André van Duin mist Martin iedere dag
Kerst 2021
De deur naar een nieuwe liefde
gooi ik niet dicht. Ik zoek niet
actief, maar het zou wel leuk zijn
Hij imponeerde bij de dodenherdenking met zijn speech en verdrinkt
als bijna 75-jarige in het werk. Toch valt het leven als alleenstaande
André van Duin niet licht. ,,Ik voel me niet meer compleet.''
ALEXANDER VAN EENENNAAM
Hier, wijst André van
Duin om zich heen,
hier gebeurde het
dan. Elk jaar op kerst
avond, bij hem thuis.
De kerstbingo. ,,Daar beneden
hadden we een gezellig buffet en
hier boven deden we de bingo en
de kerstsamenzang.'' Van Duin
(74) zit - met een vers kopje koffie
en de koektrommel binnen hand
bereik - in een van de vier lederen
fauteuils met uitzicht op een Am
sterdamse gracht.
De volkskomiek heeft plaatsge
nomen in zijn eigen café, gelegen
op de etage onder zijn woonge
deelte. De ruimte straalt gezellig
heid uit met het rode tapijt, de
kroonluchters en groene houten
lijsten aan de muur en de nostal
gische Amsterdamse sfeerteke
ningen.
Aan de fraaie, donkere houten
bar hangen messing plaatjes met
daarop de namen van talrijke be
kende gasten die op bezoek zijn
geweest. Tientallen van hen, van
Simone Kleinsma en Henny
Huisman tot Joop van den Ende
en Ron Brandsteder, waren er
jaarlijks bij op 24 december. Van
Duin was op die momenten de
spreekstalmeester. Hij riep met de
van hem bekende kwinkslagen de
bingogetallen om en echtgenoot
Martin reikte zowel de bingokaar
ten uit als de speciale prijzen.
,,We waren er het hele jaar zoet
mee om die te vinden'', vertelt
Van Duin. ,,Geen bijzondere din
gen, maar gewoon iets geks of
grappigs. Een sneeuwschuiver, ik
noem maar iets. Kwamen we iets
aparts tegen in een winkel en was
het niet te groot of zwaar, dan na
men we het meteen mee. Leuk
voor de bingo.''
Het waren wereldavonden met
fijn eten en drinken, samenzang
en plezier. ,,Veel vrolijkheid met
tientallen gasten, het was bijna
een gevecht om erbij te mogen
zijn. Maar ja, op een gegeven mo
ment houdt het op en is het vol, je
moet nog wel kunnen lopen.''
De herinneringen zijn zo mooi
dat ze de pijn van nu alleen maar
heftiger doen voelen. Vorig jaar
bleef het op kerstavond voor het
eerst stil in de bar. ,,Ik ben gaan
logeren bij vrienden. Ja, natuurlijk
voelde ik me toen eenzaam bij de
gedachte aan die bingoavonden.
Maar ik voel me wel vaker een
zaam. Gelukkig kan ik goed relati
veren. Dit overkomt meer men
sen, ik ben helemaal niet bijzon
der. En ook 24 december is maar
gewoon een dag. Alleen is het
geen feest meer.''
Die constatering is van toepas
sing op het hele leven dat Van
Duin sinds januari 2020 leidt. Hij
mist sindsdien zijn grote liefde
Martin, die overleed aan kanker.
Op de schouw in de bar staat pro-
minent een zwartwitfoto van het
paar, dat op 23 december 2006 in
het huwelijk trad. ,,Ik zit nu in de
lastigste tijd van mijn leven. Ik
vind het niet fijn alleen te zijn,
met Martin was alles leuker. We
waren altijd samen, dat mis ik
enorm. Als ik nu een nieuwe lamp
nodig heb of iets simpels als
handdoeken of beddengoed, kan
ik het niet meer met hem overleg
gen.''
Martin en hij kenden elkaar al
tientallen jaren uit de kroeg. ,,We
hadden een grote vriendengroep
en we troffen elkaar geregeld.
Mijn versiertruc was Martin mee-
vragen naar de Tour de France,
waar Ferry de Groot (Van Duins
collega bij De Dik Voormekaar
Show, red.) elk jaar werkte voor
Langs de Lijn. We stonden in Pa
rijs pal naast de aankomst. Het in
teresseerde mij niets, zo'n peloton
is in een flits voorbij, maar Martin
vond het prachtig. We zijn een
dag of drie, vier in Parijs geweest.''
Zo'n twintig jaar woonden ze
samen en was Martin Van Duins
schaduw. Bij elk optreden, iedere
klus, was zijn man erbij. ,,Hij deed
dat heel knap, ik denk niet dat ik
de partner van een bekende Ne-
GO VRIJDAG 24 DECEMBER 2021
met vrienden, voel ik
me al snel het vijfde
wiel aan de wagen
LEES VERDER OP PAGINA 14
