_A J. f dacht zangeres
Karsu toen ze vorig jaar meedeed aan het
muziekprogramma Beste Zangers. Eindelijk
kan ik laten zien hoe hartstikke leuk het is om
niet in een hokje te zitten. En dus pakte ze bij
iedere aflevering flink uit. Goed, ze begon
rustig, met een mooi ingetogen nummer over
een vluchtelinge, voor collega-zanger Roel van
Velzen. Maar een week later stond ze op de
tafels, met An de kant, dat ze volledig in het
Nedersaksisch zong; luid, vol overgave, de
blues uit haar tenen zingend. Weer een week
later zong ze de dramatische Spaanse ballad
Hijo de la luna, twee afleveringen later een
liedje van Shania Twain - in bijpassende
bruidsjurk, op de valreep gemaakt door haar
moeder. Het seizoen sloot ze af met een duet
met zangeres Belle Perez, een Turks-Franse
bewerking van het jarenzeventigchanson
Je suis malade. De programmamakers hebben
vast in hun handjes gewreven toen Karsu
inzette. Daar stond ze, nu in het vlammend
rood, en zong ze de Turkse vertaling van dit
lijvige lied over hartzeer.
Voor wie het op dat moment nog niet wist, was
het nu wel duidelijk. Hier staat Karsu Dönmez
uit de Amsterdamse buitenwijk Osdorp. Die
pop zingt, en jazz, maar ook Turkse muziek.
Die in Nederland weliswaar niet bij iedereen
bekend is, maar in Turkije goed is voor zalen
met duizenden fans. Een uitbundige zangeres
die net zo goed ingetogen en klein achter haar
piano kan zitten. En die dus in geen enkel hokje
past, en niet bepaald van het halve werk is.
'Komt goed, ik praat heel snel,' belooft ze voor
aanvang van het interview, als blijkt dat de tijd
voor het gesprek beperkt is. En inderdaad:
Karsu haast zich door haar woorden en strooit
daarbij kwistig met bijzinnen over projecten
waar ze nog niks over mag zeggen, liedjes die
ze in de tussentijd schrijft, een soundtrack
waar ze ook nog mee bezig is. Haar agenda zit
bomvol, maar toch regelde ze zelf de locatie
voor dit interview en de shoot, in het College
o Hotel in Amsterdam. Terwijl ze poseert voor
de foto's, verbaast de fotografe zich hardop
8 over de perfecte mix van kleuren, van Karsu's
outfits tegen de achtergrond van het klassieke
hotel. Later geeft Karsu toe dat dit geen toeval
was. De knalroze laarsjes tegen de okergele
gordijnen: die combinatie had ze op voorhand
al uitgedacht.
'Ik check wel alles voordat het naar
buiten gaat. Dat geldt voor hoe ik
eruitzie, en voor mijn muziek: ik
ga over tachtig jaar niet geërgerd
naar mijn platen zitten luisteren.
Maar ik leer ook steeds meer los
te laten. Dat moet wel, nu ik het
zo druk heb gekregen na Beste
Zangers. Mijn grote voorbeeld
hierin is Chantal Janzen. Zij doet
zo veel: ze heeft een magazine, ze
is op tv, ze heeft een webshop.
Maar ze gaat natuurlijk niet alle
artikelen zelf zitten schrijven.'
Je muziek breng je uit in eigen
beheer. Waarom kies je daarvoor?
'Ik ben ooit wel onder contract
geweest. Daar zat een meneer die
zei dat ik voor keuze A moest gaan,
terwijl ik B wilde. En ik bleek gelijk
te hebben. Ik heb zo al op jonge
leeftijd geleerd dat ik geen man
hoef te zijn om de juiste keuzes
te maken. Ik vind dat veel jonge
vrouwen zich dat moeten reali
seren. Vertrouw op je intuïtie, dat
geeft je heel veel zelfvertrouwen
en energie. Ik heb natuurlijk wel
het geluk dat de gevolgen van mijn
keuzes zich heel snel uitbetalen
in reacties uit de zaal of op social
media. Daardoor kan ik makkelijk
doorgaan.'
'Daar ga ik heel goed op. Een dag
na een optreden bespreek ik
14
Hè hè
Zit je altijd overal bovenop?
En wat als er kritiek komt in plaats
van bevestiging?
