Jan Rot
'Mijn laatste wens? Nog één keer De slimste
mensriep ik op deze plek en zowaar, ze belden.
'Herken je het nog een beetje?' vraagt Philip Freriks als
ik mijn stoel inneem.
'Of het gisteren was,' lach ik. Dat is het leuke aan dit
spel, dat er niets verandert dan de vragen. Bijna tien jaar
geleden verloor ik hier de 'Grande Finale'. Daarna thuis
alle edities gevolgd, altijd dat gevoel: ach, zat ik daar
maar weer! Nu mag het.
Ondanks mijn chemobrein verlopen de eerste vier potjes
fijn. Yes, kwartfinale! De dag voor opname lig ik nog
lekker op bed met het Cultureel Woordenboek. Weetjes
ophalen. Wat weet je van Phnom Penh? Wat weet je van
pointillisme? Wat weet je van Prometheus? Allemaal
vragen die zouden kunnen komen.
Maar als ik 's morgens wakker word, ben ik zo ziek als
een hond. Afzeggen is geen optie. De taxi naar Hilversum
lijkt uren te duren. Als ik uitstap kan ik mijn drie kostuums,
voor elk mogelijk potje een, nauwelijks dragen. Eenmaal
in mijn kleedkamer, begin ik zacht te huilen. Ik lijk wel
terminaal. Ik moet naar bed, ik ben op.
n 'Als het niet gaat, dan gaat het niet,' komt Freriks pols
hoogte nemen, 'dan verzinnen we iets anders.'
'Met twee kandidaten en een lege stoel zeker,' probeer
ik een grijnsje. 'Als de camera's lopen ben ik zo weer het
heertje.'
5 Maar dat valt tegen. De eerste ronde duurt en duurt met
Maarten van Rossem op de praatstoel, ongehinderd,
2 zich welbewust dat 95 procent de uitzending niet haalt.
De Open Deur, het Puzzeltje - normaal mijn sterkste
punt - het duizelt. Parate kennis lukt net, maar zodra
ik moet associëren of nadenken, blokkeer ik. Als een
mobieltje op 2 procent zie ik het zwarte gat al naderen.
'Tijd voor de ontknoping, wie wint dat andere ticket
naar de halve finale. De twee J's, wordt het Jan Rot of
Johan Nijenhuis?' Ik hoor nauwelijks wat Philip zegt,
hap naar adem. Wat weetje van kiwi's? Ik heb er net een
op, dat scheelt. In hoog tempo gaan de punten naar
beneden. Ik ben er maar half bij, laat het klaar zijn.
'Jullie hebben allebei genoeg aan drie goede antwoorden,
dan is de ander weg. Maar Jan mag beginnen, dat is
een tactisch voordeel,' kijkt Philip me doordringend
aan.
'Time-out,' wil ik vragen, 'laat me even bijkomen.' Maar
hij klinkt al.
'Jan. Wat weet je van Vinex-wijken?' Huh? Zo vaak zag
ik kandidaten onbegrijpelijk in de stortkoker springen,
nu doe ik het zelf. In plaats van iets te proberen, roep
ik: 'Niks. Pas.' Ik hoor de antwoorden van Nijenhuis niet
eens, alleen de gong. Ik lig eruit. Meteen valt de druk
weg. Het is goed zo.
'Heerlijk dat ik mocht meedoen. Topdagen gehad,'
bedank ik blij en naar waarheid. 'Wat was je volgende
kaartje geweest?' vraag ik Philip toch na afloop. Hij
spiekt. Wat weetje van Diederik Ebbinge?
Ik antwoord prompt: 'Cabaretier, Vliegende Panters,
enne... Promenade.' We lachen. Zo gaat dat. Afgevinkt.
Op naar een volgende 'laatste' wens!
Muzikant Jan Rot (64) is getrouwd met Daan (46). Ze hebben vier kinderen: dochters Elvis (20) en Maantje Piet (10)
en zoons Rover (16) en Wolf (13). In juli hoorde hij dat hij ongeneeslijk ziek is.
Ik besin
zacht te
huilen.
Ik lijk wel
terminaal
40
