Man, wat heb
ik het gemist:
carnaval
MRT
2022
c Mirjam Marijs veilig terug uit Oekraïne
2
COLUMN
Elodie Kint
De mensen die aan je duwen en trek
ken, omdat ze er langs willen in een
overvolle kroeg. De rij voor de wc,
waar je achteraan aansluit, nadat je nét iets
te lang hebt genegeerd dat je zo nodig moest.
De plastic bekers, flesjes Flügels en wille
keurige voorwerpen waarmee de grond ligt
bezaaid. De misselijkmakende lucht van an
dermans scheten - en de alom aanwezige
geur van bier, zweet en sigaretten niet te
vergeten. De onrustige buik van de drank en
het slechte eten. De kleine oogjes, katers en
koude fietstochten in het holst van de nacht.
De pijnlijke voeten en vermoeide benen, die
niet gewend zijn om zo lang te staan. En zo
zou ik nog wel even door kunnen gaan.
Ik had nooit gedacht dat ik het zou zeg
gen. Maar man, wat had ik dat allemaal ge
mist. En wat was het fijn dat het dit week
end onverwachts toch weer kon. Ik heb er
dubbel en dwars van genoten. Van carnaval
en alles wat daar bij hoort.
Zo gezegd
in deze
krant
i
Met pijn in haar hart heeft
Mirjam Marijs uit
Hoedekenskerke 'haar' kindjes
achtergelaten in het
Oekraïense Svaliava, waar zij
de afgelopen anderhalf jaar in
een kindertehuis werkte. ,,Ik
sta achter mijn beslissing om
weg te gaan, maar heb er een
heel dubbel gevoel bij."
Ondine van der Vleuten
Hoedekenskerke
Een week geleden nog liet Marijs
weten dat ze absoluut niet weg
wilde, zolang de kinderen haar no
dig hadden. Poetins dreiging met
nucleaire wapens zette de situatie
op scherp. Marijs bracht samen met
haar collega Marianne Janse een
schuilkelder in gereedheid. ,,We
hebben een luchtbed beneden ge
zet en eten. Het idee was om daar
heen te gaan als het luchtalarm af
zou gaan. Donderdagavond heb ik
met mijn hometeam van Stichting
Kimon gepraat, waarvoor ik werk.
Ik kreeg toen het advies diezelfde
avond ofanders vrijdagmorgen al te
vertrekken."
In Svaliava zelf ging die nacht het
alarm niet af, maar wel in het oos
ten, in Lviv. ,,Dat is maar een uur of
drie bij ons vandaan. Het gevoel van
veiligheid was weg, de situatie was
echt spannend. Die nacht hebben
we weinig geslapen. We schrokken
op van elk geluid. Er hing oorlogs
dreiging in de lucht. We zijn vrij
dagmorgen nog wat pampers gaan
brengen naar het kindertehuis en
hebben in het huis van Marianne
eten klaar gezet voor vluchtelingen,
want er kwamen er al veel vanuit
het oosten onze kant uit. Daar zijn
nu inderdaad al mensen opgevan
gen."
Vrijdagmiddag vertrokken ze
dan eindelijk, met twee katten en
twee honden en een volle benzine
tank. Die avond om een uur of ze
ven bereikten ze de grensovergang
in Vylok, vlak aan de grens met
Hongarije. ,,Daar had zich een
enorme file gevormd. We hebben
er uren in de rij gestaan en hebben
elkaar wakker gehouden, want we
vielen steeds in slaap."
Strenge grenscontrole
De controle aan de Oekraïense zijde
verliep vlot en vriendelijk. ,,Ze wil
den weten of er mannen in de auto
zaten en informeerden naar de
honden, maar het ging allemaal
heel snel. Daarna kwam de rij voor
de Hongaarse grens. Dat duurde
enorm lang: alles werd gecontro
leerd, de achterbak moest leeg, de
honden eruit, alles tassen werden
bekeken. Zaterdagmorgen om 5 uur
Er hing oorlogs
dreiging in de lucht
's morgens waren we eindelijk de
grens over."
Het beeld van de vermoeide
mensen die langs de kant van de
weg zaten, gepakt en gezakt, staat
nog op haar netvlies. ,,Het was
moeilijk daar voorbij te rijden zon
der hulp te kunnen bieden. Je
vraagt je af: waar moeten ze heen?
Wat gaat er in hun hoofd om? Is er
iets voor ze geregeld?"
Bij een benzinestation deden de
vrouwen even een dutje. ,,Daarna
weer op weg, elke keer twee uur rij
den en dan even de honden uitlaten
en elkaar afwisselen. Via Boeda
pest, waar we wat leden van Mari
anne's home team ontmoetten, zijn
we verder gegaan naar Oostenrijk.
In Wenen hebben we in een hotel
overnacht. En toen weer verder. Je
kijkt uit naar thuiskomen, maar je
gedachten zijn bij wat je achterlaat.
Je volgt de ontwikkelingen op je te
lefoon, het liveblog van de NOS, en
terwijl je het leest zit je er mid
denin. Je bent onderdeel van het
verhaal dat je leest. Dat is wel apart."
Gebedsbijeenkomst
Zondagavond om elf uur kwam het
stel aan in Zoetermeer. ,,Daar heb
ben mijn ouders me opgehaald. Die
avond om half een was ik weer in
Zeeland."
De maandag heeft ze een radio
stilte ingelast. ,,Ik wilde alles even
op een rijtje zetten. Er was een ge
bedsbijeenkomst voor de kinderen
in Oekraïne. Dat was heel fijn. Ik
ben blij om bij mijn ouders en fa
milie te zijn, maar ik ben niet blij
dat ik de kinderen niet meer kan
helpen. Nu maar kijken wat we van
hieruit voor hen kunnen doen."
Toos Henk
ONGEVEER 15% GAS IN NE&ERL.AN& IS RUSSISCH
Noodopvang
definitief langer open
De noodopvang voor asielzoe
kers in de Zeelandhallen in Goes
wordt met een halfjaar verlengd.
Dat hebben burgemeester en
wethouders gisteren besloten.
Dat besluit volgt op een verzoek
van het COA.
In de Zeelandhallen worden
sinds september ruim driehon
derd mannelijke asielzoekers op
gevangen. De opening van deze
noodlocatie was nodig, omdat
het COA te maken had met een
verhoogde instroom van vluch
telingen.
Naast alle ongemakken en onsmakelijk
heden, betekende
het voor mij vooral
ook een heel week
end lang genieten
van slap geouwe
hoer met wille
keurige voorbijgan
gers over van alles
en vooral helemaal
niks. Bier drinken
met bekenden die ik
door corona al twee
jaar niet meer had
gezien. Losgaan op
Ulster Ouse Maffia
die tóch kwam op
draven tijdens het leuren op de Grote Markt
in Hulst. Het ene moment bespreken hoe
erg het is wat er allemaal gebeurt in Oekra-
ine en het andere moment alweer meelallen
met een foute meezinger. Beseffen dat we na
twee jaar mondkapjes, lockdowns en
QR-codes - godzijdank - ook zó weer ge
wend zijn aan het oude normaal. Dansen,
springen en zingen. Misschien wel harder
dan ooit tevoren. Want als er één ding is dat
we de afgelopen twee jaar hebben geleerd,
dan is het wel dat het feestje
dat we nu met zijn allen
vieren, niemand ons vol
gende week nog afpakt.
Het feestje
dat we dit
weekend
hebben
gevierd, pakt
niemand ons
nog af
optochten en weken
lange voorpret. Maar
het was carnaval.
En dat was opdat
moment heel
even het enige
dat telt.
WOENSDAG 2 MAART 2022 GO
VITRO PLUS
„Zonder het
huis was ik niet
naar Zeeland
gekomen"
- Micha van
de Burgwal
(20) krijgt
van zijn
nieuwe baas
ook een huis
CZEELAND8
THRILLER
,,Bij mij is het
nooit een na
gelbijtende
jacht op een
seriemoorde
naar waarbij
veel bloed
vloeit"
- Jeroen
Windmeijer,
auteur
CZEELAND9
2
'Ik heb er een heel
dubbel gevoel bij'
G De telefoon
staat niet stil
bij Mirjam Ma
rijs, die net te
rug is uit Oek
raïne. FOTOJOHAN
VAN DER HEIJDEN
- Mirjam Marijs, vrijwilliger
stichting Kimon
Paul Kusters
Internet: toosenhenk.nl
GOES
- Rob Paardekam
Carnaval was niet als
vanouds, zonder de
ONSEVEER.. ÖUS &E
THERMOSTAAT ZOO MET
20 SOEtS EEM SRAA&JE
HOSER KOMMEN
EEM SRAAÖJE
20 SRAÖEM
S EM BLIJFT
SRAÜEM, HENK.'
