Heleen van Royen
i
Toen dochter Olivia
Schrijver Heleen van Royen (56) woont samen met Bart (35). Ze is moeder van Olivia (29) en
Sam (25) en oma van Spencer (1 jaar) en van twee bonuskleinkinderen van 13 en 11.
vertelde dat ze vegetariër werd, reageerde ik daar niet
goed op.
'Dus jij zult nooit meer mijn kip-in-saus eten?' vroeg ik
ontzet zonder ook maar een poging te doen mijn teleur
stelling te verbergen.
Ze knikte.
'En hoe moet het dan met kerst?'
Voor het kerstontbijt braad ik traditiegetrouw een varkens
rollade, zoals mijn moeder dat ook altijd deed. Die eten
we op een zacht, wit bolletje met roomboter. Voor het
diner storten Bart en ik ons op de grootste kalkoen die
we kunnen vinden. Die marineren we in een emmer vol
cranberrysap en allerlei andere kerstachtige ingrediënten,
zoals kaneelstokjes, kruidnagels en clementines. Eenmaal
uitgelekt, mag ik hem vullen. Dat doe ik vol overgave.
Er zijn foto's in omloop waarbij ik tot aan mijn elleboog
in het diepste binnenste van de kalkoen zit.
'Pieter is ook vegetariër,' antwoordde Olivia. 'Geen vlees
voor ons met kerst. Maar voor de liefeebbers mogen
jullie gerust kalkoen maken.'
'Nooit geweten dat jij zo'n dierenvriend bent,' mompelde
ik.
'Ik doe het voor de planeet,' zei ze streng. 'Maar uiteraard
ook voor de dieren.'
Eind vorig jaar keken Bart en ik naar een documentaire
over atleten die veel beter presteren sinds ze louter
plantaardig eten.
'Zullen we het ook eens proberen?' vroeg ik. 'Gewoon,
voor een maand?'
In januari vulden we onze winkelwagen niet met biefstuk,
zalmhaasjes en kip, maar met linzen, kikkererwten en
couscous. We maakten er een sport van zoveel mogelijk
nieuwe recepten te proberen, die we met smaak veror
berden. Het beviel goed. Prettige bijkomstigheid: Bart
had voor het eerst van zijn leven geen last van zijn
gevoelige darmen die hem doorgaans vaker en langer
op de wc laten zitten dan hem lief is.
Al met al hadden we na onze vegamaand meer dan
genoeg redenen om het eten van dieren voorgoed af
te zweren maar de eerlijkheid gebiedt me te zeggen
dat dit niet is gelukt.
'Ik kan best zonder vlees, maar zonder kip vind ik
echt heel moeilijk,' verzuchtte ik tegen Olivia. 'Een
knapperige drumstick vind ik zó lekker. Die vega
kipstukjes halen het daar niet bij. Het liefst zou ik
kippetariër worden.'
'Je bedoelt pollotariër,' zei ze. 'Het hoeft niet allemaal
in één keer, hè? Dat je minder vlees eet, is ook al goed.'
'Ik koop in elk geval alleen nog maar kippen die een
fijn leven hebben gehad,' zei ik trots. 'Ook al zijn die
een stuk duurder.'
'Dat is eigenlijk nog slechter voor het milieu, maar
inderdaad wel beter voor het dier,' was haar ontnuch
terende antwoord.
Altijd het goede doen is moeilijker dan je denkt. Mijn
dochter zet haar eigen genot opzij voor het welzijn van
onze planeet. Zij voedt haar zoon vegetarisch op. Dat de
generatie na mij slaagt waar ik vooralsnog faal, is dit jaar
mijn bescheiden kerstboodschap van hoop.
5
s
MEZZA 7
'Dus jij wilt
nooit meer
mijn kip-
in-saus?
LU
3
