an vera
mij veranderd heeft, moet ik dit ook
laten zien. Ik betrapte mezelf erop dat
ik vooroordelen had, en daar schrok ik
van. Ik zag lang niet hoe anders mensen
van kleur New York beleven. Mijn toen
malige vriend, een man van kleur, werd
agressief behandeld in het museum.
Vrienden zeiden: welkom in ons leven.
Jij hebt het nooit gezien, Erik, maar het
is wel gaande. Dus ik ben bij mezelf te
rade gegaan. Je kan niet alleen vertellen:
kijk mij eens gaaf in New York zijn. Je
moet ook eerlijk zijn over je eigen falen.'
Het boek is veel persoonlijker dan je
werk als correspondent. Heb je getwijfeld
of je wel moest beschrijven hoe je dates
zijn en naar welke feestjes je gaat?
'Ik schrijf persoonlijke dingen over mijn
relaties, ook over onenightstands. Ik
vind dat het bij New York hoort. Mensen
willen het ook weten. Het is nooit bedoeld
om te praten over mijn seksleven of in
te gaan op details, maar om iets te ver
tellen over New York. Dit is een stad vol
jonge, ambitieuze mensen die misschien
niet heel erg op zoek zijn naar relaties,
maar wel leuk contact willen, zal ik maar
zeggen. Hoe het hier echt is, dat gaat
ook over mensen onderling. Ik ga niet
alleen maar verhalen vertellen over het
Empire State Building.'
Zie je jezelf oud worden in New York?
'Soms wel, soms niet. Ik denk weleens:
ik ga terug naar Nederland, heerlijk.
En soms denk ik: ik ga lekker in Florida
zitten. Dan zie ik wel hoe het uitpakt
met de stijging van de zeespiegel daar
tegen die tijd, ik merk het wel. Ach, het
is nog zo ver weg. Het is heel fijn wonen
in Amerika, ook in New York - als het
goed met je gaat. Als je ouder wordt, ziek
zwak en misselijk, dan zou ik me zorgen
maken. Ik vind Nederland een geweldig
land, ik heb er altijd veel plezier. En het
is tegenwoordig ook zonnig! Ik zie
mezelf er zeker op een gegeven moment
weer wonen. Maar voor nu voel ik me
echt een Amerikaan, een New Yorker.'
MEZZA 35
