SCHRIJVER spreekt
MARIAN MUDDER (64) wilde alles uit het leven halen maar altijd
was er een enorme angst die haar tegenhield. Ze volgde vele therapieën
en workshops en inmiddels staat ze stukken lichter in het leven.
Over de inzichten die haar hielpen schreef ze het boek
Wat ik eerder had willen weten.
én voet op het gaspedaal, de andere
op de rem. Als ze terugkijkt naar haar
jongere zelf, is dat de beschrijving
van Marian Mudder. 'Ik had een
enorme levenslust, wilde veel en
leerde omgaan. Die enorme stress, het nachtenlang wakker
liggen, de angst voor alles - ik kon die eindelijk elimineren.
Natuurlijk heb ik nog weleens stress, dat is normaal. Maar
als ik ergens naartoe wil, loop ik er nu niet eerst een jaar
langs. Dan ga ik gewoon.'
voelde dat er van alles mogelijk was. Maar het
kostte zoveel moeite. Ik wilde bijvoorbeeld
een toneelcursus doen, gewoon zo'n groepje
op de woensdagavond. Een jaar lang ben ik
EEN ACTEERCURUS HEEFT MARIAN niet meer nodig,
nadat ze de toneelopleiding aan het Conservatorium van
Antwerpen volgde en jarenlang als actrice werkte. Ze
werd bekend met rollen in Vrouwenvleugel, Westenwind
en natuurlijk als Vera Prins in de tv-serie Baantjer.
Daarnaast speelde Marian in vele theaterstukken.
Maar naast haar werk als actrice wilde ze zichzelf
verder ontwikkelen en het was een coach die haar
vijftien jaar geleden op het idee bracht zélf coach
en therapeut te worden. Nu helpt ze onder andere
vele cliënten die net als zij vroeger last hebben van
angststoornissen. Daarbij merkte Marian dat de
drempel om erover te praten hoog is. 'En als ze het
doen, valt het niet altijd in goede aarde. Zullen we
het wel een beetje gezellig houden - dat idee. Terwijl
ik er juist voor pleit dat er meer oog komt voor die
kant van het leven, de kant waarin het allemaal niet
vlekkeloos verloopt. Het zou bijvoorbeeld zoveel helpen
als we kinderen leren omgaan met hun gevoelens, ook
de lastige. Emotionele voorlichting op scholen,
waarom niet? Hoe mooi is het dat je als kind leert:
tegenslag hoort erbij, verdriet ook.'
Ze spreekt ook wel van het bereiken van inner
lijke vrede en na al die jaren van leren, durft
Marian te zeggen dat ze dat punt heeft bereikt.
'Wat niet betekent dat ik altijd als een blij ei door
langs die deur gelopen voordat ik naar binnen
durfde. Altijd maar die angst die me tegenhield,
altijd maar bang zijn voor het leven terwijl ik
er tegelijkertijd zoveel uit wilde halen.'
Die angst was niet eenvoudig te duiden. 'Ik
had, zoals dat heet, een gegeneraliseerde
angststoornis. Daarbij is je angst niet op één
ding gericht - zoals bijvoorbeeld claustrofobie
- maar staat de angst altijd aan. Je leeft voort
durend in stress. Rond mijn twintigste begon
ik te begrijpen dat mijn angst me blokkeerde
en dat ik ervan af moest. Maar ja, waar begin je?'
Het was 1986 en kennis op dit gebied stond
nog in de kinderschoenen. Marian volgde vele
therapieën en workshops maar kwam niet
verder. 'Alles bleef hangen op cognitief niveau:
denk positief, laat het los. Dat kan nuttig zijn,
maar niet als je moet opboksen tegen iets dat
raakt aan je overlevingsmechanisme. Angst is
zo sterk, die denk je niet weg met positieve
gedachten. Voor mij kwam het omslagpunt
toen ik EFT ontdekte, Emotionally Focused
Therapy, waarbij ik echt met mijn emoties
36
'Die angst voor alles
ik ben er eindelijk vanaf
