4 4
Kerst 2021
CV
Ik vertel wat er verandert
en hoe de achtergebleven
Afghanen zich voelen
Fijne kerst
Mark en
Hugo
BREAKING NEWS
Clarissa Ward Chief International Correspondent
Vijftien uur stonden we in een
verzengende hitte. Rondom ons
moeders met huilende kinderen,
sommigen daarvan raakten uitge
droogd. Het was al met al een af
grijselijke dag."
,,Dat ik de vraag toch moest stel
len. Dus bedekte ik mijn gezicht
en sprak hem er nogmaals over
aan. Ik lette ondertussen wel goed
op hoe ver ik met hem kon gaan
zonder dat het tot ongelukken zou
leiden, want die man was erg op
gefokt. Hij wilde duidelijk niet
met ons praten. Er volgde een ti
rade tegen Amerika en hoe alles de
schuld was van Amerika. Tot dat
moment kon ik mijn werk doen,
maar toen haalde hij de veilig-
heidspin van zijn kalashnikov. Hij
begon heen en weer te rennen in
de menigte. Het werd crazy toen
er nog twee taliban bijkwamen,
die mijn Afghaanse producer be
gonnen uit te schelden. We zijn
daarop omgekeerd. Maar aanvan
kelijk was mijn inschatting: 'ris
kant maar te doen'."
,,Het grapje is al gemaakt dat de ta
liban mij beschouwt als van een
derde soort gender. Zoiets als een
honoraire man. Omdat ik als
vrouw toch bepaalde vrijheden
krijg die een man in Afghanistan
ook heeft. Maar niet allemaal. Het
is geen nadeel dat ze mij eerder als
een curiositeit bejegenen dan als
een directe bedreiging. Als vrouw
krijg ik soms betere toegang en
kan ik de harde vragen stellen.
Mannelijke westerse journalisten
zijn in de ogen van de taliban toch
vaak spionnen, huurlingen of sol
daten. Veel regelwerk laat ik over
aan mijn Afghaanse producer Naj.
Ik kom in beeld op het gepaste
moment. Waarbij ik me altijd zal
aanpassen aan de culturele mores
van een land. In het ideale geval
ben ik een waarnemer, meer niet.
Zaken die afleiden van een inter
view probeer ik daarom te vermij
den. Dus wil ik geen gedoe over
het wel of niet dragen van een
hoofddoek. Die draag ik als het no
dig is. Daarbij moet je mijn gepri
vilegieerde positie als westerse
vrouw nooit vergelijken met de
dagelijkse ervaringen van Af
ghaanse vrouwen."
,,Dat is moeilijk. Maar vergeet niet
dat 2465 Amerikanen daar zijn ge
sneuveld. Nog veel meer soldaten
zijn zwaar verminkt teruggeko
men met verschrikkelijke post
traumatische stressstoornissen. Er
zijn triljoenen dollars aan die oor
log gespendeerd. Zelfs als Afghani
stan voor de meeste Amerikanen
iets abstracts bleef, omdat het zo
ver weg gebeurde, was dit voor
menigeen ook heel echt en kwam
het dichtbij. Omdat zovelen een
groot offer hebben gebracht, wordt
er in het algemeen met respect
over Afghanistan gesproken. Ver
geet niet, er zijn meer dan 100.000
Afghanen omgekomen."
,,Ik zeg altijd dat het een deel van
mijn werk is om het slechtste van
de mensheid te laten zien. Maar
tegelijk ook het beste. Ik zie inder
daad mannen die oorlogen begin
nen, mannen die wreedheden be
gaan, maar ik zie mannen ook
grote heroïsche en altruïstisch
genereuze daden verrichten. Als
het over de mensheid gaat, raak
je door dit werk soms gedepri
meerd, soms geïnspireerd. Ik
denk dat het belangrijk is dat
vrouwen oorlogsverslaggever
zijn en ook dat moeders dit werk
doen. Sinds ik zelf twee kinderen
heb, is dat gevoel sterker gewor
den. Want veel van de taal rond
oorlog en hoe we erover praten
blijft geworteld in mannentaal.
Het zijn meestal mannen die
vechten en mannen die daarna
verslag doen. Als we meer vrou
wenstemmen zouden horen, als
meer vrouwen verslag zouden
doen van het front, krijgt je denk
ik een meer genuanceerd beeld
van wat oorlog echt is."
Toch was uw verslaggeving niet
onomstreden in Amerika. De Re
publikeinse senator Ted Cruz
noemde u 'de cheerleader van
de taliban'. U kreeg ook kritiek
omdat u uitgelaten talibanstrij-
ders had geïnterviewd met op
de achtergrond de geëvacu
eerde Amerikaanse ambassade.
,,Interessant was dat ik de meeste
tegenwerking kreeg uit de en
tourage van president Biden. De
zelfde mensen die achter het be
sluit stonden deze oorlog te be-
eindigen, verweten mij dat mijn
verslaggeving ter plaatse te nega
tief was. Het is voor sommigen
moeilijk te bevatten dat soms
twee dingen tegelijk waar kun
nen zijn. Het kan waar zijn dat
het de juiste beslissing was deze
oorlog te beëindigen, maar het
kan ook kloppen dat de aftocht
chaotisch was. Hartverscheurend
zelfs en dat dat veel mensen
wanhopig maakte. Dat doet niets
af aan de geweldige prestatie in
die laatste dagen toch nog
120.000 mensen het land uit te
vliegen. Maar veel Afghanen
voelen zich in de steek gelaten.
Dat is een feit. Mijn rol is een
stem te geven aan de mensen
ter plaatse. Ik vertel wat ik zie,
wat er verandert en hoe de ach
tergebleven Afghanen zich voe
len. Als ze zich in bepaalde krin
gen niet willen bezighouden
met die aspecten van de aftocht,
nou dat spijt me dan. Het is niet
mijn job om jou te vertellen wat
je graag wilt horen."
MIJN WENS
- 5
CNM On Scene
4:36 PM
Kabul, Afghanistan
GO VRIJDAG 24 DECEMBER 2021
VERVOLG VAN PAGINA 23
Vlak daarvoor maakte u mis
schien wel een van de televisie
momenten van het jaar toen u een
talibanstrijder vroeg waarom hij
mensen die weg probeerden te
komen sloeg met een soort
zweep. Vooral dat een ongeslui
erde vrouw het bestond hem aan
te spreken, maakte hem woe
dend. Wat dacht u toen?
Helpt het in zo'n extreme situatie
een vrouw te zijn?
Hoe leg je zo'n verre oorlog op te
levisie uit aan Amerikaanse kij
kers?
Clarissa Ward doet, gehuld in een zwart gewaad, verslag van het overhaaste vertrek van het Amerikaanse leger uit Afghanistan.
U was getuige van zoveel oorlogs
leed. U bent ook een tijdje uit de
running geweest om het allemaal
te verwerken. Hoe houdt u ver
trouwen in de mensheid en met
name in mannen als die steeds
weer in staat zijn tot de afgrijse
lijkste wreedheden?
Clarissa Ward (1980,
Londen). Dochter van
een Britse bankier en
van een excentrieke
Amerikaanse moeder.
Ward woonde op alle
continenten en spreekt
Frans, Russisch, Ara
bisch en een beetje Chi
nees. Van redactiehulpje
bij Fox News klom ze op
door, naar eigen zeggen,
'te werken tijdens de
feestdagen en reporta
ges te maken in gevaar
lijke gebieden'. Ward
maakte reportages voor
ABC en voor het presti
gieuze actualiteitenpro
gramma 60 Minutes van
CBS voordat ze de be
roemde journalist Chris-
tiane Amanpour op
volgde als 'chief interna
tional correspondent'
van CNN. Ward won vele
journalistieke onder
scheidingen.
Ze woont in Londen en is
getrouwd met een Duitse
graaf, met wie ze twee
kinderen heeft.
Al ben ik niet zo'n grote fan
van Mark Rutte en Hugo de
Jonge: vooral hen wil ik fijne
kerstdagen wensen en een
goed en gezond nieuw jaar.
Deze mensen werken al
twee jaar keihard, hebben
hun nek uitgestoken en zo
veel bagger over zich heen
gekregen. Dat niet alles goed
is gegaan, daar kan over
worden gediscussieerd,
maar echt niemand wist wat
er kwam en niemand weet
waar het eindigt.
- Marina Klaassen
