Natuur
lijk maakt het niet uit, als hij maar
helemaal compleet is. Maar wat
bijzonder. Een dochter én een
zoon! Als we Bastiaans ouders
bellen, gaan ze uit van een meisje.
Deze baby wordt hun eerste
kleinzoon. Het jongetje dat de
naam Van Rikxoort zal dragen. Ja,
echt bijzonder is het.
Ik rol zo ongeveer de redactie
over. We zitten middenin corona-
tijd, en naar mijn verlof kijk ik
niet per se uit. Ik kan niet naar een
winkeltje om schattige babykleer
tjes te kopen, of lattes drinken
buiten de deur. Alles is gesloten.
Familie of vrienden knuffelen doe
ik ook niet. Geen risico’s nemen.
Ik kom, na licht bloedverlies, ter
observatie terecht in een zieken
huis in Schiedam. Ze willen me
daar een nachtje houden omdat dit
niet hoort te gebeuren met 32 we
ken zwangerschap. Maar iedereen
is er rustig onder, en ik zie het zelf
als een teken dat ik mijn drukke
baan echt moet gaan overdragen. Ik
bel Bastiaan dat hij me de volgende
dag kan ophalen.
Ik schrik wakker van een van mijn
overbuurvrouwen die aan het
voor de schrikkeldag. Maar dat
had eigenlijk ergens in mei moe
ten zijn, want mijn broer en ik
zijn te vroeg geboren”, vertelde
hij tussen een paar happen door.
Ik spuugde mijn (goede) wijn nog
net niet uit. Dat was mijn verhaal!
Mijn moeder beviel, tijdens een
vakantie in Zwitserland, van haar
eerste kind op 28 februari 1984.
Twaalf weken te vroeg. Eén kilo
woog ik, net zoveel als een pak
suiker. Op diezelfde dag werden
Bastiaan en zijn broer David ook
drie maanden te vroeg geboren,
maar dan in Amsterdam. Over be
stemd voor elkaar gesproken.
We vragen het onze verloskun
dige. Ze stelt ons gerust. Vroegge
boorte is niet iets wat genetisch is
bepaald. Waarom een baby te
vroeg wordt geboren, daarop is
nog altijd geen antwoord te ge
ven, tenzij er tijdens de zwanger
schap complicaties optreden.
„Maar omdat het met Rosaly goed
is gegaan, gaan we daar niet van
uit. Sterker nog, de kans is groot
^41
-
aalmde het
door het halfleae
ziekenhuis
Suzanne Borgdorff
met op haar schoot
Pieter. Links haar
man Bastiaan en
achter hem dochter
Rosaly (3).
FOTO MARLIES WESSELS
Code rood,
ZATERDAG 31 DECEMBER 2022 GO
■i
