'Hoe voel
je je in zo'n
priester
gewaad?'
EARS
MVTTinc;
-V 'tv- -
Zeven jaar wordt LARS MYTTING
(53) al gegijzeld door de familie
Hekne. Toen hij aan de familietrilogie
begon had hij geen idee wat voor
megaklus het zou worden. Deze
week verschijnt deel 2: Het zustertapijt.
lopen. Zelfs nu doe ik dat, bij vijf
tien graden onder nul en veel
sneeuw. Mijn brein heeft af en toe
rust nodig. Dan kan ik daarna weer
verder achter mijn computer.
Het grappige is dat ik eerst het
boek schrijf en pas daarna voor de
bijbehorende research
op pad ga. De meeste
auteurs doen dat
andersom, maar ik
wilde me concentreren
op het hart van de ver
telling. Als ik eerst het
onderzoek zou hebben
gedaan, zou ik me
verplicht voelen allerlei
onnodige en afleidende
informatie op te schrij
ven omdat ik zoveel
tijd in die research had
gestoken. Dat betekent
wel dat ik blijf her
schrijven. Het is eerder
regel dan uitzondering
dat ik van een hoofd
stuk zeven tot acht
versies maak.
Daardoor ben ik nu al
zeven jaar bezig met de
trilogie. Ik ben als het
ware gegijzeld door de
Hekne-familie. Als ik
dat van tevoren had
geweten... maar ja, het
verhaal laat me niet los.
Halverwege De zuster-
klokken had ik al in de
gaten: ik heb meerdere generaties
nodig om alles uit te werken. Dat
lukt niet in één boek. Ik ben nu al
bezig met het derde. Dat zal nog
even duren. Maar het is in deze
tijd van ongebreideld bingen mooi
dat mensen zich ergens op kunnen
verheugen. Zelf kunnen fantaseren
over het verdere verloop van de
gebeurtenissen.'
a De man en het hout
wilde ik graag fictie
schrijven. Het idee
was om een episch
old school-verhaal te
vertellen. Aan de hand van de
leden van een familie, hun twijfels,
liefdes en ruzies vanaf het eind
van de negentiende eeuw. En dat
allemaal tegen de achtergrond
van de opkomst van de landbouw,
sociale veranderingen, de opmaat
naar de Eerste Wereldoorlog en
de rol van het geloof in die tijd.
Spannende geschiedenis, altijd
met de focus op de Noorse Hekne-
familie. Dat was het begin van De
zusterklokken.
Ik wilde zo dicht mogelijk de
dagelijkse realiteit en routines
van die tijd benaderen. Oftewel:
gedetailleerd beschrijven hoe de
woningen en kerken eruitzagen,
wat mensen voor gereedschappen
gebruikten tijdens het werk op het
platteland. De familie leeft van de
aardappelteelt, wat aten ze, waar
praatten ze over? Allemaal om
de fantasie van de lezer zoveel
mogelijk te prikkelen en het
verhaal naar een hoger
niveau te tillen.
Ik deed buitengewoon veel
research. Ik las instructie
boeken hoe je oorlogsvlieg
tuigen moet onderhouden
en bedienen, verdiepte me
in briefwisselingen van
kerkgangers, bezocht
musea. Ik heb zelfs in een
geleende kazuifel van een
priester kerken bezocht. Puur om
die transformatie mee te maken:
wat voel je als je zo'n gewaad aan
trekt? Ook verdiepte ik me in de
werking van oudere geweren.
Daarin ben ik sowieso geïnteres
seerd omdat ik ermee jaag in de
bossen rondom mijn woonplaats
Elverum. Heel ontspannend, net
als vissen, motorcrossen en hard-
ATEZZA39
MIJN
BOEK
HETfeusfERTAPlJT
Het zustertapijt verschijnt bij
uitgeverij Atlas Contact 24,99
