Feestelijke opening
Dorpsstraat, Oostkapelle
Tassenactie!
7
Van Belzen-Poortvliet schrijft boek over sanatorium voor tbc-patiënten
Van jongs af aan wist Jannie van Belzen-
Poortvliet (73) uit Arnemuiden zeker: 'Ik word
verpleegster'. Maar dat ze jaren later ook
nog schrijfster zou worden, had ze in die
tijd nooit vermoed.
e praat zoals ze
schrijft; voluit en en
thousiast. De Arne-
muidse Jannie van
Belzen-Poortvliet ver
telt over haar tweede boek Ver
pleegster in besmet gebied, haar
schrijven en liefde. ,,Ik heb in de
keuken Hebreeuwse tekens han
gen die een woord vormen: Liefde.
Het mooiste woord dat er is."
,,Als er geen corona was geweest
had ik dit boek waarschijnlijk niet
geschreven. Maar toen ik Laurens
Meeuwsen van uitgeverij en boek
winkel Van Velzen vertelde over
mijn tijd in het sanatorium Son-
nevanck voor tbc-patiënten en het
Boerhave-ziekenhuis in Harder
wijk zei hij: 'Daar moet je over
schrijven'." Lachend: ,,lk heb een
goed geheugen. En een heel dik
plakboek met foto's uit die tijd. Ik
schreef toen ook veel brieven aan
mijn moeder en aan mijn vriend.
In het boek heet hij Bart en ik An-
nelies. Gewoon leuke namen.''
Piepjong
Jannie trouwde met die vriend,
visser Wim van Belzen, en woont
al weer jaren in haar vissersstadje.
Ze werkte een aantal jaren in zie
kenhuizen, waaronder het voor
malige Gasthuis in Middelburg. In
Verpleegster in besmet gebied is het
wel en wee van de piepjonge An-
nelies te lezen. Zij verlaat het ou
derlijk nest in Arnemuiden op
haar zeventiende verjaardag om in
Sonnevanck de opleiding leer
ling-verpleegster te volgen. ,,Drie
uur en drie kwartier in de trein en
dan in het busje van Sonnevanck."
Dit boek is gebaseerd op de er
varingen van Jannie zelf in Har
derwijk. ,,Maar ik heb er mijn ei
gen sausje over gegoten." Dat deed
ze ook in haar debuut, de oorlogs
roman Een goede buur, een verre
vriend rondom het Joodse meisje
Rachel dat tijdens de Tweede We
reldoorlog onderdook in Zeeland.
,,Ik heb zo veel herinneringen
aan die tijd. De strenge, maar wel
rechtvaardige directrice, de schoe
nen die je moest dragen. En het
uniform, waar je zo trots op was,
dat je kreeg bij je vaste aanstelling
als je geen leerling meer was. Het
plezier dat we ook hadden. Onder
ling met de meisjes. Maar ook
mannelijke patiënten die in hun
kamerjas en op pantoffels 's
avonds ijsjes en kroketjes gingen
halen. Of de vriend van een mede-
leerlinge die stiekem naar haar ka
mer kwam, maar op moest passen
voor de dokters." Lachend: ,,Dat
waren echt spionnen hoor."
Het boek schetst een mooi tijds
beeld van het Arnemuiden van
pakweg 65 jaar geleden. De grote
stap voor een echt Zeeuws meisje
om ver van huis aan de slag te
gaan. Humor en heimwee wisse
len elkaar af. De sfeer in het sana
torium waar het verdriet van
zieke, bange kinderen een zware
wissel trekt op Annelies, zelf nog
bijna een kind. De angst voor de
uiterst besmettelijke tbc. Die eiste
talloze slachtoffers, ook in de fa
milie van Jannie. Haar broertje
overleed eraan in het jaar dat Jan-
nie geboren werd. Maar ook een
neefje en schoonzusje bezweken.
,,Mijn moeder was altijd bang dat
ik besmet zou worden. Maar we
moesten als verpleegster gevacci
neerd worden. En hygiëne speelde
een grote rol, dat was ook een exa
menvak. Ik heb het diploma ge
haald, mijn doel bereikt. Dat was
het mooiste aan die tijd."
'Verpleegster in besmet gebied', op
brengst naar reizen voor gehandicap
ten, verkrijgbaar bij boekhandel en
via de auteur: vanbelzenw@zeeland-
net.nl Uitgave Drukkerij Boekhan
del Van Velzen Krabbendijke, prijs
18,50 euro
Ook online te bestellen via www.bakkerij-janschrieks.nl
Geldig in alle winkels van vrijdag 7 t/m zaterdag 8 januari 2022
WA DONDERDAG 6 JANUARI 2022
Jannie, verpleegster
in besmet gebied
Annemarie Zevenbergen
Arnemuiden
Jannie van Belzen-Poortvliet bij een oud fotoboek dat herinnerin
gen voor het schrijven van het boek bovenhaalde. foto boaz timmermans
