Column Saskia Noort
Fijne kerst, met als
amuse een zelftest
Profiel Peter R. de Vries
Kerst 2021
In het
theater
bij zijn
kistging
het over
zijn
totale
toewij
ding als
vader
Ik ken iemand
die vorigjaar
in zijn eentje
onder de
afzuigkap
stond te
gourmetten
met de
pannetjes
recht op de
gaspitten
Voor zijn dood zag Nederland vooral de ruwe kant
van Peter R. de Vries. Na zijn dood werd duidelijk
hoe warm hij kon zijn. Verslaggeefster Carla van der
Wal verwoordt haar verwondering over de twee
gezichten van 's lands bekendste misdaadjournalist.
Saskia Noort schrijft op deze plek
wekelijks over nieuws dat haar raakt
Daar gaan we weer. Ik
heb even overwogen
gewoon dezelfde co
lumn in te leveren als
een jaar geleden, maar
dat was iets te makkelijk verdiend.
Wat nog te schrijven, wat nog te
zeggen, wat nog te vinden, wat
nog te voelen, wat nog toe te voe
gen?
Ome Cron jaagt ons massaal de
depressie in en het enige dat ons
nog rest is ruzie maken over voor
wie het allemaal het zieligst is. De
kinderen, de jonge
ren, de ouderen, de
culturelen, de hore
kaffers, de restaura
teurs, de boekwinke
liers, de zieken, de
kappers, de schoon
heidsspecialistes, de
zorg, de wappies.
Ben ik iemand verge
ten? Ja, en welbe
wust. De groep waar
toe ik zelf behoor, de
alleenstaanden. Zo
ongeveer even groot
als het aantal anti-
vaxers, maar groei
ende, met dank aan
de lockdowngolven
en de bijbehorende
verplichting 24/7 met
je partner door te
brengen. Zijn wij
singles zieliger dan
de rest? Nee, maar we
zijn wel zachtjesaan
steeds meer aan het
verpieteren. Niet ie
dereen, er zullen
heus types zijn die
lockdowns omarmen
en een eenzame kerst
het toppunt van ge
luk vinden. Deze co
lumn gaat niet over
jullie, dus bespaar me
de woeste mails.
Deze column is voor de mensen
die weer een jaar alleen de don
kere dagen door moeten zien te
komen. Die niet kunnen vluchten
naar de zon, het café, kerstdiners
met vrienden, de bioscoop of het
theater. Ik ken iemand die vorig
jaar in zijn eentje onder de afzuig
kap stond te gourmetten met de
pannetjes recht op de gaspitten.
Dat zie je nooit in de kerstrecla
mes.
Ja, wij kunnen leuk zoomen met
elkaar, of wandelen op anderhalve
meter en de enige penetratie die
ons wacht, is die van de coro-
na-thuistest. Knuffelen mogen we
uitsluitend met ons huisdier, maar
die beesten zijn inmiddels hele
maal paranoia van onze aanhanke
lijkheid. Murw geslagen hebben
we gekeken naar de persconferen
tie en de aankondiging van alweer
een eenzame kerst en oudejaars
avond. Ik heb geschreeuwd naar de
tv. Boosteren? Ja, kom maar op!
Waar, wanneer? Ik sta klaar ver
domme! Maar jullie niet!!!!
En daar gaat de streep door de
kerstdunches, door
mijn kalkoen van vijf
kilo, door eindelijk
weer eens spontaan
iemand ontmoeten,
door alles waar we
naar snakken. Ik weet
heus wel dat het
moet, dat er mensen
levens door gespaard
worden, dat we het
samen moeten doen
en al die dingen.
Tuurlijk, het is nog
vele malen erger voor
heel veel andere
mensen en ik zal me
volgens de maatrege
len gedragen, maar
alles in mij vervlakt.
De lust, het plezier,
het verlangen, de
hunkering, de zin, de
motivatie om er iets
van te maken. En we
hebben inmiddels
geleerd dat een lock-
down van drie weken
meestal drie maan
den wordt, dat boos
tercampagnes onein
dig traag gaan, ge
plaagd door vele sto
ringen, misschien
niet eens helpen, en
dat elke vorm van
hoop en optimisme
dagelijks uit ons ge
beukt wordt door een stroom aan
virologen en OMT-leden die ons
bombarderen met de angstigste
scenario's. Zoals we ook weten dat
die nog nooit werkelijkheid ge
worden zijn. Precies deze murw
heid maakt dat de mensen, en ze
ker de singles, het niet zo nauw
meer nemen, in navolging van de
koninklijke familie.
Fijne kerst allemaal en ik hoop
voor iedereen, maar in het bijzon
der voor de eenzamen onder ons,
op een warme kerst, met als amuse
een zelftest en als dessert een lief
devolle omarming.
at vind ik een
hele domme
vraag."
De woorden
komen in 2018
beheerst uit de mond van Peter R.
de Vries, die een Duitse journa
liste te woord staat. Of liever ge
zegd, hij vermorzelt haar, nu ze
ineengeklemd tussen collega's na
een persconferentie over de zaak
Nicky Verstappen in gebrekkig
Nederlands heeft gevraagd of 1,8
miljoen euro niet erg veel geld is,
voor een dna-verwantschapson-
derzoek om 'slechts' één zaak op
te lossen. Weet zij veel dat dit
voor De Vries dé zaak is, de kin
dermoord die hij móet oplossen.
Hij wast haar de oren, met zijn
houding die geen tegenspraak
duldt, tot ze lijkt te zijn gekrom
pen. Dat is Peter R. de Vries.
Maar dit ook: twee jaar later
zit hij in Meijel, in het huis van
Peetje en Berthie Verstappen. Aan
de kapstok hangt nog altijd het
trainingsjackie van hun zoontje,
dat nooit ouder werd dan 11. Nicky
wordt nog altijd gemist. Maar
deze kerst weten zijn ouders wie
dat gat veroorzaakte, en dat hij
voorlopig achter de tralies zit. Jos
Brech is veroordeeld.
Wat dat voor ze betekent, daar
over zullen ze zo dadelijk een in
terview geven. Peter R. de Vries is
er ook. ,,Wat wonen jullie hier
toch fijn'', zegt Peter terloops,
voor het interview begint, ver
trouwd als hij hier is. Hij was de
enige die opkwam voor de ouders,
toen geen politieman zich meer
over de onopgehelderde dood van
hun kind boog.
Dan belt zijn eigen, volwassen
zoon. De Vries neemt op, zegt
diens naam. 'Royce'.
Vaderliefde doet zijn stem warm
klinken, zo anders. Veel zachter
dan wanneer hij Nederland ver
telt dat ze altijd een alibi hebben,
als ze maar naar zijn programma
kijken. Peter R. de Vries was de
verslaggever die furore maakte
toen hij schreef over de ontvoe
ring van biermagnaat Heineken,
de terriër die zich in zaken vast
beet en zo uiteindelijk iets anders
werd dan een 'gewone' verslagge
ver. Hij kreeg onschuldig veroor
deelden uit de gevangenis, zoals
in de Puttense moordzaak. En zat
hij of de politie nu de dader op de
hielen in de zaak Nicky Verstap
pen? De Vries stond Astrid en
Sonja Holleeder bij, toen ze ge
tuigden over de misdaden van
broer Willem.
Beide rollen leken door elkaar te
lopen. Maar als De Vries naar vo
ren stapte, was er bij hemzelf
nooit verwarring te bespeuren.
Hij nam met dat lange lijf en die
brede rug als vanzelf ruimte in.
Het middelpunt dat het altijd net
iets beter leek te weten dan een
ander. Gevoed door zijn succes
sen, zorgde dat er misschien wel
voor dat hij zich in 2006 zelfs
voornam de moord op John F.
Kennedy op te lossen. Misstappen
van een ander kon De Vries feil
loos ontleden. Dat zelfs hij ook
weleens een foutje maakte, was
moeilijker te erkennen. In de zaak
Verstappen liet hij zich eens ont
vallen dat hij zich verbaasde over
opmerkingen van journalisten,
die zich hardop afvroegen of
Brech nu wel echt veroordeeld
zou worden. Waar hadden die an
deren het nou eigenlijk over? Hij
kende de zaak het allerbeste. Hij
wist wel beter.
Geen wonder dat niet iedereen
VRIJDAG 24 DECEMBER 2021 GO
De ruwe of
zachte Peter,
was er
m
