Jan Rot
Mijn mobiel licht op: Hummelinck.
Theaterbaas die mij in 1990 aanbood het popcircuit in te
ruilen voor het schouwburgpluche, en binnen vijf minu
ten mij mijn band had afgeluld plus de manager die ik
al dertien jaar had. Dan weet je, dat is een goeie. Twaalf
jaar zat ik er met veel plezier. Toen ik ineens Schubert en
Schumann ging vertalen en zelf zingen, liepen we mank.
'Wat denk je: moet mijn beste tijd nog komen of ligt die al
achter mij?' vroeg ik bij een werklunch. Hij wachtte me te
lang met antwoorden. Onze wegen scheidden, maar de
genegenheid bleef. Zeker na zijn pensioen kwam hij vaak
kijken. Ik hou niet van telefoneren, maar neem intuïtief
toch aan.
'Ja Jan. Met Diederik. Zeg, ik bel even want ik stap uit het
leven.'
Oef. Ik wist dat hij voortschrijdend alzheimer had, maar
dit hakt erin.
'Och, lieverd,' schrik ik en voel tranen branden.
'Ja. Ik kan niet meer onthouden, niet meer lezen, muziek
doet me niks. Ik stap er uit nu ik nog weet wie ik ben.'
Dat kan ik me goed voorstellen, en als vrouw en kinderen
n er vrede mee hebben...
'Is allemaal goed geregeld. Ik word opgebaard in Theater
z Bellevue en.' uit het niets maakt hij een gedachtesprong,
'ik had je eerder moeten waarschuwen, dan konden we
samen gaan!'
5 'Nou, ik wou nog wat maandjes blijven, als je het goed
vindt,' grinnik ik.
2 'O ja, sorry, sorry, zo bedoel ik het niet,' hakkelt hij in
verwarring, en nu hoor ik hoe ziek hij is, alsof ik niet zou
begrijpen dat hij een grapje maakte, maar hij herstelt zich.
'Enfin, dan weet je het. Woensdag ga ik.'
'Je hebt het goed gedaan,' prijs ik tot afscheid. En dat is hij
met me eens.
Al snel krijg ik een appje van zijn vrouw Simone. Diederik
was vergeten waar hij voor belde: of ik op zijn uitvaart
dat stukje uit Rot is liefde wil voorlezen over onze kennis
making, gevolgd door My Way in vertaling. Uiteraard. 'Het
zal me een eer zijn.'
Vanwege de anderhalvemeter zijn alleen naaste vrienden
en medewerkers uitgenodigd, de rest kan het volgen via
streaming. Sfeervol is het toch wel. De kist vol bloemen,
fotoseries op scherm, goeie muziek door hemzelf uitge
kozen - Springsteen, Gorki, Brel - en de toespraakjes,
allemaal vol lof over deze geestige, aimabele, eigenzinnige
man, die na afloop niet heeft gekozen voor koffie en cake,
maar voor drankjes en bitterballen, veel bitterballen rond
de baar.
'Leuke mensen, leuke begrafenissen,' was zijn motto, en
we doen ons best. Voor de familie is de klap natuurlijk
blijvend, maar voor ons wint de vreugde dit mooie mens
te hebben mogen kennen van het verdriet hem nu te
hebben verloren. Een laatste proeve van zijn humor blijkt
als de kist wordt weggedragen onder de klanken van Go
Now! van The Moody Blues. We klappen onze handen stuk
en pakken onze jassen, want het leven gaat toch verder.
'Weet jij al hoe jij het gaat doen, Jan?' vraagt iemand. Ja.
Maar dat vertel ik een andere keer.
Muzikant Jan Rot (64) is getrouwd met Daan (46). Ze hebben vier kinderen: dochters Elvis (20) en Maantje Piet (10)
en zoons Rover (16) en Wolf (13). In juli hoorde hij dat hij ongeneeslijk ziek is.
40
