Hij geeft daklozen een
kom soep, een paar schone
sokken, een knuffel.
MICHAEL REMMERSWAAL (37)
werkt elke zaterdag bij de inloop
van het Leger des Heils in
Utrecht.
HET FIJNE VAN DIT vrijwilligers
werk is dat hij er voor een ander kan
zijn. Gewoon, een luisterend oor
bieden of een praatje maken. De
inloop van het Leger des Heils in
Utrecht - doordeweeks onderhoudt
Michael (links) sportvelden in de
stad - is een plek waar daklozen tot
rust komen: ze krijgen aandacht,
iets te eten, soms een douche en
schone kleren. Vorig jaar kerst is
hij er begonnen, toevallig stond
Richard toen ook ingeroosterd.
Sindsdien werkt hij er elke zater
dagmiddag. Zijn geloof heeft daar
zeker een rol in gespeeld. Michael
was zoekende toen hij de bloedhete
Kroatische stad Pula bezocht en
verkoeling vond in een kerk. Daar
werd hij aangeraakt door God, om
het zo maar even te zeggen. Een
vredig gevoel. Eenmaal thuis sloot
hij zich aan bij een kerkgemeente
in de Wittevrouwenbuurt, werd
gedoopt en nu probeert hij de Bijbel
in praktijk te brengen. Michael bidt
alleen in stilte voor zijn cliënten.
Het zijn supermoeilijke situaties
waarin ze verkeren, mensen die
bijvoorbeeld harddrugs gebruiken,
heel schrijnend. Je gunt ze een
ander leven. Helaas kun je in deze
gebroken wereld niet veel meer
doen dan een kom soep inschenken
of een paar nieuwe sokken geven.
Dat doet hem denken aan de spon
tane knuffel die hij van een man
kreeg nadat hij hem een jas had
gegeven. Die man inspireert hem,
door wie hij is en wat hij uitstraalt.
Ja, eigenlijk is Michael er voor de
mensen, maar deze man is - zonder
dat hij het weet - er ook voor hem.
