EENS EEN ZEEUW
14
Stephan de Bruijn (52) uit Rijsbergen groeide op in Zeeuws-Vlaanderen en verhuisde in zijn leven heel wat keren, in
binnen- en buitenland. Zeeland is mooi, maar hij hoeft niet terug. Hij zou eigenlijk overal wel kunnen wonen.
,,Ik ben geboren en getogen in Sint
Jansteen samen met mijn jongere
broer. Mijn vader was de zoon van
een metselaar, hij had een eigen be
drijf. Mijn moeder was directeur van
de bibliotheek in Oost-Zeeuws-
Vlaanderen. Mijn broer en ik waren
eigenlijk nooit thuis, maar altijd aan
het buitenspelen. Dag in dag uit
speelden we buskruit op het grote
veld in de buurt. Samen met de an
dere jeugd uit het dorp. Heel leuk, al
vond ik Sint Jansteen altijd wel een
beetje 'klein'."
,,Ik zat op het Jansenius Lyceum in
Hulst. Dat heet nu volgens mij het
Reynaertcollege. Ik was al snel meer
gericht op Hulst en liet Sint Jansteen
een beetje los. Ik heb me nooit ergens
'vastgelegd' omdat mijn vrienden er
bijvoorbeeld woonden. En sowieso
stimuleerden mijn ouders ons altijd
om dingen te ondernemen. Dus het
is niet dat zij ons daar wilden hou
den. De middelbare school vond ik
een bijzondere tijd. Je ontwikkelt je,
leert nieuwe mensen kennen, wordt
verliefd. De wereld werd groter voor
me en ik ging meer nadenken over de
toekomst."
,,Nadat ik de havo afrondde, heb ik de
mts gedaan in Terneuzen. Omdat ik
iets in de techniek wilde doen, werd
me geadviseerd daarna voor een op
leiding elektrotechniek in Breda te
kiezen. Sowieso zijn veel mensen
vanuit Hulst gericht op Breda. Op
zondagavond reden er wel drie bus
sen achter elkaar met Hulstenaren
richting Brabant. Ik zat op kamers in
Breda en kende er veel mensen. Er
was ook een café waar Zeeuwen el
kaar opzochten, heel gezellig. Ook al
woon ik nu niet meer in Breda, als ik
daar nu kom dan kan ik zomaar een
bekende tegen het lijf lopen. Mijn
vrouw, die van oorsprong een Bre
dase is, staat daar dan van te kijken.
Het lijkt natuurlijk logischer dat zij
die ervaring heeft in plaats van ik."
,,Nee, na twee jaar studeren had ik
mijn propedeuse niet gehaald en
moest ik van de opleiding af. Toen
heb ik besloten naar Amerika te gaan
voor een tussenjaar en om wat te
werken. Vervolgens moest ik in
dienst. Dat was een heel leerzame
tijd, ik leerde er bijvoorbeeld morse
code. In diezelfde tijd raakte ik ook
heel gemotiveerd om mijn opleiding
alsnog af te maken. Dat heb ik ge
daan. Inclusief een stage van zeven
maanden in Duitsland. Mijn vrouw
en ik settelden ons daarna en ik
kwam te werken als technisch auteur
bij Philips."
,,Het maakte me eigenlijk niet zoveel
uit waar ik woonde, nog steeds niet.
Maar toen mijn opa overleed, hebben
we besloten naar Heikant te verhui
zen. Dat voelde als thuiskomen, ik
pikte snel allerlei contacten weer op.
Ik pendelde heen en weer voor werk
in Eindhoven, wat natuurlijk eigen
lijk niet te doen bleek. We verhuis
den naar Achel, alleen daar kon mijn
vrouw niet wennen. Er volgden uit
eindelijk verhuizingen naar Breda,
Prinsenbeek en tot slot naar onze
huidige woonplaats Rijsbergen. Daar
wonen we met twee van onze drie
kinderen, de oudste is uit huis en
woont in België. Ik werk inmiddels
alweer twaalfjaar bij Indaver in Ant
werpen. Daar ben ik IT-manager."
,,Ik voel me Zeeuw, Vlaming én Bra
bander. Ik denk dat mijn Zeeuwse
roots me wel hebben geholpen bij
het werken in Vlaanderen. Door de
Zeeuwse inslag kon ik gemakkelijk
integreren in de werkcultuur. Nooit
heb ik me een vreemdeling gevoeld.
In Brabant kon ik weleens een beetje
jaloers zijn op het bourgondische en
de gezelligheid van Brabanders. Ik
houd ontzettend van een feestje en
gezelligheid. In Hulst hebben mijn
vrouw en ik een hele tijd bij een
dweilbandje gespeeld, ik op trompet
en zij op saxofoon. We zijn inmiddels
gestopt, maar hebben nog wel con
tact met de band."
,,Mijn moeder woont nog in Sint Jan
steen, daar komen we dan geregeld.
Ik ga ook weleens een nachtje bij
haar slapen vanuit mijn werk in Ant
werpen. Verder hebben we contact
met neven in Heinkenszand en
Hulst, dat vinden de kinderen ook
leuk. Buiten dat hebben ze niet veel
met Zeeland. Ja, de jongste heeft een
vriendje in Vlissingen. Vorig jaar zijn
we nog op vakantie geweest naar Re-
nesse, dat wel. Maar die bestemming
kozen we niet per se omdat het in
Zeeland is. De zee moet wel een on
derdeel zijn van onze vakanties."
In Sint Jansteen
speelden we altijd
buiten met de andere
jeugd uit het dorp
,,Zeeland is bekend, mooi en betaal
baar, maar ik heb niet echt van die
nostalgische gevoelens. Nu we in
Rijsbergen wonen, zijn we veel meer
met het buitenleven bezig. Daar ben
ik begonnen met mennen en ben ik
voorzitter van de ponyvereniging.
Daardoor ben ik veel actiever gewor
den in de paardenwereld. Dan be
denk ik weleens hoe leuk het zou zijn
om met de paarden in Zeeland rond
te rijden, omdat de omgeving daar
natuurlijk heel anders is dan hier.
Maar ik mis het niet speciaal. Ik kan
eigenlijk overal wonen. Mensen we
ten dat we vaker verhuisd zijn. Nu
wonen we al best lang op dezelfde
plek hier in Rijsbergen. Achter ons
perceel loopt een fietspad dat ooit
een trambaan was. Een tijdje terug
fietsten er bekenden langs. Toen ze
ons zagen, riepen ze: 'Wonen jullie
hier nu nog steeds?' Dat zegt wel
wat."
DONDERDAG 20 JANUARI 2022 GO
'Ik voel me zowel Zeeuw,
Vlaming als Brabander'
Mariska Den Hartog
Rijsbergen
Waar en in wat voor gezin ben je op
gegroeid?
Hoe vond je de middelbare school
tijd die daarna kwam?
En wat wilde je in die toekomst gaan
doen?
Je bent dus niet in Breda blijven
plakken?
.--'O:
Stephan de Bruijn
(rechts) met zijn ge
zin. Na tal van om
zwervingen wonen ze
inmiddels in Rijsber-
gen. foto privébezit
Wilde je niet terug naar Zeeland?
Voel je je nog steeds een Zeeuw?
Hoe is je band met Zeeland nu?
- Stephan de Bruijn
Mis je dingen van Zeeland, zou je er
weer willen wonen?
