mm
i
(W
il®
avonden waren feest. Dan kwamen
alle winkeliers van de galerij bij
elkaar en dronken een borreltje.
Zaten hun kinderen in het appar
tement ernaast. Ivanhoe kijken op
tv met een schaaltje lekkers en
steeds een andere ouder die even
kwam kijken hoe het ging.'
Daar komt die intrinsieke dank
baarheid wel vandaan ja, denkt ze.
'We hebben het allemaal. Mijn
zusje is net haar man verloren,
maar je hoort haar nooit klagen.
Mijn moeder ook niet, toen mijn
vader 22 jaar geleden overleed.
Twee jaar geleden ging ze er
achteraan. Haar motto was altijd:
"Zo is het leven, we moeten door.
Het wordt weer ochtend en het
wordt weer avond, alles komt
gerust weer goed," zei ze dan.
"Maak er wat van."'
'Daar steunden ze me ook in,
ja. Op mijn achtste kreeg ik een
speelgoedgitaar van mijn ouders.
Esther Ofarim had toen net een
hitje, If You Were The Only Girl.
Ik weet nog dat ik dat zag op tv
bij de Rudi Carrell Show en dacht:
ik ga ook zingen. Elke avond zat
ik op mijn blote knietjes voor mijn
bed: lieve Heer, mag ik later een
beroemde zangeres worden?
Hoe zuinig mijn vader ook was
- alles moest verdiend worden met
twee cent op een pakje boter - ik
kreeg een echte gitaar toen ze
merkten hoe gemotiveerd ik was.
Een klant van de supermarkt
leerde me een paar grepen. Uren
zat ik te spelen. In de badkamer,
daar galmde het zo mooi. Als dan
iemand beneden de wc doortrok,
klonk het geruis daarvan in de
badkamer als applaus.'
OP HAAR TWAALFDE mocht ze op
zangles bij Elly de Jong. 'Daar zat
ook Robert Long. Elly kende alle
talentenjachten en schreef me in.
De eerste won ik meteen. Elke
week kreeg ik een liedje mee om
te oefenen. Bob Dylan, Frangoise
MEZZA 17
Dus ging jij vol vertrouwen voor
een artistieke carrière?
