UIT HET LEVEN...
9
Een begrafenis of crematie wilde voormalig kroegbaas Willem Houtman niet. Hij stelde zijn lichaam ter
beschikking aan de wetenschap. Natuurlijk respecteerden zijn nabestaanden deze wens. Maar
omdat het nu toch wat kaal voelt, vertelt dochter Anna graag wie hij voor hen was.
Willem Houtman
1948 - 2021
Wie hem kende, weet
zonder twijfel of hij
je mocht of niet.
Wars van opsmuk,
poppenkast en
drukdoenerij, was hij. Lintjes vond
hij flauwekul, toespraken bij een uit
vaart mosterd na de maaltijd: je kan
het beter zeggen nu ik er nog ben, zei
hij.
Ze wisten dat hij niet in een kist
wilde. Ook een plechtigheid, met
kaarten en kransen, was niet aan
hem besteed. Nadat ze op die zondag
in december zijn lichaam achterlie
ten in het ziekenhuis, plaatsten ze al
leen een rouwadvertentie. Daarna
stroomden de persoonlijk geschreven
steunbetuigingen binnen. Een mar
kante man werd hij genoemd; door
velen gemist.
Geboren in Rotterdam streek Wil
lem halverwege de jaren tachtig neer
in Vlissingen. Hier leerde hij Janny
kennen. Ze begonnen Café Soif aan
het Bellamypark. Ondanks de pro
gressieve longziekte en een verzwakt
immuunsysteem, werkte hij hard en
met plezier, vertelt Anna Houtman
(31): ,,Hij tapte biertjes, mengde zich
in gesprekken, maakte tot diep in de
nacht alles schoon en stond de vol
gende ochtend met ons op tijd op het
schoolplein."
Haar ouders werden rond hun
veertigste bewust vader en moeder.
Willem, zorgzaam en beschermend,
wilde na zoon Pjotr nóg een kind:
,,Zo zouden we later steun hebben
aan elkaar en konden we samen over
hem mopperen."
Warm en vrolijk
De herinneringen aan Willem, die
zeer eigenzinnig was, zijn vooral
warm en vrolijk. Alles liep op rolle
tjes tijdens hun jeugd, die zich boven
in de huiskamer en beneden in het
café afspeelde: ,,Als op sinterklaas
avond op de deur werd gebonkt en
wij de trap afholden om Piet te be
trappen, riepen stamgasten: 'Hij is
die kant opgegaan!' en deden zo het
spel mee."
Willem was betrokken en loyaal,
met oog voor de noden van anderen.
Een dakloze die in Het Witte Huis
werd opgevangen, vroeg hij elke
middag een biertje te komen drinken
aan de bar. ,,Altijd was hij te porren
voor een geintje. Tijdens een strenge
winter liet hij met ondernemers uit
de buurt het Bellamypark onderlo
pen voor drie dagen schaatsplezier.
Toen iemand eens een kameel mee
troonde de stampvolle zaak in, dook
hij met een blad vol bier onder de
buik door om klanten bij de andere
flank te bedienen."
Een bloedhekel had hij aan de jaar
lijkse kermis voor de deur. De in
komsten kelderden en hij werd dol
van de herrie. Anna en Pjotr moch-
U
ten er geen dagen rondhangen, dus
gingen ze één middag met z'n vier
tjes. Als ze daarna van klanten een
gulden kregen voor de botsautootjes,
streek hij over zijn hart: ,,Maar zodra
de boel werd opgebroken, adver
teerde hij dat de kust weer veilig
was."
Parijse traditie
Elke lente zakten ze voor een paar da
gen af naar Parijs. ,,Mijn ouders stre
ken neer op een terrasje, terwijl Pjotr
en ik bij omliggende restaurantjes
menukaarten ontcijferden. Waar wij
iets lekkers herkenden, zouden we 's
avonds eten." Ook mochten ze ijsjes
kopen, soms wel drie achter elkaar:
,,Maar alleen als we die zelf bestelden
en betaalden."
Dinsdags was de zaak dicht. Wil
lem suggereerde dan wel eens dat zij
zich vast niet zo lekker voelden,
meldde hen af bij school en vervol
gens zwierven ze door Rotterdam of
Antwerpen.
De elfde verjaardag van Pjotr vier
den ze met diens klas in het café:
,,Mijn ouders beplakten de ramen
met vuilniszakken, regelden een
discjockey en hingen een bordje aan
de deur: 'Gesloten wegens kinder
feest'. Na afloop sliepen we op ma
trasjes op de grond. 's Ochtends
bakte Willem voor iedereen eieren."
Altijd hoesten
Hij was altijd aan het hoesten: ,,Je
hoorde hem van verre aankomen." In
de loop van de jaren speelden zijn
longen steeds meer op. Na verkoop
van Café Soif hadden haar ouders het
rond 2003 wat rustiger in de brasserie
aan de Nieuwendijk. In 2011 namen
Anna en haar partner Reinoud deze
over.
Vanwege ademhalingsmoeilijkhe
den en zware vermoeidheid kon
Willem, een voorstander van verse
friet, alleen nog maar aardappelen
schillen op het terras, waar hij enorm
genoot van praatjes met passanten:
,,Het móest met een dunschiller van
Ikea. Toen dat model eruit ging, heb
ben we via een oproep op Facebook
nog tientallen exemplaren binnenge
kregen." Een Engelse band die een ta
fel boekte, bracht hem later in De
Piek de ode The man who peels his own
potatoes.
Sinds de pandemie bleef Willem
thuis. Tot haar verbazing voelde hij
zich niet geïsoleerd, en genoot hij,
ondanks het afnemen van zijn krach
ten, van de rustige tijd samen met
Janny.
Bacteriële infectie
In 2021 liep hij weer een bacteriële
longinfectie op. Organen dreigden
Ons was hij dankbaar
voor alle gezelligheid.
Hij had van ons genoten
uit te vallen door zuurstoftekort in
zijn bloed. Hij ging ziekenhuis in,
ziekenhuis uit. Bang voor de dood
was hij niet sinds zijn zus ooit op
20-jarige leeftijd stierf. Dat de huis
arts hem wilde helpen zodat hij niet
zou stikken, stelde hem gerust.
Op zondagochtend 5 december
was hij zo verzwakt dat hij afzag van
vervoer uit het Adrz naar het inder
haast geregelde hospice: ,,Het is goed
zo", zei hij. Met z'n drietjes aan zijn
bed bedankten ze hem voor wie hij
voor hen was. ,,Ons was hij dankbaar
voor alle gezelligheid. Hij had van
ons genoten." Daarna kreeg hij slaap-
medicatie en morfine toegediend.
,,Wij hielden zijn handen vast." Ont
spannen lag hij achterover, zijn ogen
gesloten. Het amechtig reutelen ver
dween. Steeds langzamer ging zijn
T-shirt met de tekst 'Het ergste moet
nog komen' op en neer.
Ze denkt vaak aan hem. ,,Zeker nu
de zaak weer open is. Hij zou telkens
even hebben gebeld, om te vragen
hoe het gaat." In het voorjaar organi
seren ze een herdenkingsbijeen
komst voor mensen die hij liefhad:
,,Zonder toespraken. Maar wel proos
ten - op het leven!"
GO DINSDAG 15 FEBRUARI 2022
Willem was zeer eigenzinnig
Jacoline Vlaander
Vlissingen
Willem Houtman
schilt de dagelijkse
portie frietaardappe
len op het terras van
de brasserie aan de
Nieuwendijk in Vlissin-
gen, 2019.
FOTO ANNA HOUTMAN
Anna Houtman,
dochter van Willem
Heeft u ook mooie
2 2 herinneringen aan een
overleden dierbare? En is
er een datum die daarom speciaal
voor u is? U kunt uw verhaal doen
in 'Uit het leven'. U kunt mailen naar
uithetleven@pzc.nl
