H
Soms gaat
'de film' door zijn hoofd
9
JAREN (1977-1982) VAN JAN BOELLAARD, FRANS MEIJER, COR VAN HOUT EN WILLEM HOLLEEDER
bouwcontainer. ,,Als je het over bewonde
ring hebt, komt deze overval het dichtst in
de buurt'', zegt George Boellaard. ,,Omdat
er een psychologisch spel gespeeld wordt.
Mensen gaan zich pas na drie dagen afvra
gen waarom niemand iets met dat bouwaf
val doet. Pas dan dringt de volle omvang
van de overval tot ze door.''
Voordat George kan antwoorden, gaat op
nieuw de bel. Hij schrikt op en doet de
deur open. ,,Kijk nou eens, de grote ban
diet zelf!'' roept hij uit. Voor hem staat Jan
Boellaard, hijgend achter zijn mondkapje
van de wandeling. Zonder veel te zeggen
neemt hij een kop koffie en schuift aan.
,,We hadden het net over de introductie
van Holleeder'', zegt George. ,,Ja, nu we de
bron zélf hier hebben, kunnen we het net
zo goed aan hem vragen.''
Jan praat in korte zinnen. ,,Holleeder
werkte eerst als chauffeur. Het was een
groentje, op crimineel gebied.''
George: ,,En toen het bouwbedrijf failliet
ging, werkte hij als bodyguard van Cor, om
schuldeisers op afstand te houden.''
Jan: ,,Of hij ging geld ophalen waar we
nog rekeningen open hadden staan. Sloeg
hij met zijn vuist op tafel. 'En nu gaan jul
lie betalen!' Met een grote kwaaie kop kij
kend.''
Jan: ,,Ja, aan de Oosterdokskade. Hij moest
een erg zware postzak vol geld sjouwen.''
(Houdt een denkbeeldige zak voor zijn
buik.) ,,Zó hoog, zó dik. Toen hebben we
hem officieel in de Epancratius ingelijfd.''
Jan: ,,In feite wel. Ik was in het begin niet
zo te porren voor het idee, Frans ook niet.
Uiteindelijk mocht hij wel meedoen, maar
moest hij zijn mond houden. Hij had geen
stemrecht.''
Midden jaren negentig, als Jan Boellaard
vastzit wegens het doodschieten van een
douanebeambte, begint hij zijn memoires
uit te werken. Wanneer Holleeder daar
lucht van krijgt, neemt hij contact op en
maakt duidelijk dat hij niet genoemd wil
worden. Boellaard vindt dat prima. Voor
hem maakte Holleeder toch nooit echt deel
uit van Epancratius. Als dank laat Hol
leeder nog een stapel spijkerbroeken en
T-shirts bezorgen.
Als George Boellaard jaren later het ma
nuscript doorneemt, is hij het niet eens
met die weglating. ,,Ik ging geen boek
Als we meer gangster
waren geweest,
hadden we Doderer
misschien omgelegd
schrijven waar Willem Holleeder niet in
voorkomt. Uiteindelijk is Jan overstag ge
gaan. Jan heeft Holleeder nooit echt sym
pathiek gevonden. Holleeder heeft ook
maar meegewerkt aan twee overvallen.
Zijn rol was bescheidener dan hij zelf naar
buiten bracht. Tijdens het Holleederproces
heeft hij gezegd dat hij twee overvallen
heeft gepleegd. Nou, hij was niet meer dan
het hulpje.''
,,Nee, dat vind ik niet erg'', zegt Jan. ,,Hij zit
levenslang, ik niet.''
,,Pas bij de ontknoping van de Heineken-
ontvoering. Mijn broer Hennie waar
schuwde me dat er iets vreemds aan de
hand was. Agenten met uzi's waren bij
hem binnengevallen. 'Dat kan alleen maar
met Heineken te maken hebben', zei hij.
Om 7 uur 's avonds was het op het jour
naal. Voor die tijd heb ik nooit iets ver
moed. De memoires van Jan heb ik dan
ook met ongeloof gelezen. De eerste over
vallen bereidden ze voor terwijl we nog bij
mijn ouders in de Keucheniusstraat woon
den. Ze overlegden in piepkleine kamer
tjes en wij hebben niks doorgehad.''
,,Nee, ik heb er geen spijt van. Ik heb ervan
genoten toen ik jong was. Ja, dat we die
honden hebben doodgeschoten, daar heb
ik spijt van natuurlijk.''
Jan zwijgt.
George: ,,Ze hebben die risico's bewust
genomen. Het is gevaarlijk om met al dat
wapentuig over straat te gaan. Het was de
levensstijl van Jan, Frans en Cor die slacht
offers uitlokte.''
,,Natuurlijk heb je er spijt van, als je wordt
gepakt'', zegt Jan, nu grinnikend. ,,Mis-
schien hadden we harder moeten zijn. Na
een paar dagen hebben we opdracht gege
ven om geld te brengen. Dat werd door de
politie afgewezen. Als we meer gangster
waren geweest, dan hadden we Doderer
(Heinekens chauffeur die ook werd ont
voerd, red.) misschien omgelegd. In Italië
hadden ze het zo ge
daan, maar we waren
niet gangster genoeg.''
„Niet zozeer de me
moires, maar Jan is in
de loop der jaren als
mens veranderd. Hij
begon erg onaange
naam te worden. De
memoires hebben een
hernieuwde eerlijkheid
gebracht. Het was goed
voor ons contact. Al is
Jan niet meer zo'n pra
ter. Vroeger was hij breedsprakiger, maar
hij heeft aangeleerd te zwijgen.''
Jan: ,,Wie de waarheid vertelt, haalt de
vijand op zijn hals.''
George: ,,Het blijft een beetje discutabel
natuurlijk, deze boeken over hun misdrij
ven. Want die vallen niet goed te praten.
Maar ongemerkt krijgt de lezer iets van
sympathie voor die jongens. Ik heb het
zelfde als ik een goede biografie van Hitler
lees, niet dat ik die sympathiek vind, maar
toch denk ik op een gegeven moment: wat
als hij niet Polen binnenvalt! Maar het
blijft een goed verhaal natuurlijk, ook als
het niet van mijn broer zou zijn.''
George: ,,Het boek gaat Het gebeurde in het
Westen heten, als verwijzing naar de film
klassieker. Once upon a Time in Amster
dam West. Verschillen zijn er zeker. In het
boek van Cor is de hele voorgeschiedenis
weggelaten. Dat had een reden, want die
overvallen waren toen nog niet verjaard.
Jan heeft heeft de neiging om eerlijker te
zijn. Er komen minder vleiende details
naar voren. Cor schetste een wat al te roos
kleurig beeld, het echte verhaal is harder.''
m
GO VRIJDAG 28 JANUARI 2022
Het is ook de periode dat Willem Hol
leeder wordt ingelijfd bij het criminele
genootschap.
In 1981 betrekken jullie hem bij een over
val, omdat jullie zijn kracht konden gebrui
ken?
Eerst als dommekracht dus?
- Jan Boellaard
Steekt het ergens dat hij de bekendste
crimineel van jullie vier is geworden?
George, wanneer besefte je dat je oudere
broer een gezochte zware crimineel was?
Jan, heb je achteraf spijt van je daden?
Bij een overval op de Makro hebben jullie
ook een beveiliger neergeschoten. Heb je
daar spijt van?
Heb je er spijt van dat de Heineken-
ontvoering is mislukt?
Wat stond jou het
meest tegen toen je
Jans memoires las,
George?
Dit boek gaat tot het jaar 1983. Er komt
ook een deel drie over de Heinekenont-
voering. Waarin gaat dat boek verschillen
van de bestseller van Cor van Hout en Pe
ter R. de Vries?
Marechaussee Paul van
Hove overleefde ternau
wernood een vuur
gevecht met de latere
Heinekenontvoerders
en schreef er het boek
146 Schoten over.
In de vroege ochtend van
16 oktober 1977 hield Van
Hove met een politiecol
lega een verkeerscontrole,
toen hij bij de NDSM-werf
in Amsterdam een Op el
Rekord zag keren. In een
politie-Kever achtervolg
den ze de auto, waarbij ze
al werden beschoten. Om
dat de voorruit versplin
terde, kreeg Van Hove
glassplinters in zijn ogen.
Bij de Czaar Peterstraat
kwam het tot een vuurge
vecht, waarbij Jan Boel-
laard drie kogels in zijn lijf
kreeg. De latere Heineken-
ontvoerders wisten toch te
ontko men.
Een opmerkelijk verschil
tussen de lezing van Jan
Boellaard en die van
G Foto's van
de recher
che tonen
de brand
wonden van Jan, die
de de schotwonden
van 16 oktober 1977
moesten verhullen.
G G Jan Boellaard op
de bruiloft van Frans.
De criminele vrien
den Frans Meijer, Jan
Boellaard en
Cor van Hout gingen
ook regelmatig samen
met de vrouwen
op vakantie. foto's just
PUBLISHERS/BLOEDGABBERS
Paul van Hove is hoe Boel-
laard is verzorgd aan zijn
schotwonden. In Bloed-
gabbers wordt beschreven
dat Meijer en Van Hout
met onder andere een ge
slepen aardappelschil
mesje de kogels hebben
geprobeerd te verwijderen
uit het lichaam van Boel-
laard. Volgens Van Hove
heeft een verpleegster
destijds de zwaargewonde
overvaller behandeld. Ze
zou de dochter zijn van
een politiecommissaris,
die een onderzoek in die
richting zou hebben ge
dwarsboomd. (Jan Boel-
laard noemt dat 'onzin'.)
Na de schietpartij opende
Paul van Hove een jaren
lange jacht op de daders.
Hoewel hij de gezichten
van Boellaard, Meijer en
Van Hout herkende van
politiefoto's, werden ze
wegens gebrek aan bewijs
nooit veroordeeld. ,,En dat
terwijl er onder meer
Hol
leeder, Van
Hout, Boel-
laard en
Meijer (vlnr)
in Las
Vegas.
bloed en vingerafdrukken
van ze zijn gevonden'', zegt
Van Hove.
Gesteund door zijn vrouw
wist Van Hove de schiet
partij te verwerken. Maar
op sommige momenten
gaat 'de hele film' weer
door zijn hoofd heen. ,,Ze
weten niet wat ze hebben
teweeggebracht'', zegt
Van Hove. ,,Ik heb het
meest te doen met de fa
milie van de douanebe
ambte die Boellaard heeft
doodgeschoten. Dat is zo
laag, zo gemeen. Ik vind
het triest dat hij vrij rond
loopt, terwijl anderen voor
het leven getekend zijn."
3
GEORGE BOELLAARD
