‘Het was of ik na een
leven vol hoofdpijn
paracetamol kreeg
aangereikt’
Sommige mensen voelen zich geen vrouw en geen man.
Drie NON-BINAIRE JONGEREN over hun identiteit:
‘Ik hoor weleens dat het een trend is. Zo onterecht.'
MEZZA. 21
van mijn omgeving - familie, vrienden, huis- en
studiegenoten - wist het al. ‘Zolang je maar gelukkig
bent,’ zei mijn moeder altijd. Ik vond het belangrijk
om me te uiten bij die kids - allemaal tussen de
zeven en elf jaar. Zij komen vanzelf een keer in
aanraking met een ander non-binair persoon.
Mensen willen me over het algemeen goed aan
spreken. Maar dan moeten ze wel eerst op de hoogte
zijn; delen dat ik non-binair ben is dus belangrijk
voor me. Op mijn opleiding maakte ik met een
groepje een documentaire over mannelijkheid.
In dat groepje zaten een man en vrouw die zich
identificeerden als cisgender en ik, ‘de non-binaire’.
Nadat we ons onderwerp openlijk hadden besproken,
ging mijn identiteit als een lopend vuurtje door de
school. Dat voelde als een opluchting.
Voor mij was het ontdekken van mijn gender niet
veel anders dan ontdekken wat je favoriete beroep
is, of je leukste hobby. Op mijn achttiende probeerde
ik voor het eerst een binder uit, een hesje om mijn
borsten te verbergen. Mensen associëren borsten
met vrouwelijkheid en daar voel ik me niet comfor
tabel bij. Het voelde alsof ik mijn hele leven hoofd
pijn had gehad, en plotseling paracetamol kreeg
aangereikt. Hoe meer ik rondkeek, hoe meer ik
leerde dat het non-binaire spectrum voor iedereen
anders voelt.
In groep 5 had ik kalververkering met een meisje.
Dat hetero nog altijd de norm is, was bij mij nooit
doorgekomen. Op school werd over seksuele voor
keur en gender niets aangereikt. Opmerkelijk, want
voordat je een relatie met iemand aangaat en tot
seks overgaat, is het toch belangrijk dat je weet wie
jij bent? Hoe iemand in het leven staat en zich
gedraagt naar andere mensen vind ik veel belang-
rijker dan welk lichaam daarbij hoort. Toch hoor
ik weleens dat het ‘maar een trend’ is. Dat is net
zo onterecht als dat je cisgender zijn als trend
beschouwt, maar: wat dan nog? Erachter komen
wie je bent, is het mooiste proces wat er is.’
‘SOMS KRIJG IK LOMPE VRAGEN. ‘Ga je je ook laten
ombouwen?’ Of: ‘Dan ben je zeker tegen gescheiden
toiletten?’ Tuurlijk niet. Dan zou ik voorbijgaan aan
de behoefte van mensen die wel gescheiden wc’s
willen. Afgelopen voorjaar kwam ik als non-binair
uit de kast bij scouting, waar ik staflid ben. De rest
EVA (22) ‘liever geen voornaamwoorden, ik ben Eva’
WOONT IN UTRECHT EN STUDEERT AAN DE
FILMOPLEIDING VAN DE HOGESCHOOL
VOOR DE KUNSTEN UTRECHT.
