WEER EVEN THUIS
H
10
Halverwege de jaren 60 werd hun huis aan de Landluststraat 27 in de Middelburgse wijk Dauwendaele opgeleverd. Henny
de Groot-Niesthoven weet nog goed hoe nieuw en ruim alles was.
De herinneringen aan de
eerste negen jaar van
haar leven, toen hun ge
zin nog niet compleet
was en ze in Vlissingen
woonden, zijn wat vaag en verbrok
keld. Ze had last van astmatische
bronchitis en werd regelmatig bij de
nonnetjes in het St. Josephziekenhuis
opgenomen. De beelden van toen,
haar eerste schooljaren en het bui
tenspelen met haar twee zusjes en
vriendinnen, voelen ver weg. Van an
deren hoorde ze dat ze in die periode
regelmatig slaapwandelde. Dat bete
kende voor iedereen opletten; zo
draaide ze 's avonds eens de huiska
merdeur op slot terwijl vader en
moeder binnen op de bank zaten, en
ook plaste ze tijdens haar droomloze
escapades in de gangkast.
Eerste bewoners
,,In 1968 verhuisden we hiernaartoe",
lacht Henny de Groot-Niesthoven
(63), eigenaar van kapsalon Perfect
Hairstyling in Middelburg. ,,Moeder
was in verwachting van het nako
mertje dat tien jaar jonger is dan ik,
en in dit huis was meer ruimte. Ik
sliep met Joke, de zus die na mij
komt, op zolder, bij de dakkapel.
Paula, de oudste, had haar kamer
daar, bij het grote raam op de eerste
verdieping. De kleine Claudia sliep in
het zijkamertje naast de slaapkamer
van vader en moeder aan de achter
kant."
De Landluststraat in de wijk Dau
wendaele werd in die tijd net opgele
verd. ,,We genoten enorm als eerste
bewoners van nummer 27. Het zag er
piekfijn uit. Alles rook naar verf. In de
buurt waren nog lang niet alle hui
zen, pleinen en voorzieningen aange
legd. We speelden rond de bouwput
ten en tussen de graafwerkzaamhe
den door. 's Winters konden we
schaatsen over het ondergelopen en
bevroren zand. Het leek wel alsof we
hier aan het einde van de stad leef
den: licht en ruim, en je zag overal
lucht. We keken vanuit de woonka
mer tot ver over de landerijen heen."
Bedrijfsongeval in de haven
Haar vader, die na de geboorte van de
jongste de grote vaart vaarwel zei en
via een betrekking bij de kustvaart
niet veel later als stuwadoorsbaas in
de haven van Vlissingen ging wer
ken, werd na een bedrijfsongeval ha
venmeester. ,,Ze hebben een been
moeten afzetten. Weken lag hij in het
ziekenhuis. Toch hobbelde hij daarna
weer opgewekt rond. Maar toen hij
tussen wal en schip belandde en zijn
knie verbrijzelde, kwam hij op zijn
vijftigste thuis te zitten."
tje uit de bocht vloog en in de bos
schages belandde; dat ze in de avond
schemering rondhingen bij de gara
geboxen met jongens uit de buurt.
Verlegen en onzeker
In tegenstelling tot haar zussen, ver
telt Henny, was ze een rustig, wat
verlegen en onzeker meisje. ,,Ik keek
altijd eerst de kat uit de boom. Ge
hoorzaam was ik. Toen ik op mijn
zestiende verkering kreeg met Kees,
mijn huidige man, kwam ik na het
uitgaan altijd keurig om 23.00 uur
thuis."
Maar gedreven was ze ook, want
rond die tijd volgde ze al de kappers
opleiding in Goes. Ze knipte Kees,
haar moeder en zussen, verfde haar
eigen haar knalrood - maar nooit met
henna, omdat je dat er moeilijk uit
krijgt - droeg het zelfs een tijdje steil,
halflang en experimenteerde met
krullen en permanent.
Bij de eerste salon waar zij al lerend
mocht werken, vonden ze haar te
dromerig en niet geschikt voor het
vak. ,,Ik was niet bang de schaar erin
te zetten, maar durfde geen initiatief
te nemen: klanten verwelkomen; een
gesprek aangaan. Ik voelde me sociaal
onhandig, terwijl ik zo graag wilde
dat mensen mooi en blij de deur uit
zouden gaan. Eigenlijk werd ik toen
niet goed begeleid."
Wassen en watergolven
Dat anderen helpen zich goed te ver
zorgen meer is dan alleen wassen,
knippen, watergolven en föhnen,
heeft ze in al die jaren wel geleerd,
glimlacht Henny. Na bijna vijf decen
nia in het vak, en sinds 2008 eigenaar
van haar eigen salon, is haar meeste
schroom verdwenen.
Vanwege de lockdowns stak ze ei
gen geld in de zaak. Ze hoopt nog een
paar jaar met veel plezier volop te
kunnen draaien. ,,Het is leuk dat m'n
jongste zusje, die zich als kind op de
keukenstoel verheugd door mij een
laken liet omslaan, ook kapster is ge
worden en bij mij werkt", zegt ze.
,,Claudia heeft een heldere visie op
de bedrijfsvoering en steunt me in
moeilijke tijden."
Het was hier
licht en ruim.
Je zag overal
lucht
Henny weet nog hoe hij eens een
geschil wilde beslechten. ,,Joke en ik
stonden schreeuwend op de trap. Hij
probeerde ons uit elkaar te halen,
maar ging onderuit in de gang."
Toch drukte de arbeidsongeschikt
heid van haar vader geen stempel op
het gezinsleven. Ze herinnert zich
dat haar moeder, die zich aan het
huishouden wijdde, niet elke middag
achter een theelichtje op hen zat te
wachten, maar hen vrijliet en vaak
even de stad inging; hoe zonnig de
vakanties met de caravan naar Bra
bant en Luxemburg waren; het ple
zier met de vele bordspelletjes op
zondagmiddag met z'n allen aan de
grote tafel, na de Molukse zondag
school in Middelburg-Zuid en de
koffie bij haar grootouders; hoe één
van haar zussen met haar brommer-
WOENSDAG 2 FEBRUARI 2022 GO
'Het leek of we hier aan het
einde van de stad leefden'
Jacoline Vlaander
Middelburg
G Henny de Groot-Niesthoven
voor de Landluststraat 27 in Mid
delburg. FOTO DIRK-JAN GJELTEMA
Heeft u herinneringen aan uw
ouderlijke huis die u wilt delen en wilt
u weer even terug? U kunt uw verhaal
doen in 'Weer Even Thuis'. U kunt con
tact opnemen met Ab van der Sluis:
08801-30203, chefnieuws@pzc.nl.
- Henny de Groot-
Niesthoven
Henny Niesthoven (13) in
1972. FOTO PRIVÉCOLLECTIE
