NK Schaatsen: van trainingsprikkel tot laatste strohalm
23
r
EN NU NOG STEEDS
Nou, dan heb je dus ergens tussen
door ook olympisch goud gewon
nen. Dat was waarom ik helemaal
niet besefte wat ik had gedaan.''
,,Ik kreeg de meest bizarre verzoe
ken. Nou, ik heb er een paar gekke
dingen tussenuit gepakt. Een he
rendiner." Met een dikke knipoog:
,,Ik dacht: ik ben niet van plan in
transitie te gaan, dus laat ik dat
maar doen. En een Robijn-re
clame. Dat soort dingen. In elk
geval heb ik geen rust gepakt.''
Voor ze het wist stond de eerste
wereldbeker van het post-olympi-
sche seizoen alweer voor de deur.
,,Twee dagen van tevoren dacht ik
ineens: ik kan niet meer, ik ben ka
pot.'' Ze ging van start, natuurlijk,
maar het werd geen goed seizoen.
,,Ik was dichter bij huilen dan la
chen. Gewoon over de grens. Maar
waar of wanneer herstel je? Niet.
Gewoon niet naar jezelf luisteren.''
Aan het einde van dat seizoen
ging ze met haar zus naar een
all-inclusive hotel op Gran Cana-
ria. Voor het eerst nam ze rust. Eén
week. Jaren op of over het randje
hadden erin gehakt. Een jaar later
was er nog steeds die gedachte: het
halen van goud was een roes. ,,Ik
was nog geen ochtend opgestaan
met een bijzonder gevoel. Best wel
bizar en best wel zonde.''
Ze moest iets. Misschien een ta
toeage, dacht ze even. ,,Dat hebben
toch al die sporters? Op de gekste
plekken op hun lichaam zelfs.
Maar ik had er de lef niet voor.
Dacht ook: wat als je ouder bent en
een gerimpeld lijf hebt?'' Overal
waar ze kwam, zag ze monden
openvallen als ze haar gouden plak
meenam. Ineens wist ze het. Ze
zou er een ring van laten maken.
Verschrompeld klompje
Zij naar een sjieke juwelier. In een
trainingspak na een voetbaltrai
ning. Pakte 'het ding' uit haar zak
en 'gooide 'm' op de toonbank met
de boodschap: hier wil ik een ring
van laten maken. Bedrijfsleider er
bij, zo simpel als zij dacht was haar
vraag dus niet. Of er behalve goud
ook koper in zat? En inderdaad.
Volleyballer Bas van de Goor liep
inmiddels met een zwaar geha
vende medaille rond. ,,Écht heel
zonde. Want als koper is bescha
digd en in aanraking komt met
zuurstof, gaat het oxideren. Bas
heeft dus gewoon een verschrom
peld klompje aan een touwtje zit
ten. Dat wilde ik nou weer niet.''
Maar het kwam goed. Het goud
van de buitenkant van haar me
daille gevijld. Gesmolten en ge
vormd tot een fraaie ring. ,,En om
dat ik zo wapper met mijn handen,
zie ik 'm vaak'', zegt ze. ,,Heb ik
dus vaker door dat ik iets bijzon
ders heb gedaan.''
Al wordt ze daar sowieso elke
winter aan herinnerd. Een soort
seizoensarbeid. Morgen wordt de
Andere Tijden Sport-aflevering over
haar uitgezonden. Ze struinde er
vorige maand voor door overbe
lichte dia's van vroeger, van de
klimrekken, touwladders, rekstok
en ringen in de woonkamer van
het ouderlijk huis. ,,Ik had er eerst
helemaal geen zin in, maar dan
doe je heel het verhaal en dan be
sef je: het is geen gewone weg ge
weest, het is ook geen gewone me
daille. Waarom zit jij nu met mij
hier? Je had ook met een schaatser
kunnen gaan zitten, maar dat doe
je heel de winter al.'' Lachend: „Er
gens zal ik de rest van de winter
worden uitgenodigd, omdat de
sneeuwmedaille er ook bij moet.''
Op een snowboard staat ze niet
graag meer. Die bleef bij de win
tersportvakantie bij de Weissen-
see lang onaangeroerd. Maar de
aard van het beestje is onveran
derd. Benieuwd naar de span
nende wending die haar leven kan
nemen als ze vol voor iets gaat. De
keerzijde: levend op het randje of
erover. Ze reist nu wat minder.
Maar het randje blijft ook zonder
al gereis rond de wereld loeren. Na
Vancouver dus. Het eerste werk
zame jaar na haar snowboard-af-
scheid. Het jaar van de Winterspe
len in Pyeongchang. Het jaar van
Dancing on Ice. ,,Dat het eigenlijk
weer alleen maar gigantisch door
gaan is en ik bijna geen adem kan
halen.''
Waarom ze al die dingen dan
toch aangrijpt? Dancing on Ice
vond ik bijvoorbeeld te gek. Vijf
maanden weer als topsporter le
ven, 60 uur in de week. Maar ook
heftig, bijna geen daglicht zien.
Die denderende trein
wil ik niet, maar als-ie
voorbijkomt, spring
ik er toch weer op
Volledig buiten mijn comfortzone,
want ik beheerste het totaal niet.
En toen dat afgelopen was, werd ik
ziek. Op 16 maart de lockdown, op
21 maart kreeg ik corona. Was een
van de eersten en echt zo slap als
een vaatdoek. In die zomer moest
ik opbouwen van wandelen naar
een paar minuten hardlopen. De
hel. Alles was te veel. En niemand
ziet iets aan je. Iets van een burn
out en heel ziek worden, hoe je het
ook wilt noemen: het heeft elkaar
leuk gepasseerd.''
Maar spijt? Niet of nauwelijks.
,,Ja, ik moet om de paar jaar even
de uitknop indrukken. Dan val ik
nog meer terug op de basis die mij
als sporter ook altijd zo ver heeft
gebracht. Goed slapen en gezond
eten. Pak ik de boot naar Amster
dam en terug en geniet ik met
vrienden. Natuurlijk wil ik niet
opnieuw bijna overspannen raken.
Die denderende trein wil ik niet,
maar als-ie voorbijkomt, spring ik
er toch weer op. Dan denk ik toch:
dat juist ik dat nou mee mag ma
ken. Dat is waar de spanning zit.''
HEERENVEEN
Kjeld Nuis kon kiezen. Een NK in
het weekeinde of een trainings
wedstrijd op maandag? Simpel:
,,Waar er wat te winnen valt, doe ik
mee. Ik rijd toch liever een wed
strijd waar de spanning op staat."
Ireen Wüst twijfelde ook al niet.
,,Ik moet gewoon wedstrijden rij
den. Dat is voor mij belangrijk in
mijn ideaalplaatje om voor goud te
gaan. Het NK is geen doel. Ik ben
ook een beetje moe na een pittig
trainingsblok. Maar het is een
mooie training voor de Spelen."
Samen met Jutta Leerdam en Mi
chelle de Jong (ook sprint) en Mar
cel Bosker (allround) behoren Nuis
en Wüst tot het selecte groepje dat
ervoor kiest te rijden. Het is door
alle afwezigen van naam een gede
valueerd toernooi.
Femke Kok laat het NK sprint be
wust links liggen. Ze mocht van
haar coaches bij Reggeborgh maxi
maal één dag rijden en dat voelde
niet goed. ,,Ik vind het sneu voor
een reserve die heel het toernooi
zou willen rijden. Ik rij nu op maan
dag een trainingswedstrijd."
Gaat het in de schaatswereld dan
alleen nog puur om trainen rich
ting de Spelen? Qua importantie
wel. De nationale titels van nu ver
bleken straks bij een medaille in
Peking. Maar voor de winnaars ligt
dit weekeinde ook een startbewijs
voor het WK sprint ofWK allround
klaar, van 28 februari tot en met 1
maart in Hamar. Voor bijvoorbeeld
sprinter Dai Dai Ntab interessant.
De reserve voor de Winterspelen
zal na het OKT getergd zijn om nog
wat van zijn seizoen te maken.
En dan is er nog Jorien Ter Mors
voor wie dit toernooi moet voelen
als een laatste strohalm. Zij was op
het OKT geen schim van de olym
pisch kampioen op de 1000 meter
van Pyeongchang. Ze gaf daarna
aan dat ze nadenkt over het einde
van haar carrière, maar aast dit
weekend ook op plaatsing voor het
WK sprint. ,,Om het seizoen toch
nog waardig af te sluiten."
Overigens was er ook een olym
piër die graag had willen rijden,
maar het toch niet doet: Hein Ot
terspeer. Het gaat de goede kant op
met zijn liesblessure die hij tijdens
het OKT had, maar waarmee hij
zich toch plaatste voor de 1000 me
ter. ,,Meedoen is verleidelijk, maar
zou ook dom zijn op zoveel afstan
den. Ik moet het grotere plaatje
voor ogen houden. Mijn grote
droom: de Winterspelen."
- Pim Bijl
GO ZATERDAG 22 JANUARI 2022
de uitknop indrukken'
En toen je daarna thuiskwam?
- Nicolien Sauerbreij
Het NK allround en sprint is het
laatste toernooi voor de Winter
spelen, maar de meeste olympi-
ers zijn vandaag en morgen niet
in Thialf te zien. Slechts vijf van
de achttien Peking-gangers
komen in actie op een NK met
wisselende belangen.
Kjeld Nuis tijdens het EK af
standen eerder dit jaar. foto anp
G Nicolien Sauer
breij thuis in Zeven
hoven. ,,Ik ben een
bezig bijtje, maar
wel prima. Mijn ou
ders zijn ook van die
Duracell-konijntjes."
FOTO MARLIES WESSELS
