Ik ben elke
avond blij als
ik mag slapen
Waarom deden we
dit ook alweer?
We hebben nu toch
wel bewezen dat
we het kunnen?
kwijtraken, fitter worden, beter slapen, maar
vooral: de vastgeroeste gewoonte doorbreken,
bewust kiezen of je dat drankje wel of niet
neemt in plaats van het gedachteloos weg-
klokken. Niemand waagt het de term in de
mond te nemen, maar 'mindful drinken' is
eigenlijk ons doel.
De eerste dagen zijn makkelijk. Het
geeft zelfs een kick dit te doen: kijk mij goed
bezig zijn! Wel wordt meteen duidelijk hoeveel
dagelijkse triggers er zijn om aan alcohol te
denken. Er is het genoemde sleutel-in-voor
deur-moment, en het koken dan wel eten met
een glaasje. Er is het drankschap in de super
markt, de slijter waar ik langsloop, de winterse
wandeling die normaliter wordt afgetopt met
een warme chocomel met rum. Er zijn de
socialmediaposts van mensen die lachend
hun bierfles heffen, kleurige cocktails drinken
of peinzend naar de einder turen vanachter
een goed glas wijn. Er is het opendoen van
de koelkast en het berichtje van een vriendin
die met mij borrelen wil. Allemaal momenten
waarop ik me eerst opgetogen voel, om meteen
daarna te denken: o nee. Het is geen diepe
teleurstelling, en het duurt kort, maar het
houdt me wel bezig.
Als ik dat deel in onze appgroep, krijg ik bijval.
Ik heb steeds van die en-dan-nu-een-Bavaria-
momentjes, om dan te beseffen dat dat dus even
niet doorgaat, zegt iemand. Dat er door het
droogstaan een 'beloning' wegvalt, is dus even
slikken. Ik ben bang dat ik de ene verslaving
door de andere ga vervangen, bekent een ander.
Hij heeft net drie oliebollen weggewerkt en
stuurt ons een schuldbewuste selfie van zijn
witbesuikerde snoet.
Al gauw blijkt het 'snaaien' inderdaad een probleem.
Zoutjes, chocola, koekjes, noten, Fransje kaasjes: het helpt
allemaal tegen de onrust en het verlangen naar 'iets'. We
zoeken samen naar gezonde alternatieven, maar bleek
selderij met humusdip is nu eenmaal niet hetzelfde als
een krakende zak chips. Zelf staar ik zuchtend naar het
bosje wortels waarmee ik op de bank mijn onvrede weg-
knaag. Maar weer vroeg naar bed, besluit ik. Ik ben elke
avond blij als ik mag slapen, appt ook een van mijn zelf
hulpvrienden. Een ander klaagt: We zouden toch afvallen
van dat niet drinken? Je zou denken dat het wel opschiet
als je niet meer elke dag een heel bruinbrood aan calorieën
naar binnen giet, maar ik kom alleen maar aan. Ook ik
kijk gefrustreerd in mijn Try Dry-app. Al zoveel glazen
niét gedronken, al zoveel calorieën bespaard, en nog geen
gram eraf op de weegschaal.
Behalve (mislukte) alternatieven voor snacks,
geven we elkaar tips voor alcoholvrije drankjes. Want als
je geen bier of wijn mag, wat moet je dan in vredesnaam
drinken? We posten foto's van zelfgemaakte kefirlimonade,
bruiswater met een shot gember, exclusieve Taiwanese
thee en uiterst ontoereikende nepwijn. Ook discussiëren
we uitgebreid over wat het beste 0.0-bier is, en of je dat
eigenlijk wel moet drinken als je officieel droogstaat.
Volgens de nieuwsbrief van IkPas is het geen goed idee.
'Daarmee maak je het jezelf misschien wel moeilijker dan
nodig,' lees ik. 'De smaak, het gevoel van het flesje in je
hand; ze blijven je herinneren aan een echt biertje en
kunnen de zin in alcohol daarmee versterken. Kies dus
liever voor een drankje dat geen enkele associatie met
alcohol oproept, zeker als je echt je patroon wil doorbreken.'
Pfff, ik mag ook niks. Om de moed erin te houden gooi ik
nog een bericht van IkPas in de groep: 'Nu er geen giftige
stoffen afgebroken hoeven te worden, kunnen je organen
zich concentreren op datgene waar ze voor gemaakt zijn:
je lichaam gezond en schoonhouden. Namens je organen:
dankjewel!' De peptalk oogst vooral eyeroll-emoticons.
Maar schone organen of niet, wat ik in elk geval ervaar is
dat ik steeds beter uitrust. Als ik 's avonds voel dat ik moe
ben, verdrijf ik dat niet met wijn, maar ga ik gewoon naar
bed. En nu mijn natuurlijke slaapritme niet meer door
alcohol wordt verstoord, slaap ik als een blok.
32
