ritat* n ^Êf*^ m
'Je ziet iedereen juichen, dan wil je meejuichen, maar het is ook dubbel'
25
Rianne de Vries (31)
was voor de derde
keer op rij reserve op
de olympische relay,
waar zondag
uiteindelijk goud
gewonnen werd. ,,Ik
ben jaloers, maar ook
trots op ze." Morgen
maakt ze op de 1500
meter dan eindelijk
haar olympisch
debuut.
W Misschien stom",
zegt Rianne de
Vries, „maar
het klinkt alsof
ik anders een
mislukte olympiër ben. Misschien
doe ik mezelf tekort als ik dat zeg,
maar zo voelt het wel." De short
trackster keek zondagavond van
achter de boarding toe terwijl haar
ploeggenoten olympisch kampi
oen werden op de relay. Voor de
derde Winterspelen op rij was zij
mee, maar als reserve. En stond zij
uiteindelijk zonder medaille. Zon
der succes.
Noem het gerust een achtbaan
aan emoties, haar afgelopen vier
entwintig uur, zegt ze telefonisch
vanuit het olympisch dorp. Eerst
was er die overwinning van haar
teamgenoten, waar ze zich op
voorbereid had, maar toch. Lastig
is het alsnog. De volgende ochtend
vertelde bondscoach Jeroen Otter
dat zij het laatste Nederlandse
startbewijs voor de 1500 meter
kreeg, die morgen in Peking wordt
verreden. Het wordt haar olym
pisch debuut.
Natuurlijk, ze gunt het haar
ploeggenoten. Ze kent de meesten
al jaren, traint dag in dag uit met
ze, heeft hetzelfde doel, werkte
aan hetzelfde ideaal: olympisch
goud winnen. Maar eerst was er
Sotsji, waar ze toekeek als reserve.
Vier jaar later in Pyeongchang
won Nederland brons op de aflos
sing, stond ze langs de kant, en nu
in Peking weer hetzelfde verhaal,
behalve dat het team goud won.
Tien jaar geleden trad ze toe tot
de nationale selectie. Ze is dus al
jaren onderdeel van het aflossings-
team, zij maakte de ontwikkeling
van Nederland als shorttrackland
mee, van shorttrackdwerg tot suc
cesnatie. De Vries won in 2018
WK-zilver op het onderdeel. Indi
vidueel werd ze al eens Europees
kampioen op de 500 meter in 2017.
,,Voor Pyeongchang en erna heb ik
heel goede prestaties geleverd, al
leen de timing is steeds zo dat ik
tijdens de Olympische Spelen niet
in de basis sta. Dat is heel erg hard,
maar ook de realiteit."
Zondagavond stond zij alleen,
vlak voor de bocht aan de ene kant
van de ijsbaan, terwijl haar team
genoten, uitzinnig van vreugde
andere oranjeleden omhelsden,
voordat ze uiteindelijk naar De
Vries schaatsten. ,,Zij zijn hele
maal door het dolle. Helemaal eu
forisch. Dat is heel lastig. Tuurlijk
kon ik ook blij voor ze zijn, dit is
natuurlijk een onderdeel waar ik
ook aan meegewerkt heb. De
droom om shorttrack in Neder
land op het hoogste podium te
hebben, hebben we allemaal al ja
ren. Dat lukt, maar het is zuur als
je er zelf niet staat.
,,Maar ik geniet net zo goed van
Suus (Suzanne Schulting, red.) die
haar 1000 meter wint. Of als het
misgaat bij de mannen, baal je ook.
Het is een teamprestatie. Maar ik
ben tegelijkertijd een beetje ja-
Sinds ik weet dat ik
de 1500 rijd, ben ik
heel erg gefocust
en kan ik blij zijn
loers dat ik zelf niet mee kan doen,
al is het niet zo dat ik niet trots op
ze ben, of het ze misgun."
Ze wist dat de kans dat ze in
Peking zou starten klein zou zijn.
Haar voorseizoen ging niet zoals
gewild, toen in december de voor
selectie van de eerste vier vrou
wen voor de Spelen bekend werd
gemaakt en zij daar niet tussen
stond, wist ze ook dat de kans dat
ze twee maanden later mee zou
doen heel klein was. ,,Maar het
blijft vervelend als je langs de kant
staat. Je ziet iedereen juichen, dan
wil je meejuichen, maar tegelijker
tijd is het dubbel. Maar ik wist ook
dat ik me bewust moest voorberei
den op dit moment."
Na Pyeongchang zocht ze hulp
om te verwerken dat zij destijds de
enige van haar vrouwelijke ploeg
genoten was zonder medaille, op
een onderdeel waar ze altijd een
vaste waarde was. Ze dacht in eer
ste instantie dat het niet nodig
was, maar merkte later dat het
haar in de weg zat. Toen in 2020
haar teamgenote Lara van Ruijven
onverwachts overleed, kwam bij
die verwerking ook het trauma
van weleer boven.
,,Ik merkte dat ik angst had voor
de Spelen, dat het me weer zou
overkomen: langs de kant staan.
Als je daarmee aan de slag gaat,
kun je het een plekje geven. Kijk,
ik sta middenin de sport, het is
waarvoor ik leef, maar als je om je
heen kijkt en je ziet bijvoorbeeld
wat er met Lara gebeurde, kun je
ook denken: hoe belangrijk is dat
ene moment? Maar toch is het fijn
dat ik straks mee heb kunnen
doen, dat ik niet die shorttracker
ben die historie schrijft omdat ze
drie keer meeging, maar niet
mocht rijden."
Energie
Het wordt ook direct haar laatste
olympische wedstrijd, morgen.
Hoe lang De Vries nog doorgaat
weet ze niet, maar zeker geen
olympische cyclus. ,,Ik merk wel
dat ik sinds ik weet dat ik de 1500
rij, ik heel erg blij kan zijn en heel
erg gefocust ben. Ik steek hier al
mijn energie in. Dat stukje van
gisteren zal nog wel een plekje
moeten krijgen, maar dat komt na
die 1500 wel. Nu heb ik hier heel
veel zin in. Ik ben er klaar voor."
Doelen stelt ze niet. ,,Ik denk dat
medailles heel lastig zijn, maar ik
kan mee, al zit ik niet altijd op de
goede plek. Als ik nu zorg dat ik
dat wel zit of als ik profiteer van
andere dingen, is er meer moge
lijk. We zien het wel. Maar dit,
meedoen, betekent heel veel voor
mij."
TeamNt
TeamNi
GO DINSDAG 15 FEBRUARI 2022
TOT EN MET 20 FEBRUARI
5 ^^■fllüL Jfll in
De pijn van 'eeuwige'
reserve Rianne de Vries
Lisette van der Geest
Peking
Rianne de Vries wacht met
open armen op de Golden Girls,
haar trainingsmaatjes, van de
gouden relayploeg. Morgen
komt ze, na bijna drie Spelen
louter toekijken, zelf in actie op
de 1500 meter. foto anp
- Rianne de Vries
