SCHRIJVER spreekt
Ze was 25 en hoogzwanger toen ze met haar man Kaboel
ontvluchtte, in Nederland kreeg ze een zoon en werd ze psychiater.
En nu is er haar eerste roman: De moeders van Mahipar.
FORUGH KARIMI (50): 'In het asielzoekerscentrum was
het kil en kaal, en toch probeerden we het er gezellig te maken.'
e afgelopen jaren hoorde Forugh Karimi
af en toe een stemmetje in haar hoofd:
'Je verwaarloost het schrijven.'
'Je moet je schrijversdroom najagen.'
'Maak je boek eens af.'
jongens in mijn studiegroep grapten: wat vinden
meisjes het vervelendst aan de raketinslagen? Dat
hun kleren vies worden.'
Ander voorbeeld: de docent die aan het begin van
elk college het raam naast de lessenaar opende. Na
een raketinslag was het glas uit het raam gesprongen.
'Wij lachen toen hij het raam alsnog opendeed. Hij
was bloedserieus, dat raam moest open - oorlog of
geen oorlog, glas of geen glas.' Waarmee Karimi wil
zeggen: de mens heeft een grandioze veerkracht.
'Dat heeft me altijd geboeid.'
Als Forugh Karimi iets weet van dat soort stemmetjes,
is het dat ze niet altijd de waarheid verwoorden.
Ja, ze heeft altijd schrijver willen worden, maar:
ze is ook blij dat ze psychiater is, ze heeft er hard
voor gewerkt om uiteindelijk een eigen praktijk in
Den Bosch te runnen. 'Dit vak geeft me zekerheid,
stabiliteit.' Iets wat ze hard nodig had toen ze op
haar 25ste haar leven opnieuw moest opbouwen.
Oorlog of niet: ze schreef altijd als jong meisje.
Verhalen, gedichten. Een boek was haar droom.
Hoogzwanger was ze toen ze samen met haar man
Kaboel ontvluchtte, waar de oorlog steeds heviger
woedde en raketten lukraak woonwijken bestookten.
'Mensen denken dat je op een gegeven moment
besluit te vluchten, afscheid neemt van je familie, je
vrienden, je huis, en dan de deur dichttrekt,' vertelt
ze nu, in haar praktijk waar ze wordt omringd door
planten, boeken, een salontafel en zachte, diepe
stoelen. 'Maar wie vlucht, doet dat omdat de nood
hoog is en de kans zich op dat moment aandient.
Het gebeurt in chaos.' Want dat is wat oorlog is.
Maar oorlog is ook: leren leven met dat wat er aan
de hand is.
'Mijn jeugd was niet alleen kommer en kwel. We
dealden met de bombardementen - we maakten er
FORUCH KARIMI
DE MOEDERS
VAN MAHIPAR
De moeders van Mahipar. 'Alle
mensen die bij mij in therapie zijn
hebben moeilijke dingen meege
maakt. Ik ben een passant in hun
leven, en doe niet veel anders dan
mensen helpen zichzelf te helpen.'
Strenge blik, harde stem: 'Iederéén
kan dat leren.' Dat is wat ze wil laten
zien met haar boek. Rami'n is radio
loog en vindt zijn vrouw Sarah na
De moeders een avonddienst in een plas bloed.
van Mahipar Wie heeft haar neergestoken? Hij
verschijnt op duikt in zijn verleden: als klein
1 februari bij jongetje is hij samen met zijn moeder
Meridiaan Lolo gevlucht. 'Een ode aan de
Uitgevers 23,99 sterke vrouw,' noemt Karimi haar
En nu is het er: haar debuut
zelfs grapjes over. Bij een explosie gingen mensen
buiten op de grond liggen. Daarna stond je weer
op en klopte mopperend het stof van je kleren. De
36
'In het AZC bakte
ik stiekem eitjes
op een strijkijzer'
