Hier is Janneke de
Als bewust kinderloze vrouw die
niet smelt bij het zien van de gemiddelde
baby, vind ik weinig dingen irritanter
dan ouders die klef over hun kinderen
praten. Zo noemt een vriendin van mij
ze steevast 'pluizen'. Als in: 'We gaan
vanmiddag even lekker met de pluizen
naar het Kabouterbos.' Ik moet dan altijd
een beetje kokhalzen, terwijl het in feite
gewoon liefde is. Maar blijkbaar is liefde
waar je zelf volledig buiten staat iets
walgelijks.
Zelf hou ik ontzettend van katten, maar
ik probeer me er terdege van bewust te
zijn dat ook dit niet voor iedereen geldt.
Onlangs haalden wij Poekie en Binkie
uit het asiel, twee schuwe katten, afkom
stig van een zolder vol verwaarloosde
soortgenoten. Ik durf ze in gezelschap
wel 'Poek en Bink' te noemen (want dat
is korter dus kan voor een praktische
afkorting doorgaan), maar geen 'Binko
en Spoekseltje'. Die namen bewaar ik
voor als het bezoek weer weg is, want
dan neemt niemand er aanstoot aan.
Alhoewel het me nu wel ineens begint
te dagen waarom mijn vriend de laatste
tijd zo vaak op zolder zit.
Poek en Bink waren overigens ook erg
klef met elkaar, maar voornamelijk
non-verbaal: tegen elkaar aan schuieren,
achter elkaar aan rauzen op de trap, en
daarna samen op de vensterbank liggen
met gestapelde pootjes, alsof ze net
klaar waren met 'deze vuist op deze
vuist'. Wij mochten alleen niet mee-
stapelen; na drie maanden waren ze
nog altijd mensenschuw. Toen ze
relatief op hun gemak waren,
mochten ze voor het eerst naar
buiten. Daar zouden ze lekker hun
eigen gang kunnen gaan (wat ook
meteen laat zien waarom ze zoveel
leuker zijn dan kinderen). Maar toen
gebeurde het: Bink vertrok, en kwam
niet meer terug. Tot groot verdriet van
Poek, die haar dagen loeiend doorbracht
vanaf de vensterbank, op de uitkijk.
Twee dagen en twee nachten later kwam
Bink doodleuk weer binnenlopen. Hij
wilde in een rechte lijn op zijn etensbak
af, maar dat werd hem onmogelijk
gemaakt door een schuierende Poek.
Daar begon hij als een malle te eten, alle
brokjes gingen op en zelfs de restjes
naast het bakje. Poek leunde onder
tussen tegen hem aan, en at voor de
gezelligheid af en toe een brokje mee. En
toen besefte ik: de liefde tussen twee
katten, zoals die tussen Binko en Spoek
seltje, dat is toch wel iets héél moois. Dat
zullen zelfs bewust katloze moeders
moeten beamen.
MEZZA 7
Elke week schrijft een cabaretier een gastcolumn. Dit keer Janneke de Bijl, die ineens begrijpt waarom haar vriend zo vaak op zolder zit.
Dan moet ik een
beetje kokhalzen
maar het is
ewoon liefde
CABARETIER JANNEKE DE BIJL (40)
heeft een blog Hoge verwachtingen
een podcast met Jasper Dijkema Sketches
en gelul), is een van de 'druktemakers' in
De Nieuws BV op Radio 1, schreef onlangs
het boek Pogingen tot zomer en is tot en
met21 mei op tournee met haarvoor-
stelling Dit is het nou (jannekedebijl.nl).
