Jan Rot
Hoe is-ie Jan, still going strong?
appt een collega. Ik zucht.
Nee, antwoord Ik alleen. Dat Is onaardig. Maar het Is zo'n
dag.
Daan vroeg vanmorgen ook hoe het ging. 'Niet beter,' zucht
te ik. Top dat het chemo-infuus de uitzaaiingen vermindert,
maar ikzelf sta sindsdien op standje overleven. Nu alweer
dagen in de 'groene' week en er lijkt niets veranderd.
's Middags gaat Daan met wat Rotjes naar de bioscoop. En
daarna nog iets doen in de stad. 'Ik wil wel mee, maar...' Ze
knikken. In deze conditie ben ik voorbij de voordeur al een
blok aan het been. Wat niet gaat, dat gaat niet.
Achter mijn bureau schiet het ook niet op. Google-alert:
Het laatste taboe: terminaleBN'ers. Een column in De Tele
graaf, waarom je andere mensen met zoiets persoonlijks
lastig zou vallen. O ja vreselijk, mijn man heeft zelf kanker
maar die moet er niets van hebben, valt iemand bij. Aha,
ziekte en dood moeten onbesproken blijven, maar een
verjaardag, een nieuw huisdier, een liefdesbaby, een
vakantie mag wel.
Leef ik alweer te lang door of zo?
Stop het gejank van terminale BN'ers tweet iemand onder
mijn column. Net zoals een Nederlandse schrijver in
een Vlaamse krant ineens mij als voorbeeld noemde van
mensen die op hun sterfweg nog 'hengelen naar aandacht'.
Tss. Of zoals iemand in de mail blafte hoe ik mijn ziekte
probeerde om te zetten in 'commercieel gewin'.
Die gasten moesten eens weten hoe zorgvuldig ik aanvragen
uit de media afweeg om het effect te vermijden van 'daar
heb je die kankerlijer weer'. 'Je leest het wel in mijn column,'
antwoord ik dan. En zeker een schrijver zou moeten kunnen
snappen hoe fijn het is om zo'n aangrijpend proces wekelijks
in een vorm te kunnen gieten. En ja, als zzp'er ben ik blij
met dit baantje, want meer dan één of hoogstens twee keer
per week spelen is er niet bij en dat houdt straks ook op,
maar de rekeningen niet. Enfin, warme steunbetuigingen
en complimenten te over, dus stik er maar in met je harte
loze meninkjes.
Met een paar bestellingen uit de Rotshop naar het vaste
PostNL-punt.
'Hoe gaat-ie?' klinkt het ook daar.
'Mwah,' brom ik en kijk gauw op mijn vriendelijkst, want de
belangstelling is oprecht.
Thuis draai ik een wasje en vul de vaatmachine. Dat ik nog
iets nuttigs heb gedaan als ze zo weer thuiskomen. En dan
maar een uurtje slapen, misschien dat ik daar vrolijker van
word.
Helaas. Ook dat helpt niet. 'Ik kan nergens bij,' probeer ik
het Daan uit te leggen. 'Ik heb altijd reservepotjes hoop en
liefde, maar het lijkt allemaal leeg. Zelfs de humor is weg.'
Tja, wat moet ze daarop zeggen. Ze haalt een pak mokka
sticks uit haar tas. Snoepen. Altijd goed. En een spelletje
Poezenkwartet met Maantje Piet lukt ook nog net.
Weer beneden achter de laptop zoek ik die tweet nog 's op.
Gejank? Gejank? Zul je het hebben ook! En dan kan ik deze
rotdag eindelijk weer lachen.
Muzikant Jan Rot (64) is getrouwd met Daan (46). Ze hebben vier kinderen: dochters Elvis (20) en Maantje Piet (10)
en zoons Rover (16) en Wolf (13). In juli hoorde hij dat hij ongeneeslijk ziek is.
Stik er maar
in met je
harteloze
meninkjes
40
