H
Gesprek in Cadzand over liefde, roeping en toewijding
Een nieuw begin, maar Yuri en Maria zijn met hun gedachten vaak in Oekraïne
10
liggen nog een paar plinten te dro
gen." In de woonkamer schenkt Ma
ria koffie in. Ze haalt stroopwafels en
mergpijpjes tevoorschijn. Op de
ronde eettafel staat een vaasje met
verse tulpen.
Druk leven
Ja, alles is anders dan in Mykolajiv.
,,We horen helemaal niets. In My-
kolajiv wonen een half miljoen men
sen. We hadden daar een heel druk
leven", zegt Maria. De laatste weken
waren hectisch. Het gezin woonde
tijdelijk in één van de kamers van
bed breakfast Westerschelde in
Vlissingen, van Gerard Ruedisueli en
zijn Oekraïense vrouw Olesya. Het
gezin werd er liefdevol opgevangen,
maar Yuri en Maria zijn blij dat ze nu
meer privéruimte hebben. ,,Er waren
elke dag nieuwe mensen. Het is fijn
dat het nu wat rustiger is."
Het papierwerk is geregeld: het ge
zin heeft een bankrekening, een bur
gerservicenummer en ze zijn inge
schreven bij de gemeente. En, nog
belangrijker: Yuri heeft een baan ge-
vonden als civiel ingenieur bij een
bouwbedrijf in Goes. ,,Ik maak
bouwtekeningen op de computer.
Het is interessant, en het geeft ons de
mogelijkheid om hier een leven op te
bouwen. De collega's zijn aardig: een
Russische collega heeft ons zelfs al
uitgenodigd om te komen eten. Heel
aardig."
'Meer tijd als gezin'
Yuri moet nog even wennen. ,,Ik
werk acht uur per dag, en 's avonds
heb ik tijd voor mijn gezin. Dat was
voorheen wel anders. Ik werkte op
de universiteit, maar in de weeken
den werkte ik als gids. Ik organi
seerde hike-tochten naar de bergen.
Ik ging naar Turkije, Georgië, en heb
ook al eens de Mont Blanc beklom
men." Maria: ,,Ik klaagde altijd dat hij
zo vaak weg was. We hebben nu ein
delijk meer tijd als gezin." Dat is
misschien een klein voordeel, maar
ze hadden hun oude leven het liefst
nooit ingeruild. Yuri en Maria hopen
vurig dat ze ooit terug kunnen naar
hun geboorteland. Ze hebben dage
lijks contact met hun familie. ,,Ze
missen ons, en vooral Timor, ver
schrikkelijk", zegt Maria. ,,En ik mis
mijn moeder. Ik hoop dat ze een keer
hier naartoe kan komen. Maar ze wil
mijn vader niet achterlaten. En mijn
vader mag het land niet uit."
Yuri en Maria maken zich zorgen
over de veiligheid van hun familie,
en zijn ontzettend verdrietig over de
verschrikkelijke dingen die in Oek
raïne gebeuren. Neem nou Boetsja.
,,Ik heb er drie dagen om gehuild",
vertelt Maria. ,,We waren in decem
ber nog in de buurt van die stad. We
hadden er een heerlijk weekend in
de besneeuwde bossen. Het is zó
mooi daar. En moet je nu zien. Ik kan
maar niet begrijpen hoe zoiets kan
gebeuren, in 2022. Echt, die beelden
verscheuren me van binnen. Andere
landen móeten Oekraïne helpen.
Anders stopt dit nooit."
Yuri (34), Maria (23) en
hun zoontje Timor (7
maanden) en Maksym
(34) en Viktoria (31) en
hun zoontje Bogdan (6)
ontvluchtten de oorlog
in hun thuisland
Oekraïne, en vonden
onderdak in Zeeland.
Hoe gaat het verder met
ze? De PZC volgt deze
twee gezinnen de
komende tijd in een
serie artikelen.
Een nieuw begin voor Yuri
en Maria Dolganov. Ze
hebben een eigen appar
tement in Vlissingen, en
Yuri heeft een baan ge
vonden. Toch hopen ze dat ze ooit
terug kunnen naar Oekraïne. Nog
geen twee maanden geleden bouw
den Yuri en Maria een leven op in
Mykolajiv. Hun nieuwe woning was
bijna klaar. ,,Alleen de deuren moes
ten er nog in. In maart zouden we er
gaan wonen", vertelt Maria. ,,We
hadden veel toekomstplannen. Het
was een huis met drie slaapkamers."
Het liep anders, want eind februari
brak de oorlog uit in Oekraïne.
Sinds vorige week woont het gezin
in een appartement in Vlissingen.
Het huis is ingericht met meubels
die ze gekregen hebben of op de kop
getikt in een tweedehandswinkel.
Naast het tweepersoonsbed staat een
ledikantje voor hun zoontje Timor
van zeven maanden. ,,We hebben zó
veel hulp gehad van mensen." Maria
wordt er nog verlegen van. Yuri is
een hele week bezig geweest met het
schilderen van de muren. En met het
plaatsen van plinten. Hij laat het
kleinste kamertje zien. ,,Kijk, hier
Ik kan maar
niet begrijpen
hoe zoiets
kan
gebeuren,
in 2022
MONNIKENWERK
Het was bij toeval. Soms
ruim ik boeken op, zodat er
weer plaats komt voor an
dere. Ik bladerde door 618 kilome
ter kust met als ondertitel een ont
dekkingsreis langs de Nederlandse
en Belgische stranden. Wat een
verrassing om daarin te lezen over
La Cordelle in Cadzand! Een be
zinningscentrum dat cursussen,
retraites en andere activiteiten
aanbiedt én de naam voor een ge
zelschap dat zicht richt op de
zachte macht: vrede, vreugde en
inspiratie.
Een afspraak met Hein Stufkens,
de drijvende kracht achter het
centrum, is snel gemaakt. Waarom
hij hier een dergelijk centrum is
begonnen, vraag ik hem. ,,Wan-
neer ik tien jaar eerder was gebo
ren, was ik misschien priester ge
worden", oppert hij wanneer ik
hem ontmoet. ,,Ik kwam uit een
katholiek gezin en ging een paar
jaar naar het internaat bij de Nor
bertijnen in Heeswijk. Na het
gymnasium studeerde ik filosofie.
Op mijn vijfentwintigste was ik
leraar filosofie en grondslagfuncti
onaris bij de Nijenburgh, een soci
ale academie in Baarn." Tijdens de
roerige jaren zestig en zeventig
raakte hij geïnteresseerd in het
boeddhisme, hindoeïsme, soef
isme en dichter en mysticus
Roemi en hij omarmt spiritualiteit
en wordt zenleraar. Voor Ikon
maakte hij met Philip Engelen een
serie Via Mystica, een reeks inter
views met mystici en Passions of
the soul over psychiater C.G. Jung.
,,In 1993 verhuisden wij - Brigitte,
mijn vrouw en docent sacrale dans
en ik - naar het Belgische Izegem.
Op verzoek van de overste van de
kapucijnen werkten we daar al
sinds de jaren tachtig mee aan het
ontwikkelen van een centrum
voor eigentijdse spiritualiteit. Aan
dat bloeiende centrum komt in
2000 een eind, wanneer de orde
besluit het klooster te verkopen.
Toen stonden we op straat. Met
geld had ik me nooit bezig gehou-
den, toen we dit pand in Cadzand
wilden kopen. Ik deed na verschil
lende bezichtigingen een erg laag
bod, maar dat werd tot onze ver
rassing geaccepteerd en veel men
sen hebben de handen uit de mou
wen gestoken om La Cordelle te
helpen realiseren." Dit jaar staan
er bij La Cordelle onder meer in
spiratiezondagen met Annemiek
Schrijver op de agenda (de laatste
is morgen 24 april), tuindagen, re
traites, sacrale dansweken en stille
zenweekends.
Alzheimer
,,Toen Brigitte in september 2018
de diagnose Alzheimer kreeg, heb
ik slapeloze nachten gehad. Hoe
zou het verder moeten, met ons,
met La Cordelle? Ik dacht over
stoppen met de activiteiten en het
kopen van een zorgappartement,
want één ding stond voor mij vast:
ik blijf bij Brigitte. Maar La Cor-
delle is er nog steeds en Brigitte is
thuis. Want uit ons netwerk zijn
vijfentwintig engelen opgestaan
die vrijwillig 24 uurszorg bieden."
Van de innige band tussen Hein
en Brigitte geeft de EO-uitzending
Dor Hout van 17 december 2020
een beeld. Zijn persoonlijke erva
ringen met het ziekteproces van
zijn geliefde heeft Hein teder vast
gelegd in de dichtbundel Gebroken
brein die in 2021 verscheen. ,,Ik oe
fen nu met leven bij de dag, het in
de praktijk brengen wat ik heb on
derwezen. De weg die bij de ander
hoort, daar moet ik dienstbaar aan
zijn, dat is trouw."
ZATERDAG 23 APRIL 2022 GO
mijn
moeder zo'
G Yuri en Maria met hun zoontje Ti
mor van zeven maanden. Ze heb
ben een eigen appartement in Vlis-
singen. foto dirk-jan gjeltema
'Ik mis
Cornelleke Blok
Vlissingen/Aagtekerke
- Maria Dolganova
José Baars schrijft wekelijks over
religie en kerken in Zeeland. Lees
haar blog op pzc.nl/monnikenwerk
