I
ALS WEZENLOZE,
EENZAME ACTEURS
■4 IBMM
De allereerste foto op straat werd rond
1838 gemaakt door Louis Daguerre, op de
Boulevard du Temple in Parijs. Sindsdien
zijn er veel mensen in de openlucht gepor
tretteerd, vaak met de lens dicht op een
gezicht en dan: klik! Bas Losekoot houdt
meer afstand met zijn toestel. Ik vermoed
dat veel van zijn slachtoffers hem niet eens
opmerkten. Toch komt hij heel dichtbij. Zijn
filmische portretten vanuit metropolen laten
zien hoe eenzaam we zijn terwijl we ons in
een mensenmassa begeven. De gezichten
vertellen allemaal een eigen verhaal. Je zou
bijna gaan geloven dat iedereen op Losekoots
foto's een rol speelt. Als wezenloze, eenzame
acteurs op een aardbol.
IK RUIK DE BRYLCREEM IN ZIJN HAAR
Mijn eerste jaren in de Fortunastraat. Een naoorlogse wijk in Rotterdam met een bijzondere naam: 110-Morgen.
Mijn vader was diepvriesgroothandelaar en had zijn zaak aan de Coolhaven. Het zou zomaar kunnen dat dit een
plaatje op een vrije dag is. Alle tijd voor de kleine zoon, veilig achter houten tralies. We woonden driehoog in een
flatje, later verhuisden we in dezelfde straat naar de begane grond. Uit de plastic slurf van een olifant komt een piep,
maar mijn aandacht ligt kennelijk elders. Bij het zien van deze foto voel ik weer die gladde leuning van die stoel en
hoor ik de stem van mijn vader. En ik ruik de geur van brylcreem in zijn haar. Dat doet een kiekje uit je jeugd.
4
MEZZA 23
Bas Losekoot maakte deze foto in
Hong Kong; hij staat in zijn boek
Out of Place (2021).
Een jonge Wilfried de Jong met zijn vader. Wie de foto maakte, is onbekend.
