7
Stond er weer iemand
huilend aan de deur
met een tas vol met
mappen
WERD IN ÉÉN JAAR BLIND
Dow Botlek uit. Niet veel later par
keerde hij elke maandag zijn fietsje
bij het stadion van Feyenoord, waar
Roelof Ruules hem meenam naar
Terneuzen. Daar stond hij mede
aan het begin van de nieuwe fa
briek. Na een periode in Terneuzen
volgde een tijd voor Dow in Hoek
van Holland, maar daarna keerde
het gezin Van Boom terug naar
Zeeuws-Vlaanderen en streek neer
in Hoek. Van Boom ging er voor
Dow aan de slag met verzekerin
gen. Die rol was hem op het lijf ge
schreven.
En niet alleen op zijn werk. ,,Je
wil niet weten hoeveel mensen bij
mij hebben aangeklopt, omdat ze
het niet meer zagen zitten met al
die papieren. Stond er weer iemand
huilend aan onze voordeur met een
Ik heb een goed leven
gehad. Als ik daar op
terugkijk kan ik daar
erg van genieten
toch weer in word gekozen, dan
geef ik mijn zetel weg. Kom op, ik
ben 85 en ik heet geen Heintje Da
vids. Maar ik hoorde dat een aantal
mensen helemaal niet meer zou
gaan stemmen, als ik er niet op zou
staan. Daarom sta ik nog wel op de
lijst. Ik zou het mooi vinden om af
te sluiten met het kunstj e dat we bij
de oprichting van TOP flikten: toen
haalden we met één stem verschil
een vierde zetel. Ik bedoel maar dat
die ene stem op mij misschien wel
het verschil kan maken.''
Frustratie
Van Boom stond in 1997 mede aan
de wieg van de partij, die inmiddels
alweer zestien j aar is gefuseerd met
Gemeentebelangen. Eigenlijk werd
hij politiek actiefuit pure frustratie.
,,lk was actief in het jeugdbestuur
van Hoek en betrokken bij de
dorpsraad. Ik constateerde dat het
voor voetgangers best gevaarlijk
was om bij de ingang van de voet
balvelden te komen. Daar lag geen
voetpad. Dus zei ik dat ik weleens
een balletje zou opgooien bij de ge
meente. 'Moet je niet doen, probe
ren we al jaren', kreeg ik te horen.
Nou, ik ben wel tien keer naar het
gemeentehuis gereden. Toen ik de
tiende keer weer een 'dat nemen we
mee-antwoord' kreeg, ben ik me
teen vanuit het stadhuis naar de no
taris gereden om een politieke par
tij op te richten. Puur omdat ik
denkbeeldig al een kinderwagen
door de lucht zag vliegen, die door
een auto was geschept. Dat voetpad
moest er gewoon komen.'
Hij kwam er achter dat in Terneu-
zen ook al een initiatiefgaande was
om de gevestigde politieke orde op
te schudden. Van Boom voegde
zich bij die club. ,,We waren zo
groen als gras. Ik deed de eerste keer
niet mee aan de verkiezingen, van
wege mijn werk bij Dow en keuzes
voor het gezinsleven. De politieke
elite van toen dichtte ons geen kan
sen toe, ze vonden ons maar een
protestpartijtje. Maar het lukte, met
maar liefst vier zetels. Zaten we met
een autoverkoper, bewakings
beambte, bovenmeester en garna-
lenvisser in de raad. Onafhankelij
ker kon het niet, toch?''
Mazzel
Na de gemeentelijke herindeling
stelde Van Boom zich zelf ook ver
kiesbaar. Sindsdien zit hij in de raad
voor wat nu de grootste partij in de
gemeente Terneuzen is. Stukken
lezen gaat niet meer. ,,Maar ik heb
het geluk dat ik een fotografisch ge
heugen heb. Ik weet bijvoorbeeld
vanuit mijn werk bij Dow nog zo te
vertellen waar er op en buiten het
terrein leidingen in de grond zitten.
Een of twee keer per week komt Jos
(Verdurmen, fractievoorzitter van
TOP/Gemeentebelangen, red)
langs om mij bij te praten. Daar
naast leest mijn vrouw Riet veel
voor, ook uit de krant. Zo blijfik bij.
Ik heb ook echt zoveel mazzel met
haar gehad. Lang niet iedereen zou
het goed vinden als je man zoveel
avonden weg is. De dorpsraad, het
waterschap, de voetbal, het kerkbe
stuur, het bestuur van school De
Steelant... Ja, ik was vaak van huis.''
Over van huis gesproken; eigen
lijk is Giel van Boom al heel lang
van huis. Rotterdam, daar stond
zijn wieg. Hij maakte er de honger
winter in de oorlog mee en kreeg er
op 18-jarige leeftijd zijn eerste baan
bij de Verenigde Nederlandse
Scheepvaart Maatschappij. ,,Ik ver
diende er 90 gulden per maand.
Toen ik in militaire dienst moest,
kreeg ik 175 gulden per maand. Na
mijn diensttijd keerde ik terug bij
mijn baas: die wilde maar tot 125
gulden gaan. Toen ben ik gaan sol
liciteren.''
Uiteindelijk kwam Van Boom bij
boodschappentas van Albert Heijn,
vol met mappen. Of een teamge
noot van een van onze jongens. Tja,
die help je dan toch? Dat heb ik al
tijd belangeloos gedaan. Maar na
tuurlijk snap ik ook wel dat dit mij
bij gemeenteraadsverkiezingen
wel een beetje heeft geholpen. Zo
werkt het nu eenmaal.''
Helpen, helpen en nog eens hel
pen. Van Boom zou het nog maar
wat graag blijven doen. Zoals hij
Dow hielp met tal van vraagstuk
ken. Zoals hij de jeugd van de voet
balclub liet floreren dankzij een ei
gen jeugdhonk. Of zoals in de tijd
dat gerenommeerde clubs als IJs-
selmeervogels in Hoek op bezoek
kwamen. ,,In die tijd hadden we bij
Hoek maar één extra telefoonlijn
tot onze beschikking, die werd ge
bruikt voor radioverslagen. Maar
voor IJsselmeervogels kwam er ook
altijd een verslaggever mee. Die
had ook een lijn nodig. Die nam 150
meter telefoonkabel mee, die hij
via de tennisbaan en onze achter
tuin bij ons naar binnen rolde.
Prikte hij bij ons in en zo kon hij
toch zijn werk doen. Mooi was dat.
In ruil voor een portie paling, hè.''
Eindeloos
De verhalen in het hoofd van Van
Boom zijn eindeloos. Over zijn vier
kinderen, over zijn zeven kleinkin
deren, over de politiek. En er is nog
altijd ruimte voor nieuwe verhalen.
Daar waar hij nog kan zal hij men
sen terzijde blijven staan. Of ze nu
met een stoepje in Hoek te maken
hebben of met de gevolgen van de
gaswinning in Groningen. Daar
waar hij onrecht uit de wereld kan
helpen, zal hij het blijven doen. Hij
blijft vooruitkijken waar het kan,
ook al heeft hij zoveel om op terug
te blikken. ,,Weet je, ik vind dat ik
een goed leven heb gehad. Als ik
daar op terugkijk, kan ik daar heel
erg van genieten.''
VL VRIJDAG 24 DECEMBER 2021
ik ben Heintje Davids niet
- Giel van Boom
Giel van Boom: ,,Kom op zeg,
ik ben 85 en ik heet geen Heintje
Davids.'' foto's anne hana
- Giel van Boom
