l
Bloemen op de begraafplaatsen van getroffen dorpen
Reuzenhanden na storm weer overeind
7
SJ "V T
Stoffel Hillebrands vader
verloor bij de Watersnoodramp
z'n moeder en z'n broer. En van
zijn moeder verdronk de helft
van de familie.
Weken later, terug
op school, ont
dekte het jochie
Hillebrand dat
zijn klaslokaal
akelig leeg was. De helft van de
klas was er niet meer. ,,En ik zat in
een jeugdelftalletje van de voetbal,
maar dat ging niet meer. Ook dat
was weg. Zo ging dat. Maar er werd
nóóit over gepraat."
Met zijn vader keek Stoffel uit
het raam en zag zo de daken van
de huisjes in de buurt het water
inglijden. ,,Als een schip. Vijf mi
nuten later was alles weg. Mensen
en alles." Als er kledingstukken of
lichaamsdelen werden gevonden
en zijn moeder moest langs om te
kijken of ze iets of iemand kon
identificeren, moest hij mee.
,,Of ik dat nou leuk vond of niet.
Stond je daar als snotneus. Dan zat
ik naast haar op mijn knieën en
hield haar hand vast. Ik zei zelf ook
niks." Met zijn 12-jarige klein
dochter Milla legt hij dinsdagmid
dag een krans bij het gedenkteken
op de begraafplaats in Ouwerkerk.
Het is voor de jeugd van nu moei
lijk voor te stellen wat een verdriet
die rampnacht in 1953 bracht.
,,Daarom. Ik ben er trots op dat ze
dit doet."
Bloemen
Baan Dekker uit Oude Wetering is
speciaal naar Serooskerke gereden
om bloemen te leggen bij het
plaatselijke gedenkteken. Namens
zijn in april overleden vrouw
Corry Legemate, die alle vier haar
grootouders verloor met de ramp.
Het gezin Legemate belandde na
de ramp in Schiedam, waar Dek
ker woonde. In een wijk waar
meer evacués terecht kwamen.
,,Ik was verbaasd dat het vooral aan
deze kant van de toren zo hard
stormde. Veel erger dan op andere
plekken in de stad. Dat had ik nog
niet meegemaakt sinds de officiële
opening eind april dit jaar'', ver
woordt Gerami zijn ervaring toen
hij bij de schade ging kijken. Hij
maakte het kunstwerk in opdracht
van de culturele organisatie Cen
tree. De drie grote blauwe handen
die uit het grasveld oprijzen, ver
beelden de hulpvraag van de zee
om gered te worden van vervuiling.
De constructie is opgebouwd uit
staaldraden, omkleed met gaas en
bedekt met vispluis. De vier meter
hoge handen werden in de grond
verankerd met stalen pennen. ,,Tot
nu toe was dat voldoende, maar
deze storm bleek te zwaar. We gaan
ze nu nog sterker verankeren", zegt
Gerami die met hulp van twee
vrienden de objecten gisteren weer
overeind hees.
Volgende bestemming
De grote blauwe handen vormen
een typerend contrast met de histo
rische bebouwing van Dikke Toren
en Nieuwe Kerk. Het kunstwerk
trekt sinds de onthulling enorm
veel belangstelling van passanten
en de handen worden talloze malen
gefotografeerd.
,,Het is de bedoeling dat het werk
tot eind juni hier in Zierikzee blijft
staan. Er zijn plannen om ze daarna
met het schip 'Vrijbuiter' van
Wiebe Radstake te gaan vervoeren
naar een volgende bestemming'',
laat Gerami weten. Over de uitvoe
ring van dat idee wil hij de verdere
coronamaatregelen nog even af
wachten.
Zielige mensen? ,,Nou, daar was
niks zieligs aan. Die mensen wis
ten toch van werken. Mijn schoon
vader is bij de plantsoenendienst
aan de slag gegaan. Ze zijn in
Schiedam blijven wonen." Het le
verde hem jaren later (,,Maar toen
waren we inmiddels 16 en 18") de
liefde van zijn leven op.
Dekker heeft ook bloemen mee
gebracht namens goede vriendin
Lenie Verboom, die door omstan
digheden zelf niet kan komen. Zij
zat met 10 mensen in een huis, van
wie 8 de ramp niet overleefden.
,,Nog altijd als het zwaar weer is,
beleeft ze dat weer helemaal."
Het zijn verhalen die beetje bij
beetje aan elkaar verteld zijn. Tij
dens bijeenkomsten, vóór corona-
tijd, in het dorpshuis. En bij Huib
Bouwman, die een uitgebreid ar
chief over de ramp aanlegde, (en
Er was niks zieligs
aan de evacués. Die
mensen wisten toch
van werken
zijn inmiddels overleden vrouw
Stien) thuis. Het verdriet is groot,
maar er zit inmiddels wel een
glimmend randje aan de herden
king. ,,Voor ons is 1 februari ook
een soort van reünie."
Een paar 100 man
Voor de tweede keer op rij zet co
rona een streep door de herden
kingen die jaarlijks op verschil
lende zwaar getroffen dorpen
worden gehouden. In stilte leggen
dorpsraden (al dan niet samen
met de kerk) toch kransen neer.
,,Normaal staan hier wel een paar
honderd man", wijzen Chris Tim-
merman en Jac Rens van de dorps
raad op de Nieuwerkerkse begraaf
plaats om zich heen.
,,Nieuwerkerk was het zwaarst
getroffen dorp op Schouwen-Dui-
veland. Het was er veel kleiner dan
nu, dus dat heeft wel heel erg inge
grepen." Dat allebei de scholen
van het dorp altijd actief bij de
herdenking betrokken zijn, vin
den ze heel waardevol.
,,Het houdt de herinnering le
vend. Er zijn steeds minder men
sen die de ramp hebben meege
maakt en erover kunnen vertellen.
Maar het is wel nodig dat het
wordt herdacht."
SD WOENSDAG 2 FEBRUARI 2022
'Herdenken van ramp is nodig'
Esme Soesman
Serooskerke
ZIERIKZEE
Storm Corrie kreeg de reuzen-
handen bij de Dikke Toren in Zie-
rikzee maandag stevig in haar
greep. Eén van de drie objecten
van dit kunstwerk van Kianoosh
Gerami kapseisde rond 09.00
uur. De tweede hand haalde de
kunstenaar zelf uit voorzorg
naar beneden.
- Ali Pankow
J vu dek HOEK
P 4 LEGEMATE
C LEGEMATE-aoSS E
J.OOSSE
M C.OOSSE-MKUS
C VERBOOM
IJ.VERBOOM-DEK BI
CM VERBOOM
Vlnr: Baan Dekker, Janny Bom (namens de inwoners), dominee Simon Doolaard van de Hervormde gemeente en dorpsraadvoorzitter Jos
Schröer bij het watersnoodmonument in Serooskerke foto sandra schimmelpennink
- Baan Dekker
- L
Kunstenaar Kianoosh Gerami (r) zet met Erik van Uffelen en Mi-
cael Vermunt de handen weer overeind en vast. foto marieke mandemaker
