L
M
\1
Waarom Lia (20) helemaal losgaat op de Canal Pride, nu volledig als zichzelf
1
13
c
w
Tien jaar geleden vluchtte de Syrische Lia (20),
toen nog een jongen, naar Nederland. In de fotoserie
Rainbow Lia van fotograaf Myrthe Effing toont ze zich nu
in alle kleuren van de regenboogvlag.
En ze vaart voor het eerst mee in de Canal Pride.
Pride Amsterdam is daarbij een be
langrijke stap. ,,Dit jaar ga ik, na twee
jaar corona, helemaal los op de Canal
Pride, nu volledig als mezelf. In een
broekje met vlinders, op plateauzolen
en met een regenboogtop en vol glit
ters wil ik boven op de boot staan
dansen.’’
Een paar jaar geleden nam ze het be
sluit om uit de kast te komen, als
non-binair en panseksueel, ook bij
haar ouders. ,,Mijn mentor op school,
Andrea, heeft me daar toen heel goed
bij geholpen. Ik val op mensen, niet
op een gender, dat heb ik ook aan
mijn ouders verteld.’’
,,Ik realiseerde me dat ik me com
fortabeler zou voelen met een vrou
wenlichaam en heb me dit jaar aan
gemeld bij de genderkliniek van de
VU. De komende twee jaar sta ik op
de wachtlijst. Eerst voor een gesprek
met een psycholoog en uiteinde
lijk, hoop ik, voor een hormoon-
behandeling en operaties. Ik wil
ook heel graag mijn naam op mijn
paspoort veranderen, maar dat
kost veel geld, zo’n 2000 euro, daar
ben ik nu hard voor aan het spa
ren.’’
Over hoe haar ouders op haar
transitie zullen reageren, wil Lia
nu nog niet nadenken. ,,Dat zien
we dan wel weer.”
Lia voelt zich in haar beslissin
gen vooral heel erg gesteund door
haar zelfgekozen familie, haar vrien
den en de mensen bij de GSA, waar
in twee jaar hechte vriendschappen
zijn ontstaan. Dat tegenwoordig
meer mensen zich aanmelden voor
een genderoperatie, is volgens haar te
danken aan het werk van activisten
en omdat er meer over gesproken
wordt. ,,Het was er altijd al wel, maar
mensen durfden er niet voor uit te
komen. Het voelde te onveilig.’’
Lia stond voor de GSA al op posters
voor Paarse Vrijdag en geeft als am
bassadeur interviews. ,,En ik sprak
met de koning en Maxima tijdens de
uitreiking van de Appeltjes van
Oranje op Paleis Noordeinde, waar de
GSA ook voor was genomineerd. Dat
vond ik een ongelooflijke eer.’’
In september start ze met de mbo-
opleiding Fashion Design. ,,Ik houd
heel erg van fashion, van designers
als Jean Paul Gaultier, Versace en
Zuhair Murad, die geweldige gala
jurken ontwerpt. De ballroom- en
dragscene, met veel glitter en gla
mour, vind ik heel inspirerend. Mode
is voor mij een mooie manier om me
zelf te kunnen uitdrukken. Met kle
ding kun je een verhaal vertellen.’’
Willem Wilmink. We bleven daarna
contact houden. Toen ze vroeg of ik
aan een Pride-project wilde meewer
ken, was ik gelijk enthousiast. Ze
heeft me gefotografeerd in door mij
gestylede outfits in alle kleuren van
de regenboog, waarmee we onze ei
gen invulling aan de regenboogvlag
hebben gegeven.’’
Met de fotoserie hoopt Lia taboes te
doorbreken, zegt ze. ,,En jongeren zo
als ik laten weten dat ze niet alleen
zijn. Laat anderen gewoon zijn wie ze
willen zijn. Uiteindelijk zijn we alle
maal mensen van vlees en bloed, er is
geen enkele reden om haat op elkaar
te gooien.’’
Zelf krijgt ze vaak haatreacties.
,,Mensen roepen dingen naar me op
straat of op sociale media. Eerder lag
ik dan in bed te huilen, maar dat wil
ik niet meer. Inmiddels kies ik ervoor
om het niet meer persoonlijk op te
vatten en er op een sportieve manier
mee om te gaan. Als ik nu word uit
gescholden, lach ik naar die persoon,
roep ik ‘gay rights’ en loop ik door.
Het haten zegt iets over de onzeker
heid van de ander, niet over mij. Ik
wil dat andere jongeren weten dat dit
misschien niet altijd de makkelijkste
weg is, maar dat het uiteindelijk altijd
goed komt, al duurt het soms heel
lang. Als mensen zeggen dat ze trots
op mij zijn, dan zeg ik altijd dat ik
ook trots ben op hen, want uiteinde
lijk worstelt iedereen met zichzelf
kunnen zijn.’’
Eigen invulling
Met fotograaf Myrthe Effing (30)
maakte Lia de serie Rainbow Lia.
,,Myrthe zocht contact nadat ze de
documentaire van Sinan had gezien.
Ze maakte toen een fotoserie van me,
bij tekst van het gedicht Oorlog van
Nieuwe naam
Sinds 2 april dit jaar noemt ze zich
zelf bij haar nieuwe naam. ,,Ik ging
met vriendinnen naar carnaval en
terwijl we ons aan het omkleden wa
ren, vroeg ik ze of ze mij voortaan Lia
zouden willen noemen. Ze vonden
de naam bij mij passen en die dag heb
ik me voor het eerst overal zo voorge
steld. Daarna veranderde ik mijn
naam op Instagram. Ook op mijn
werk in een café werd het meteen ge
accepteerd en aangepast in het sys
teem. Het voelde heel bevrijdend.’’
Het is een lange weg geweest, ver
telt ze. Haar christelijk-orthodoxe
ouders weten nog niets van haar
transitie. ,,Ik leid een ingewikkeld
dubbelleven. Als kind verkleedde ik
me in de kleren van mijn moeder en
speelde ik met haar make-up. Als ik
werd betrapt, kreeg ik een tik op mijn
hand. In de cultuur waarin ik op
groeide, bestaat gay zijn niet, net zo
min als transseksualiteit of non
binair zijn. Mijn ouders zouden me
niet accepteren als Lia. Als ik bij ze op
bezoek ga, moet ik me als jongen kle
den.’’
Als kind verkleedde ik
me in de kleren van mijn
moeder en speelde ik
met haar make-up
Dit is misschien niet
altijd de makkelijkste
weg, maar uiteindelijk
komt het altijd goed
e eerste keer dat Lia de
Canal Pride bezocht,
was in 2019. ,,Ik vertrok
uit Enschede, waar ik bij
mijn ouders woonde. Ik
had andere kleding bij me en veran
derde in de trein van outfit. De bo
tenparade maakte op mij, toen nog
een 17-jarige closet baby gay, enorme
indruk. Ik keek mijn ogen uit en vond
het geweldig. Ik wist dat ik op een
dag ooit zelf op een boot wilde staan.
In de trein terug kleedde ik me weer
om.”
Nu is het zover: Lia vaart zaterdag
mee op de boot van de Gender
Sexuality Alliance (GSA), een groep
jonge mensen die op scholen werkt
om lhbti-scholieren te steunen en
een veilige plek te bieden. Ze is sinds
twee jaar ambassadeur van de organi
satie.
Tien jaar geleden had Lia nog een
jongensnaam en kwam ze op de
vlucht voor de oorlog in Syrië naar
Nederland, waar haar vader al
woonde. Ze had de hoofdrol in de
NPO-documentaire Sinan zoekt de
klas van Elias, waarin Sinan Can de
toen 17-jarige Lia hielp haar klasge
nootjes uit Aleppo terug te vinden.
,,Ik heb geen spijt dat ik aan de docu
mentaire heb meegewerkt, want het
heeft me veel gebracht, onder andere
mijn werk voor de GSA. Maar die pe
riode ligt nu achter me. Ik wil niet dat
mensen me nog zien als ‘die vluchte
ling’, maar als Lia.’’
y
i. ■-
,17
‘Ik leid een
Sara Luijters
ingewikkeld
dubbelleven’
Lia: ,,Het haten zegt
iets over de onzeker
heid van de ander, niet
over mij.’’
FOTO MYRTHE EFFING
J
f
At.
GO WOENSDAG 3 AUGUSTUS 2022
