EENS EEN ZEEUW
H
9
Zeeland verafschuwen heeft hij naar eigen zeggen nooit gedaan. Maar Quinten Gelderland (27) uit Terneuzen wilde na zijn
havo wel héél graag weg. Hij ging op kamers in Nijmegen en woont nu in Cuijk. Maar naarmate hij ouder wordt begint hij de
provincie juist weer meer te waarderen. ,,Ooit ga ik terug", zegt hij, ,,en dan begin ik een zorgboerderij."
,,Toen ik in 2013 klaar was met de
havo in Terneuzen, wilde ik echt
even weg. Opnieuw beginnen op een
plek die ik nog niet kende en dat dan
allemaal alleen gaan ontdekken. Hbo
v (verpleegkunde, red.) kon ik ook in
Vlissingen of Breda studeren, maar
daar ging half Zeeland naartoe. Ik
wilde iets nieuws, iets spannends,
dus ik ging op kamers in Nijmegen.
Na mijn studie kreeg ik meteen een
baan aangeboden bij het Radboud
UMC. Ik heb drie jaar op de afdeling
neurochirurgie gewerkt en kreeg
toen de kans een extra opleiding tot
spoedeisende hulp verpleegkundige
te volgen. Een jaar geleden heb ik met
mijn vriendin een huis gekocht in
Cuijk. We waren het liefst in Nijme
gen blijven wonen voor het stadse,
maar de woningmarkt heeft ons ge
dwongen om wat verder uit te wij
ken. Gelukkig is hier ook genoeg reu
ring. Cuijk heeft een kroeg, restau
rant én een bioscoop."
,,Ik dacht van tevoren altijd dat ik na
mijn studie gelijk terug naar Zeeland
zou gaan. Maar dat idee is tijdens die
vier jaar studeren steeds verder weg
geëbd. Ik zat nog zo in de flow van
het studentenleven. Ik had in Nijme
gen een heel sociaal netwerk opge
bouwd en ik heb er mijn vriendin le
ren kennen. Zij studeert nog en we
hebben allebei het gevoel dat hier
meer mogelijkheden liggen. Het is al
lemaal wat makkelijker, dichterbij.
Als ik deze opleiding bij het zieken
huis in Terneuzen had gedaan, moest
ik elke keer naar Rotterdam rijden.
Nu kan ik gewoon op de fiets. Dat
geeft vrijheid. Maar ik moet zeggen
dat naarmate ik ouder word, ik Zee
land wel steeds meer begin te waar
deren. Dat vind ik wel grappig om te
merken."
,,Dan denk ik meteen aan de zonda
gen aan de kust samen met opa en
oma. Lekker wandelen aan het strand
van Nieuwvliet of Cadzand. En de
vakanties die we daar vierden met de
familie. Dan hadden we een huisje
met mijn oom, tante en nicht, die net
als ik enig kind was, en gingen we
elke dag vliegeren en vissen aan het
strand. Heel fijn vond ik dat.
Maar als ik aan mijn jeugd in Zeeland
denk, denk ik ook aan het stappen in
België. Zodra we ons rijbewijs had-
den reden we naar Antwerpen toe, of
richting Gent, naar grote clubs zoals
de Noxx. Dat was toen heel normaal,
maar achteraf voelt dat allemaal heel
fout, haha. Ik vind een bruine kroeg
tegenwoordig veel leuker."
,,Ja, zeker. Dan blijven we meestal
meteen een nachtje slapen bij mijn
ouders. Het zijn altijd volle en drukke
weekenden waarin we familie en
vrienden bezoeken. We proberen
ook altijd nog even naar de kust te
gaan, maar negen op de tien keer lukt
dat niet eens. Dan is daar geen tijd
voor. Ik ga wél vaak nog even naar de
bakker om een bolus te halen. Die
zijn bij de Zeeuwse bakker toch het
aller lekkerst."
,,Vooral mijn familie. En de spontani
teit om 'even' naar ze toe te gaan. Het
is nooit eens zo van: o, ik ben klaar
met eten, ik ga nog even een kop kof
fie drinken bij mijn ouders. Het is
twee uur en een kwartier rijden, dus
dat doe je niet zomaar. Als we gaan,
dan is het altijd gepland. Behalve
laatst, toen een maat van mij een huis
had gekocht in Terneuzen en ik een
dagje was gaan helpen met klussen.
Wipte ik 's avonds nog even binnen
bij mijn ouders, sprongen de tranen
spontaan in m'n moeders ogen. Zo
aandoenlijk..."
,,Als ik het over Zeeland heb, voel ik
altijd wel een bepaalde trots. Daarom
vind ik het bijvoorbeeld ook leuk om
mijn Zeeuwse roots een beetje terug
te laten komen in ons huis. In de
gang hangen twee portretten van
vrouwen in Zeeuwse klederdracht,
en oma had toevallig nog een foto
van haar familie in klederdracht, dus
die hangt er nu ook bij. Een mega on
gezellige foto, waar iedereen ontzet
tend nors en star op kijkt, maar toch
laat ik hem altijd trots aan iedereen
zien, haha."
De woningmarkt
heeft ons gedwongen
om wat verder
uit te wijken
,,Ik stond een paar jaar geleden met
mijn vriendin op Concert at Sea en
toen zeiden we tegen elkaar: het zou
toch wel mooi zijn als we hier, later
als we oud zijn - over vijftien of
twintig jaar - lekker kunnen wonen
aan de zee. Zodat we op zonnige da
gen voor of na het werk naar het
strand kunnen om uit te waaien. Dat
lijkt me zo fijn."
,,Dat we ooit nog naar Zeeland ver
huizen, is dan ook zo goed als zeker.
Maar dan niet naar Zeeuws-Vlaande-
ren, ik vind 'de overkant' mooier. Het
liefst in de buurt van Oostkapelle of
Middelburg bijvoorbeeld. Zo heb je
het stadse, het dorpse én de kust.
Omdat we allebei in de zorg werken,
zouden we graag iets van een zorg
boerderij starten: een fijne plek mid
den in de natuur, waar we mensen
structuur kunnen bieden, afleiding
kunnen geven en tot rust laten ko
men."
GO DONDERDAG 17 MAART 2022
'Ik begin Zeeland steeds
meer te waarderen'
Elodie Kint
Cuijk
Hoe ben je in Cuijk terechtgeko
men?
Hebben jullie Zeeland nog overwo
gen?
Je komt zelf uit Terneuzen. Wat zijn
herinneringen aan je jeugd in Zee
land?
,,In de gang hangt
een foto van mijn
oma's familie in kle
derdracht. Een foto
waar iedereen ontzet
tend nors en star op
kijkt, maar ik laat hem
trots aan iedereen
zien." FOTO BERT BEELEN
Ga je nu nog wel eens terug?
Wat mis je verder aan wonen in Zee
land?
Voel je jezelf nog een echte Zeeuw?
- Quinten Gelderland
Zouden jullie ooit nog in Zeeland wil
len wonen?
