lawine die Friso meesleurde
Dol op skiën
15
'Dat de
koninklijke
familie nog altijd
naar Lech gaat
voor wintersport,
vind ik een teken
van kracht'
familie. Zulke ongelukken gebeuren ge
woon. Die heb je bij arme families, families
uit de middenklasse, rijke families, konink
lijke families. Het kan iedereen overkomen
dat je iets gebeurt wat je hele leven van de
ene minuut op de andere verandert. Maar
we zijn natuurlijk dankbaar en blij dat onze
vriendschap met de koninklijke familie ge
bleven is na het ongeluk. Het had gekund
dat ze niet meer wilden komen."
Zelf was ze die vrijdag ook aan het skiën,
met vrienden, vlak bij het ongeval. ,,Ik zag
een skiër met een lawine-airbag. Toen zei
ik tegen mijn vrienden: Daar is iets ge
beurd, maar het is vast niet erg, want hij
heeft z'n airbag open."
Even later zag ze dat het haar zoon was,
die ze juist probeerde te bellen om te zeg
gen dat zij in orde was, dat het lawi
ne-alarm niet haar betrof. ,,Dat doe ik altijd,
omdat ik buiten de pistes ski. Ik vroeg Flo-
rian: wat is er aan de hand? Hij zei: Friso. Ik
ben met hem naar huis gegaan en we zijn
meteen naar de majesteit gegaan, maar ze
had het al van de politie gehoord. Ze was zo
fantastisch. Echt geweldig. Ze nam Florian
in de armen en zei hem: godzijdank is jou
niets overkomen."
Bernd Fischer, prominent inwoner van
Lech, zei het bij een eerder bezoek aan het
bergdorp als volgt: ,,De Moosbruggers en
de Nederlandse koninklijke familie delen
niet alleen vreugde met elkaar, maar ook
verdriet. Door hier terug te komen, kunnen
ze het samen delen. En voor de Oranjes
geldt: het verdriet is er toch wel als ze op
wintersport gaan. Zien ze sneeuw, dan
denken ze aan hem." In het kapelletje in
Lech wordt als de Oranjes op bezoek zijn
nog altijd een altaartje ingericht met een
foto ter nagedachtenis aan Friso.
Innsbruck
In de eerste dagen nadat prins Friso in Inns
bruck was opgenomen, voelde Claudius
Thomé de spanning in zijn lijf. ,,Er stonden
hier steevast journalisten voor de deur, ik
moest met leden van de koninklijke familie
praten over de toestand van hun geliefde. Je
wilt alles zo goed doen, maar tegelijkertijd
weet je als arts: je moet doen wat je altijd
doet. Juist dat ben je verplicht aan de pati
ent en zijn geliefden. Als je gaat overdrijven,
gaat het zelden goed.''
Natuurlijk heeft hij de ontwikkelingen
rond Friso gevolgd, nadat hij naar Londen
en later Den Haag was overgebracht. De
medische staf in Innsbruck ontving nog
een koninklijke bedankbrief, maar na het
overlijden heeft Thomé geen condoleance
naar de nabestaanden van Friso gestuurd.
,,Nee, dat is niet bij me opgekomen. Als ik
dat gedaan zou hebben, zou het lijken alsof
ik interessant zou willen doen. Er zijn maar
weinig patiënten en nabestaanden met wie
ik contact hou. Ik heb ooit een kind geope
reerd, dat daarna stierf aan de ziekte waar
hij aan leed. Zijn vader stuurt elk jaar op
zijn verjaardag nog een mail rond, om over
zijn zoon te vertellen. Onlangs zou hij 18
geworden zijn. Daar reageer ik wel op, maar
dat is een uitzondering. Als arts moet je
empatisch zijn, betrokken bij je patiënten
en hun naasten. Maar je moet proberen het
nooit persoonlijk te maken.''
Net als Kristl Moosbrugger raakte ook
Thomé danig onder de indruk van Beatrix,
al kan, mag en gaat hij dat niet verder uit
leggen. Wat hij wel kwijt wil: ,,Dat de ko
ninklijke familie nog altijd naar Lech gaat
voor de wintersport vind ik een teken van
kracht. Ze leven door, zo goed en zo kwaad
als het gaat.''
eveneens een schitterend hotel, Berg-
schlössl, een kasteeltje direct aan de piste.
Bij de receptie: tal van foto's van haar met
de Oranjes. ,,Ik ben met deze mensen op
gegroeid", zegt ze steevast tegen Neder
landse vakantiegangers die bij het inchec
ken naar de fotogalerij kijken. Net als haar
broer zwijgt zij over de band met de ko
ninklijke familie en het ongeluk van Friso.
,,Dat is allemaal echt privé."
Hun moeder, Kristl, doorbrak het stil
zwijgen eind vorig jaar in een uitzending
van Andere Tijden. Zij is de hartsvriendin
van prinses Beatrix. Beide vrouwen verlo
ren hun man op relatief jonge leeftijd.
Prins Claus stierfin 2002, toen Beatrix
nog op en top koningin was. Franz Moos
brugger was nog maar 50 toen hij in 1988
door hoogteziekte stierf tijdens een wan
deltocht in Bhutan, in de Himalaya. Zijn
weduwe stond er destijds alleen voor, in
haar familiebedrijf- een gevoel dat
Beatrix herkend zal hebben.
Over de afschuwelijke 17de februari 2012
vertelde Kristl Moosbrugger tegen Andere
Tijden: ,,Het is een rampspoed die we de
rest van ons leven mee moeten dragen.
Ons hele leven, net als de koninklijke
GO ZATERDAG 12 FEBRUARI 2022
'narispiUs
'"»7? V
Urtf. Ambulanz Frischverletzte 4
ZU OEN AUFZUGEN
Prins Friso was, net als de rest van de
Oranjes, groot liefhebber van wintersport.
Zijn moeder Beatrix nam hem al als baby
mee naar Lech (bovenste foto). Ook in zijn
latere leven was de prins geregeld op de
lange latten te vinden, een traditie die hij
voortzette toen hij met prinses Mabel van
Oranje een gezin stichtte. Na zijn ski-onge
luk verbleef Friso enkele maanden in Wel
lington Hospital in zijn woonplaats Londen.
Hij stierf op 12 augustus 2013 in Huis ten
Bosch, Den Haag. De prins ligt begraven in
Lage Vuursche, nabij Kasteel Drakensteyn,
waar hij zijn jeugd doorbracht.
Een ontredderde Beatrix en Mabel in het Universiteitsziekenhuis in
Innsbruck.
Het altaartje in de kapel ter nagedachtenis
aan Friso.
Claudius Thomé, arts
De reddingsactie (l) en de precieze locatie bij de bergtop Zuger Tobel.
CHIRURG!
Universltatskliniken
