Heleen van Royen
Spencer en ik zijn bij de kinderkapper. Hij
Schrijver Heleen van Royen (56) woont samen met Bart (35). Ze is moeder van Olivia (29) en
Sam (25) en oma van Spencer (1 jaar) en van twee bonuskleinkinderen van 14 en 12.
wordt in een stoeltje gehesen dat op een fiets lijkt. De
kapster heet Judith. Ze is blond, jong en draagt een zwart
mondkapje. Judith doet Spencer een manteltje om en
pakt haar schaar. Als hij ziet hoe haar gemondkapte
gezicht ineens heel dichtbij komt, barst hij in snikken uit.
Ik pak mijn mobiel en troost hem met een paardenfilmpje.
'Ik heb instructies gekregen van mijn dochter,' zeg ik.
'Vooral de vleugels aan de zijkant, de mat aan de achter
kant en de pony bijknippen. De pony niet te bot en niet
te kort.'
Ze knikt.
'Lief dat je met hem meegaat,' zegt ze terwijl ze Spencers
hoofdje vastpakt. 'Ben je fulltime oma? Of doe je er nog
iets naast?'
Fulltime oma, dat klinkt als de beste baan ooit.
'Ik ben schrijver,' zeg ik.
'O, wat schrijf je dan?'
'Boeken. Maar ook columns.'
'Is dat een hobby of echt werk?'
Ze zet haar schaar in Spencers matje.
'Het is echt werk,' antwoord ik lachend. 'Ik heet Heleen
van Royen. Misschien zegt dat je wat?'
Ze schudt haar hoofd.
'Ik lees nooit boeken. Mijn moeder wel.'
'Heb je weleens van Saskia Noort gehoord? Of Kluun?'
'Nee, sorry. Maar kun je daar echt van leven?'
'De meeste schrijvers niet. Die moeten er nog iets naast
doen. Ik heb geluk gehad. Mijn boeken zijn stuk voor stuk
bestsellers geworden. Ze zijn vertaald en verfilmd. Daarom
ben ik nu rijk.' Weemoedig denk ik aan mijn hoogtijdagen.
Het kwam met bakken binnen.
'Houd je van films?' vraag ik. 'Heb je De gelukkige huisvrouw
met Carice van Houten gezien? Of De ontsnapping, met
Isa Hoes?'
Ze staart me glazig aan. Deze barbier is een cultuurbarbaar.
'En je columns,' vraagt ze dan. 'Waar schrijf je die?'
'Onder andere in het AD. Dat is een krant,' zeg ik er voor
de zekerheid bij.
'Waar haal je de verhalen vandaan?'
'Ze gaan over mijn persoonlijke leven. Dat is best moeilijk,
want er gebeurt de laatste tijd weinig. Door corona kom
ik amper de deur uit. Ik ga er dan ook mee stoppen. Ik wil
weer een boek schrijven. Dan kan ik alles gewoon verzinnen. s
Elke week een column bezorgt me te veel stress.'
Haar gezicht klaart op en ze knikt begrijpend. Niemand
houdt van stress. g
De haren van Spencer zijn intussen netjes in model geknipt.
Het manteltje mag af.
'Klaar!' roept hij blij.
'Ga je vanmiddag nog wat leuks doen?' vraagt Judith.
'Ik moet mijn laatste column schrijven.'
'Ach, nou ja. Dat is even een kwartiertje, kan je daarna
lekker chillen,' knikt ze me bemoedigend toe.
Als dat toch eens waar was, Judith.
'Wil je me een plezier doen?' vraag ik voor ik de deur 2
uitloop. 'Doe straks de hartelijke groeten aan je moeder.
En zeg haar dat er een nieuwe Van Royen aan komt.' 2
MEZZA 7
Fulltime oma,
dat klinkt als
de beste
baan ooit
CÜ
