EENS EEN ZEEUW
if
9
Stijn Kemper (26) groeide op in Hulst. Hij wilde op zijn zeventiende dolgraag weg uit Zeeland en hij vond in Rotterdam
zijn plek. De liefhebber van de kunst- en de museumwereld neemt Rotterdamse vrienden graag mee naar de Verbeke
Foundation én naar het schelpenmuseum in Zaamslag.
„Verhalenhuis Belvédère in Rotter
dam verzamelt de verhalen van de
stad. Wij denken dat een stad mooier
kan worden, als mensen elkaars ver
halen kennen. Juist de ongeschreven
familiegeschiedenissen zijn het be
waren waard.
Wij gaan regelmatig met een tot
opnamestudio omgebouwde schaft-
keet de stad in om verhalen op te ha
len. We nodigen mensen ook uit om
in het Verhalenhuis te komen vertel
len. Daar combineren we verhalen
vertellen vaak met koken en samen
eten. Vanuit hun eigen achtergrond
en cultuur koken mensen gerechten
en ze vertellen. Van het ene verhaal
komt het andere.
De verhalen nemen we op en rond
de opgenomen verhalen maken we
luistervoorstellingen en tentoonstel
lingen. Als curator zoek ik dan spul
len of kunstwerken die de verhalen
versterken. Bijvoorbeeld werk van de
Rotterdamse kunstenaar Dolf Hen-
kes. Hij hield van de stad en vooral
van de wijk Katendrecht, waar het
Verhalenhuis staat. Het was hier in
de wijk een komen en gaan van Chi
nezen, Grieken en Joodse vluchtelin
gen. De migratie en de verhalen gaan
nog altijd door."
,,Ik loop al een tijd met het idee om
de verhalen rond de seksshops in
Hulst vast te leggen. Ik groeide op in
Hulst en het was vreemd en span
nend die shops te zien. In mijn jeugd
had je er nog maar een paar, maar
ooit stikte het in Hulst van de seks
shops.
Er moeten enorm veel verhalen
zijn over al die ondernemers die hier
actief waren. Het zijn nu vooral on
geschreven verhalen en ik ben heel
benieuwd. Er is sowieso iets geheim
zinnigs aan het grensgebied. De ver
halen over smokkel van sigaretten,
drank en boter zijn al bekender. Het
zou mooi zijn nu ook de verhalen van
de seksshops te achterhalen."
,,Ik deel eigenlijk liever verhalen van
anderen. Ik ben zelf niet zo'n vertel
ler. Mijn vader is beveiliger en mijn
moeder is doktersassistente. Haar va
der, mijn opa, kwam in
Zeeuws-Vlaanderen terecht toen hij
daar een huisartsenpraktijk over kon
nemen. Mijn moeder wilde in haar
jeugd Hulst verlaten en kwam in Bra
bant terecht. Daar ontmoette ze mijn
vader. Maar na een tijdje verlangde
V
-
mijn moeder toch weer terug naar
Hulst en we verhuisden. Vanaf mijn
zevende woonde ik in Hulst. Daar is
ook mijn acht jaar jongere broertje
geboren. Mijn ouders en broer wo
nen nog in Hulst.
,,Mijn eerste museumbezoek was bij
het schelpenmuseum in Zaamslag.
Die meneer die zijn hele huis vol
heeft met een schat aan schelpen, dat
vond ik geweldig. Ik ging ook zelf
schelpen verzamelen. Op vakantie
vond ik Franse kastelen en kerken
bezoeken leuk en ik verzamelde rid
derpoppetjes en later boeken en lp's.
Ik kreeg steeds meer interesse in
kunst. In Hulst had ik nooit gedacht
dat ik zou kunnen doen wat ik nu
doe. Dat je met interesse voor kunst
en geschiedenis ooit geld zou kun
nen verdienen. Ik had nooit gedacht
dat het een baan kon zijn."
,,Ik wilde na de havo zo snel mogelijk
weg uit Zeeland, naar de grote stad.
In Breda ging ik toen maatschappe-
lijk werk en dienstverlening stude
ren. De studie was niks voor mij en
zo'n grote stad was Breda ook niet.
Als student had ik gratis openbaar
vervoer, ik heb het hele land afge
reisd. Met mijn museumjaarkaart be
zocht ik heel veel musea. Ik zat meer
in de trein dan in de collegebanken.
De mooiste plek vond ik museum
Boijmans Van Beuningen in Rotter
dam. Ik stopte met de studie in Breda
en ik ging cultureel maatschappelijke
vorming studeren aan de Hogeschool
Rotterdam. Kunst is dan een middel
om te kijken naar maatschappelijke
ontwikkelingen en dat past helemaal
bij me."
,,Bij het Wereldmuseum in Rotter
dam heb ik meegewerkt aan de ten
toonstelling Powermask van Walter
Van Beirendonk tijdens een stage.
Ik ben trots dat ik nu
ook voor museum
Boijmans werk, naast
mijn werk voor het
Verhalenhuis
Dat ging over mode, hedendaagse
kunst, etnografie en verhalen. Dat
was echt geweldig.
Ik ben ook trots dat ik nu voor mu
seum Boijmans werk, naast mijn
werk voor het Verhalenhuis. Het mu
seum dat me naar Rotterdam trok, is
nu ook een opdrachtgever. Ik werk
mee aan Boijmans Hillevliet, een mooi
project met bewoners in de stad. Sa
men kijken we wat een museum
méér kan zijn dan een gebouw met
kunst. Dat is extra relevant, nu het
grote gebouw in het centrum een tijd
dicht is voor verbouwing."
,,Ik voel me meer Zeeuws-Vlaming
dan Zeeuw. Antwerpen en Gent
trokken me altijd enorm als tiener. Ik
kom nog steeds erg graag in die ste
den.
Ooit wilde ik zo snel mogelijk weg
uit Zeeland. Nu ga ik het steeds meer
waarderen. Ik neem ook geregeld
Rotterdamse vrienden mee naar
Vlaanderen en naar Zeeland. Dan
gaan we bijvoorbeeld naar de Ver
beke Foundation én naar het schel
penmuseum in Zaamslag. De pri-
vécollectie van Gerrit Johan de
Zeeuw is prachtig. Hij zal nu ruim in
de 90 zijn, maar zijn enthousiasme
blijft aanstekelijk."
GO
DONDERDAG 24 FEBRUARI 2022
'Verhalen ophalen over Zeeuwse
seksshops lijkt me mooi'
Arie Westeneng
Je werkt bij het Verhalenhuis als as
sistent curator. Wat doe je precies?
Zijn er verhalen over Zeeland die je
graag zou uitzoeken?
Je verzamelt verhalen, wat is jouw
familieverhaal?
-*ƒ. ff'.-.i Fm»\ tsv
*-**>.,• i j
te .."V*.
'7 ti
7: '7
'w o-, t
Stijn Kemper op
Quarantaine-eiland bij
Rotterdam, Heijplaat.
Hier aan de Nieuwe
Maas werden ooit zee
lieden met besmette
lijke ziekten onderge
bracht. FOTO STIJN KEMPER
Wat vond je als jongetje leuk?
Hoe kwam je toch aan het werk in de
cultuur?
Waar ben je het meest trots op?
- Stijn Kemper
Voel je je Zeeuw?
