EENS EEN ZEEUW
I
9
Michel Louws (48 jaar, geboren in Biggekerke) is een chef-kok die woont in Nieuw-Zeeland maar nog regelmatig kookt in
pop-uprestaurants in Zeeland.
,,Mijn vader was visser, hij overleed
helaas al vroeg. Kees, mijn tweede
vader en mijn moeder Anneke had
den een strandtent bij Dishoek,
Kaapduin. 's Zomers leefden we op
het strand, 's winters in Biggekerke
in ons huis.
Een gouden tijd, als je terugkijkt.
Als jongetje was ik altijd buiten,
speelde op het strand in de zon. Toen
ik wat groter was, werkte ik vaak
mee. Maar ik vond het beperkt, ik
'moest' hele zomers op het strand
zijn. Andere kinderen gingen op va
kantie, mijn wereld was in en om de
strandtent.
Voor mijn eerste baantje ging ik
weg van het strand, ik werkte in Me-
liskerke in de kassen. Dat vond ik he
lemaal niks. Vroeg op, de warmte, de
sleur van koffie- en lunchpauzes. Ik
zocht snel een baantje in een keuken,
eerst in Oostkapelle, later in Zoute-
lande. Ik ben de keuken nooit meer
uitgegaan."
,,Vanaf mijn 18e wilde ik de wereld
én mezelf leren kennen. Ik heb volop
gereisd onder andere door Australië,
Thailand en de Caraïben. Tijdens die
reizen werkte ik ook altijd een tijd als
kok. Ik had tijdens hotelschool-stages
in Nederland al in sterrenzaken ge
werkt. In het buitenland kun je dan
goed terecht.
Met een vriend, Berteld van de
Velde, wilde ik graag reizen en we
hielden ook erg van duiken. In Aus
tralië zagen we een advertentie van
een zeer luxe resort op Heron Island.
Op de allermooiste duikplek, bij het
Great Barrier Reef werken in een top-
zaak, een buitenkans! We solliciteer
den en konden meteen beginnen. De
zee was er ontzettend mooi. Het had
weinig gescheeld of ik was duikin-
structeur geworden en geen chef."
,,Vanuit de hele wereld kwamen zeer
ervaren duikers naar Australië, ik heb
het geschopt tot assistent-instruc
teur. Van professioneel duiker een
beroep maken, leek me lastig.
Ik kon al wel koken op topniveau
en dat bracht me overal. In Sydney
tijdens de Olympische Spelen, in
Zuid-Afrika. Later kreeg ik de kans in
Nieuw-Zeeland bij de Huka Lodge te
werken, dat is een van de meest luxe
resorts ter wereld."
,,Ik had ontzettend veel zin in de
Huka Lodge en had eigenlijk al beslo
ten 'ik doe het'. Mijn vriendin Mari
anne van Ombergen was minder en
thousiast. We spraken af het een jaar
te proberen en dat werden vier jaren.
Ik werkte er met een team van acht
man in de keuken en Marianne was
'front of house' manager met vijftien
collega's."
,,Op een dag nam ondernemer Louk
Peperkamp contact op. Die wilde in
de Timmerfabriek verder met een
pop-uprestaurant. Dat trok ons alle
bei erg aan. Sindsdien werken we zo
mers veel in Nederland. Toen de
Timmerfabriek een nieuwe bestem
ming kreeg en we daar weggingen
kwam de Lasloods in zicht. Koken op
zulke mooie locaties en zelf een team
vormen, is echt een uitdaging."
,,Mijn vriendin en ik leven er in een
Mercedes-bus, een campervan. We
staan vaak bij goede vrienden, een
uurtje rijden boven Auckland. We
houden van de natuur, van buiten le
ven en kamperen.
We hebben nu een ritme met 's zo
mers hard werken in Zeeland en in
de winter wat meer ontspannen. De
periode van ongeveer november tot
mei brengen we door in Nieuw-Zeel-
and. Op het Zuidelijk halfrond bele
ven we het voorjaar en de zomer.
Daar doen we echt alleen maar pro
jecten en dingen waar we ontzettend
veel zin in hebben. Ik heb bijvoor
beeld meegewerkt aan de tv-serie
Masterchef New-Zealand."
,,Bij mij is het alles of niks. In de keu
ken wil ik er alles uithalen. De com
plete verantwoordelijkheid van een
eigen zaak trekt me minder. Ik weet
hoe je een restaurant opbouwt en er
een zaak met een ster van kan maken.
Maar dan wil ik ook door, weet ik,
steeds verder. Ons leven nu is afwis
selender en spannender dan met een
eigen zaak en een vaste plek, dat is
het ook denk ik."
,,Het leven is er fijner, ik geniet er
meer. De natuur is ontzettend mooi
en de mensen zijn er ongelofelijk
vriendelijk en gastvrij.
Ik vind het ook fijn dat mensen
zich minder met je bemoeien. Soms
kom ik terug van een paar dagen
De natuur is ontzettend
mooi en de mensen zijn
er ongelofelijk
vriendelijk en gastvrij
kamperen en jagen. Als ik dan met
mijn rugzak en geweer door een
dorpje loop, krijg ik geen commen
taar. Als ik vlees dat ik heb geschoten
uitdeel of vis die ik heb gevangen,
krijg je niet allerlei discussies en ge
doe. Mensen in Nieuw-Zeeland zijn
enthousiast en blijer."
,,Als dat zou moeten, dan zou ik naar
Zeeland gaan. Maar nee, ik zie me
niet permanent terugkomen. Ik vind
het super om hier geregeld te wer
ken. Het is ook fijn mijn moeder en
vrienden in Zeeland te zien.
Maar Nederland is me veel te druk,
te vol. De mensen zijn net gestreste
koeien in een veel te volle wei hier. In
Nieuw-Zeeland voel je de ruimte en
is er meer respect tussen mensen on
derling. Ik ben dus dolblij met onze
'permanent resident visa', we kun
nen altijd in Nieuw-Zeeland blijven
wonen."
GO DONDERDAG 13 JANUARI 2022
Michel Louws, topchef in
Nieuw-Zeeland én in Zeeland
Arie Westeneng
Biggekerke
Je kookte op superjachten en in
sterrenrestaurants. Hoe werd je
chef?
Hoe kwam je in buitenlandse keu
kens terecht?
Waarom toch niet door met duiken?
Wat betekende dat voor je relatie?
D
Michel Louws en
Marianne van Omber-
gen genietend in
Nieuw-Zeeland. foto fa
milie LOUWS
Hoe ziet jullie leven in Nieuw-Zeel-
and eruit?
Een eigen sterrenzaak heeft je nooit
getrokken?
Wat maakt Nieuw-Zeeland voor jou
aantrekkelijk?
- Michel Louws
Zie je jezelf ooit helemaal terugke
ren naar Nederland?
