Schrijver Paul van Loon bereikt jubileum: 25 jaar 'Dolfje Weerwolfje'
10
Hij mag dit jaar dan wel 25 jaar bestaan, Dolfje Weerwolfje blijft voor eeuwig 7.
Zoals zijn bedenker Paul van Loon (66) altijd die geheimzinnige schrijver blijft
die zich niet achter zijn zonnebril laat kijken. Of toch?
Paspoort
Voor de weerwolven, vampiers en andere
duistere figuren in de boeken van opa is
de kleine Vida-Sity nog veel te jong. Net 1
j aar is ze. Maar Paul van Loon (66) doet niets
liever dan zijn kleindochter voorlezen, ver
telt hij. En hoewel de regen vandaag tegen
de ramen klettert en de lucht grauw is, lich
ten zijn ogen op achter de donkere glazen
van zijn zonnebril als hij het over zijn eerste
kleinkind heeft. ,,Alle clichés kloppen, het
is zo ongelooflijk mooi om opa te zijn. Ze is
vaak bij ons en ik vind het fantastisch."
Neuh, de bekendste kinderboekenschrij
ver van het land kijkt dan ook bepaald niet
terug op een zware tijd door 'je weet wel'.
Natuurlijk vindt hij het jammer dat hij niet
kon optreden met zijn band (Paul van Loon
Andere Snuiters), dat drukke signeerses
sies er niet inzaten, maar dat is het dan ook
wel. Want hier zit een man die ook in het
oude normaal al graag op zichzelf was. Die
het liefst thuis is, in Drunen, waar hij al 33
jaar met zijn vrouw Hadjidja woont. ,,Ik leef
als schrijver altijd al in een soort bubbel."
Opschrijfboekje
Elke avond rond de klok van 9 trekt hij zich
terug in zijn werkkamer. Tot een uur of 2
's nachts zit hij dan te schrijven. Gezellige
vent zeg, voor het thuisfront! Hij lacht. ,,Het
is ook niet zo dat als mijn vrouw uit eten
wil, ik niet meega, hoor. Zo erg is niet. Al
heb ik wel altijd een opschrijfboekje bij
me." Dan: ,,Mijn hoofd staat gewoon nooit
uit."
Dat hij het liefst schrijft als het donker is,
begon trouwens uit praktische overwegin
gen, toen hij vader werd. Overdag werken
én voor een baby zorgen gaat nu eenmaal
niet. Dus logde Van Loon pas in als zijn
vrouw thuis was van haar werk. Zo gaat het
al meer dan dertig jaar en zo zal het hopelijk
nog heel wat jaartjes gaan.
Want stoppen? Ja, hij is 66, dus de pensi
oenleeftijd is in zicht. Maar dat gaat dus niet
gebeuren. Maanrovers, het 23ste deel van
Dolfje Weerwolfje, is net uit. ,,En zolang ik
het leuk vind, zolang de verhalen komen..."
Want eerlijk: zelf is hij ook benieuwd wat
Dolfje in de toekomst nog allemaal gaat be
leven. ,,Ik leef toch al 25 jaar met dat kereltje,
het is een echt vriendje geworden. Ik ben
benieuwd hoe het met hem verder gaat." En
tja, daar komt-ie maar op één manier achter:
door te blijven schrijven.
Geboren in Geleen, groeide Van Loon op
in Waalwijk. Heerlijke tijd! Buitenspelen
tot moeder riep om te eten. Over slootjes
springen, kikkers vangen, beetje voetballen.
Tekenen deed hij ook graag. En lezen, hè.
Altijd had hij een boek bij zich. Lievelings
boek? Paulus de Boskabouter! Gekregen voor
zijn eerste heilige communie. Hij heeft het
nog steeds. ,,Dat is ook meteen het mooie
van boeken, die gaan een leven mee. Ze nes
telen zich in hoofden, prikkelen fantasie,
brengen vreugde, verwondering."
Alternatieve snuiters
Zelf schreef hij zijn eerste verhaal een kleine
veertig jaar geleden. Eigenlijk per ongeluk,
want Van Loon zat op de kunstacademie in
Den Bosch. ,,Ik zat al in het vierde jaar toen
ik ermee stopte. Vond er geen bal meer aan."
Het jaar daarna bestond uit een beetje han
gen met andere alternatieve snuiters, beetje
muziek maken. Nou ja, op een gegeven
moment had hij toch iets getekend, en daar
moest tekst bij. Omdat hij niemand wist die
hij dat kon vragen, kroop hij zelf maar in de
pen. ,,Ik vond het hartstikke leuk. Zo ben ik
per ongeluk schrijver geworden."
En wat voor een. De carrière van Van
Loon leest als een jongensboek. Met De
Griezelbus en de boeken van dat blonde
ventje met dat brilletje op dat bij volle maan
in een weerwolf verandert, won hij tig prij
zen. Zijn boeken, zo'n 130 stuks inmiddels,
zijn vertaald tot in Zuid-Korea aan toe. Ver
schillende theatertours trokken het land
door, er kwam een film en op het moment
is er weer een musical te zien over Dolfje
Weerwolfje, die al werd uitgeroepen tot een
van de grootste kinderboekenhelden van
ons land en dus nog steeds onverminderd
populair is.
Dat blijkt wel uit het - bizarre - feit dat
in de bibliotheek in Olst onlangs voor de
tweede keer alle boeken van Dolfje Weer-
wolfje werden gestolen. Van Loon: ,,Zoals
de bibliothecaresse schreef: misschien een
compliment voor de auteur, maar het mag
natuurlijk niet."
Mysterieus figuur
In de afgelopen veertig jaar kreeg Van Loon
duizenden en duizenden brieven van jonge
en oudere lezers. Meest gestelde vraag?
,,Waar het volgende boek over gaat!" Maar
ook ofVan Loon ook slaapt met die zonne
bril en zijn hoed op. En nee, daar geeft hij
geen antwoord op, sowieso houdt Van Loon
zijn privé graag privé en koestert hij zijn
imago van die mysterieuze schrijver die
altijd in het zwart is gekleed.
Het gaat immers om zijn boeken, zegt hij.
Al houdt hij van de nieuwsgierigheid van
zijn lezers. ,,Ze willen alles weten. En stellen
vragen die ik al duizend keer heb gehoord,
maar dat vind ik ook mooi. Want voor zo'n
kind is het de eerste keer. En het mooie, als
ik wéér die ene vraag krijg, ga ik er toch
weer over nadenken."
Mooier nog dan die huis-, tuin- en keu-
kenvragen zijn de verhalen die kinderen
opsturen. De mooiste en leukste bewaart
hij, dozen vol heeft hij, en op zijn computer
mappen vol mailtjes. Wacht, zegt hij, en hij
zoekt in zijn computer: 'Hallo Paul. Ik heb
vroeger heel veel gehad aan de boeken over
Dolfje. Elke keer dat ik naar de maan kijk,
word ik er weer even aan herinnerd dat ik
mezelf mag zijn.'
Inclusiviteit
,,Mooi, hè?", klinkt het. ,,Zo heb ik van heel
veel kinderen te horen gekregen dat Dolfje
ze heeft laten zien dat het oké is om anders
te zijn." En in een tijd dat inclusiviteit een
hot item is, zou Dolfje dus een echte voorlo
per zijn. Het ventj e dat net voor zijn ze
vende verjaardag ontdekt dat hij anders is.
Bij volle maan verandert hij namelijk in een
weerwolf. Gelukkig maakt het voor Dolfjes
pleegfamilie niks uit: iedereen mag zijn hoe
hij is, lang leve de diversiteit!
Nee, Van Loon pakt niet bewust maat
schappelijke thema's beet. En kom bij hem
ook niet aan dat in Dolfje iets van hemzelf
zit of zo. ,,Ik heb nooit problemen gehad
met wie ik was, maar ik vind het wel altijd
mooi als mensen anders zijn. Maar verder?
Een boek moet vooral plezier brengen. Daar
is het me om te doen. Ik schrijf gewoon wat
ik zelf leuk vind."
De sleutel tot leesplezier, is zijn overtui
ging. Hij heeft dan ook niets met verplichte
leeslijsten voor kinderen op school. ,,Gek
hoor, dat ze dan afhaken. Moeten ze litera
tuur lezen. En dan krijgen ze dikwijls een
bak ellende over zich uitgestort. Dan snap
ik dat ze het plezier verliezen."
Dat geldt trouwens ook voor volwasse
nen. Een tip van deze griezelopa: lees eens
een kinderboek! Griezel en grinnik mee.
,,Een uitstekend medicijn in deze tijd."
VRIJDAG 7 JANUARI 2022 GO
'Niets mooier
dan opa te zijn'
Linda Akkermans
Drunen
Paul van Loon
Geboren: 17 april 1955 in
Geleen.
Woonplaats: Drunen.
Burgerlijke staat: ge
trouwd, één dochter en opa
van een kleindochter.
Studie: kunstacademie in
Den Bosch.
Carrière: won als kinder
boekenschrijver tientallen
prijzen voor boeken, die ook
in het buitenland zijn versche
nen. Is Officier in de Orde van
Oranje-Nassau en ambassa
deur van Stichting Leergeld.
