Als canicrosser zit een sociaal leven
er niet in, daar kan MARJOLEIN BIL
(36) uit Kwadendamme over
meepraten. Geluk halen zij en haar
vriend uit zo hard mogelijk rennen
met hun twaalf honden.
MARJOLEIN EN HAAR VRIEND
zijn zeer actieve hardlopers annex trail-
runners, hun relatie begon letterlijk in
het startvak van de Leiden Marathon.
Al snel bleek dat ze allebei ook een
hondenwens hadden - maar dan wel
graag eentje die mee kon rennen. Haar
vriend ontdekte toen het bestaan van
canicross: met je viervoeter deelnemen
aan wedstrijden, wat erg gaaf klonk.
En zo kwamen ze in 2013 bij een border
collie uit. Althans, het werden er twee.
Op zich al heel leuk, ze zijn er zelfs
Nederlands kampioen mee geweest.
Maar om ook fietsend en steppend
op hoog niveau te presteren werd
de roedel uitgebreid met meerdere
greysters en hounds. De teller staat
in totaal op twaalf. Speciaal voor die
lieverds hebben ze een huis in Zeeland
gekocht, zodat ze naar buiten kunnen
wanneer ze willen.
In Nederland is trouwens een onthef
fing nodig om je door honden aan een
elastische lijn te laten voorttrekken
terwijl je zelf zo hard mogelijk meedoet.
Wie dat zielig vindt zou eens moeten
zien hoe graag die dieren willen lopen
- zoals Mimmi hier, een kruising tussen
een pointer en een greyhound, trainend
voor het komende WK in Zweden. Je
vormt samen een team, dat is het mooie
eraan. Om de ware sledehondensport -
een verzamelnaam voor alle disciplines
- te ervaren, woonde het stel eerder vijf
jaar in Zwitserland. Marjolein werkte er
als fysiotherapeut, haar beroep, en kon
in de Alpen lekker sleeën of langlaufen
met Kima, Lumi en de rest. Als de een
nu per camper naar een internationaal
event afreist, past de ander op de thuis
blijvers. Het vergt offers, hun sociale
leven wordt beperkt, want ze laten de
honden nooit alleen. Maar het is vooral
een rijkdom, ze maken haar elke dag
gelukkig.
sm?
