LOON'
'DIT IS MIJN
VERDIENDE
BY De Liefde
was dertien toen ze werd opgenomen. En ik op
het bankje voor de kliniek Karina ontmoette,
die er kwam voor haar suïcidale zus.
Een depressief familielid trekt een wissel
op het hele gezin. Karina en ik konden onze
verhalen bij elkaar kwijt. Ik keek steeds meer
uit naar mijn bezoekjes aan Joyce. Als de
kinderen niet mee waren, hield ik die zo
kort mogelijk om zo lang mogelijk met Karina
te kunnen kletsen. In die tijd realiseerde ik
me voor het eerst hoezeer ik mezelf had
weggecijferd in mijn huwelijk.
Karina en ik kregen een affaire en gingen
daarmee door toen Joyce weer thuis mocht
wonen, aan de beterende hand inmiddels.
Twee jaar hielden we dat vol. Karina wilde met
mij aan een toekomst bouwen, ik durfde Joyce
niet te verlaten - ze was nog zo fragiel. Ik koos
voor loyaliteit. En zo verloor ik in één klap
mijn grote liefde én mijn huwelijk, want daar
was door alle ontwikkelingen niets meer van
over. Ruim een jaar leefden Joyce en ik langs
elkaar heen. We deden beleefd tegen elkaar,
maar zonder gevoel. Uiteindelijk stelde Joyce
voor dat ik mijn koffers pakte.
En nu woon ik alweer een jaar in een vakantie
huisje. Tussen andere gescheiden vaders die
hun tijd uitzitten tot er een huis beschikbaar
komt op deze overspannen markt. Om het
weekend komen mijn kinderen. Karina heeft
nu haar eigen gezin, Joyce is sterker dan ooit.
Ik ben berooid. Mijn verdiende loon, denk ik
op zwaarmoedige momenten. Gelukkig is er
een zwembad op mijn vakantiepark.'
'We trouwden veel te jong, ik was 23, amper
droog achter de oren. Joyce naderde de 28 en
wilde dolgraag kinderen. Ik had mijn papiertje
van de universiteit, zij een eigen boekhoud-
bedrijf dat meer omzette dan we op konden.
Door mijn roze bril zag het eruit als een
droom. En zo hield ik op mijn 24ste mijn
eerstgeborene tegen mijn borst. Later kregen
we nog drie kinderen. Joyce werkte, ik werd
huisman.
We hadden het allemaal, dacht ik. De baan,
de auto, huisje, boompje, beestje. Gezondheid.
Tot de dag waarop het Joyce allemaal te veel
werd. Sinds de geboorte van onze kinderen
werd ze geplaagd door flashbacks uit haar
verleden. Die waren donkerder dan je durft
aan te horen als nieuwbakken vader. Joyce
vluchtte in haar werk en sloot zich af. Tot op
een dag het licht uitging.
Een depressie, oordeelde de huisarts. Ik
nam haar werk over, maar voor de zorg van
onze kinderen had Joyce geen kracht. En
zo ploeterden we van kinderdagverblijf naar
oppasmoeder, van diepvries- naar magnetron
maaltijd en van psycholoog naar psychiater
- tot ook die laatste ondanks medicatie geen
ambulante behandeling meer zag voor Joyce.
Ik had nog nooit gewerkt, ineens was ik kost
winner én mantelzorger. Joyce kon niets
anders dan in bed liggen of in haar badjas
uit het keukenraam staren. Onze oudste zoon
Nadat zijn vrouw was
opgenomen,
ontmoette Koen (43)
op het bankje voor de
psychiatrische kliniek
de liefde van zijn leven.
'En nu zit ik tussen
andere gescheiden
vaders op een
vakantiepark.'
MEZZA 45
De echte namen van
Koen, Joyce en Karina zijn
bij de redactie bekend.
Ook praten over je relatie?
mezza@dpgmedia.nl
