Saskia Noort
Opfriscursus voor
het aloude sjansen
Dierenmens
Het leven en sterven van Mike
Als die ander
niet zit te
wachten op
avances,
knijp dan
niet in zijn of
haar kont
Chimp Mike
versierde alle
mogelijke
vrouwtjes
12
Saskia Noort schrijft op deze plek wekelijks
over nieuws dat haar raakt
Iet begint er nu echt op te lijken dat ons eindelijk die
slutty summer staat te wachten. Maatregelen worden
versoepeld, nachtclubs gaan waarschijnlijk open, dan
sen mag weer, het oude normaal keert weer terug. Ik
kan niet wachten, al ben ik dan 50-plus, om weer eens
in het donker door de stad te dwalen, met vreemden te praten en
te eindigen in een kroeg waar iedereen luidkeels met Abba mee
zingt. Ik heb er wel een staafje in mijn neus voor over om door de
stad te fietsen terwijl de zon opkomt, na een nacht dansen en
sjansen.
Sjansen? Mag dat nog? Dat was de grote vraag die afgelopen
week in iedere talkshow werd gesteld, nadat bleek dat er ook in de
Tweede Kamer en bij Ajax seksuele grenzen waren overschreden.
Het is me een raadsel hoe sommige mannen het versturen van
dickpics als sjansen zien, maar goed, braaf kwamen de seksuolo-
gen en advocaten weer uitleggen wat
het verschil is.
helemaal niks mis! Maar kennelijk
weet niemand meer precies hoe het
nou moet. Misschien door corona,
misschien door datingapps, misschien
zelfs door porno zoals sommigen be
weren, maar ergens zijn we het ver
schil tussen flirten en grenzen over
schrijden uit het oog verloren. Dus bij
deze even een opfriscursus. Flirten is
een oogopslag, een blik, een energie,
een klik tussen twee mensen. Je weet
nooit zeker of die ander het net zo er
vaart als jij. Je kunt dat vragen, maar
dat maakt nou net een einde aan die
o zo spannende onzekerheid. In plaats
daarvan kun je een drankje aanbieden
(geen drugs erin gooien!), zeggen dat
die ander er leuk/mooi uitziet, de an
der mee op date vragen of een gesprek
aanknopen, mits deze persoon niet je
stagiaire of student is, of op dat mo
ment aan jouw zorg toevertrouwd. Is
deze persoon de liefde van je leven,
wacht dan totdat hij of zij dat allemaal
niet meer is.
ander niet zit te wachten op je avan
ces. Knijp dan niet in zijn of haar kont.
Knijp sowieso nooit in iemands kont
of borsten, dat heeft niets met flirten
te maken. Je mag dan niet meer ver
wachten dat diegene als een blad aan
de boom omslaat door aanrakingen en
appjes met seksuele content en eroti
sche toespelingen. Respecteer de wei
gering. Ja, ik weet het, het is moeilijk, want hard to get spelen is
waarmee wij vrouwen zijn opgegroeid, en veroveren is wat man
nen hebben geleerd, en soms is dat ook een heerlijk spel. De kunst
is wel aan te voelen of je samen speelt, of alleen.
Bij twijfel: gewoon vragen. Mag ik je zoenen? Wil je met mij uit
eten? Is het oké als ik je aanraak? Doodeng, maar ook supersexy.
Als dit allemaal superpositief eindigt in de koffer, en je ziet het al
taar al aan de einder gloren, schiet dan niet in de stalkermodus. En
stuur nooit zomaar een foto van je geslachtsdelen, tenzij de ander
expliciet heeft aangegeven dat zeer op prijs te tellen.
Meestal gaat de krant over mensen. Annemarie Haverkamp schrijft over
dieren met een verhaal.
Mike was een 2-jarig
circusaapje dat
niet wilde leren
fietsen. Zijn dompteur be
sloot hem te verkopen. Zo
kwam de chimpansee eind
jaren 60 terecht in Dieren
Park Amersfoort. ,,Er is een
ansichtkaart uit die tijd",
vertelt oud-dierenverzor
ger Marjo Hoedemaker.
,,Daar zie je Mike aan tafel
met de dierentuineigenaar
en zijn vrouw. Jonge aapjes
werden verzorgd als ba
by's, ze kregen ook kleer
tjes aan."
Hoedemaker, die erbij
was toen Mike als eerste
chimp het dierenpark bin
nenkwam, benadrukt dat
er in die jaren andere mo
res heersten. Mensen be
kommerden zich liefdevol
om apen, maar het inzicht
dat de dieren beter tot hun
recht kwamen bij soortge
noten kwam pas later.
,,Ons eerste apenverblijf
was een gebouwtje dat we
tussen twee spoorweg-
wachtershuisjes hadden
gemaakt. Er lag zaagsel op
de grond. Ik nam Mike ge
woon op schoot. Inmiddels
hadden we vijf chimpan
sees. Als ik ze naar hun
buitenverblijf moest bren
gen, droeg ik ze op mijn
arm of liepen ze aan een
hondenriempje."
Mike groeide uit tot een
'lekkere jeugdige nozem',
vertelt Hoedemaker. De
aap hield van stoeien.
Gooide dingen om in zijn
verblijf, holde achter zijn
verzorger aan. Marjo Hoe-
demaker en chimpansee
Mike zagen elkaar zeven
dagen in de week, ze ken
den elkaar door en door.
Op een dag meldde zich
een vrouw met een kinder
wagen aan de poort van de
dierentuin. Hoedemaker
boog zich over het karretje
en zag twee meisjes-
chimps. Ze werden te groot
om thuis te houden. Of ze
in de dierentuin mochten
wonen? De verzorger
stemde toe, de dames leken
hem een prima aanvulling
op de groep.
Mike
Mike vertoonde bij kennis
making echter dominant
apengedrag en begon let
terlijk op de meiden te
dansen. ,,Zij kenden zo'n
kerel van 25 kilo nog niet
en werden doodsbang",
vertelt Hoedemaker. ,,Toen
heb ik iets gedaan wat to
taal niet verantwoord is. Ik
heb Mike apart genomen
en volgestopt met bana
nen. 's Nachts ben ik bij
hem in zijn verblijf gaan
zitten. Elke keer als zijn
ogen dichtvielen, spoot ik
met een waterpistooltje in
zijn gezicht zodat hij wak
ker bleef. De volgende och
tend mocht hij zo veel pap
eten als hij wilde. Daarna
ging hij naar buiten, dood
moe. De dames kwamen
naar hém toe. Het ijs was
gebroken, en de dieren zijn
jaren bij elkaar gebleven."
Hartverscheurend was
dan ook de dag dat Mike
door een geweerschot om
het leven kwam. 3 novem
ber 2020, die ochtend staat
in Hoedemakers geheugen
gegrift. Door een mense
lijke fout konden de chim
pansees uit hun verblijf
ontsnappen. Inmiddels
waren ze al lang geen
knuffelapen meer, het con
tact met mensen was de
cennia geleden afgeschaft.
Een uitgebroken aap
vormde een gevaar voor de
bezoekers en moest wor
den uitgeschakeld. Hoede-
maker, die op het dieren
park woont, kreeg een tele
foontje dat hij binnen
moest blijven. Een protocol
trad in werking en twaalf
minuten later was Mike
(53), samen met zijn zoon
Karibuna (19), gedood. De
verzorger mocht zijn huis
weer verlaten en knielde
neer bij zijn oude kame
raad. ,,Dan breek je."
Dierenactivisten maak
ten Hoedemaker en de die
rentuin de dagen erna uit
voor moordenaars. ,,Daar-
mee hebben ze me tot op
het bot gekrenkt." Voor de
gepensioneerde verzorger,
die inmiddels 75 jaar is,
was de dood van Mike de
aanleiding om een boek te
schrijven. Daarin legt hij
uit hoe het denken over
dierentuinen en de verzor
ging van wilde dieren is
veranderd. Het boek Van
beestenboel tot hokjesgeest,
opgetekend door journalist
Marco Bosmans, is zijn ma
nier om de feiten te weer
spreken.
,,Het heeft me een jaar
gekost om de dood van
Mike een plekje te geven",
zegt hij. ,,Er is geen dag
voorbij gegaan zonder dat
ik aan hem dacht."
Hoedemaker bracht het
lichaam van Mike hoogst
persoonlijk naar de Uni
versiteit Utrecht waar alle
dode dierentuindieren
worden onderzocht.
Inmiddels heeft hij vrede
met Mikes overlijden. Het
dier had een goed leven,
versierde alle mogelijke
vrouwtjes en was nooit
ziek. Hij kreeg niet de kans
zo oud te worden dat de
groep hem zou verstoten.
Deze week is het boek
gepresenteerd. Er staat een
foto in van kleine Mike op
een driewieler. Zijn trouwe
verzorger leerde hem in de
dierentuin alsnog fietsen.
Met het aloude sjansen, dat tegen
woordig flirten wordt genoemd, is
Het kan ook zijn dat je de flirt ver
keerd geïnterpreteerd hebt, en die
ZATERDAG 12 FEBRUARI 2022 GO
Soort:
chimpansee
Woonplaats:
DierenPark Amers
foort (tot zijn dood)
Bijzonderheid:
werkte ooit in het cir
cus
Heeft u een suggestie
voor een dier met een ver
haal? Mail annemarie.haver-
kamp@persgroep.ne t
PRIVÉBEELD
