9
Covid-unit
Niet betreden
zonder PBM!
Hoofd inten
sive care Peter
van der Voort:
,,Ik denk dat
we de grenzen
van de werklast
die we hier aan
kunnen bereikt
hebben.'
Van der Voort stelde tijdens het te
lefoongesprek dat hij het gevoel had
'te falen als goed werkgever'. Ener
zijds voelt hij de verantwoordelijk
heid om collega's in andere delen
van het land te helpen door patiën
ten op te vangen, anderzijds zag hij
tijdens de bijeenkomst waarin hij
het afschalen van de niet-corona-
zorg uiteenzette de lege blikken,
verslagenheid en emotie bij zijn
personeel. ,,Welke keuze je ook
maakt, je richt er onherroepelijk
schade mee aan. Als ik andere zie
kenhuizen help, gaan mijn mede
werkers er straks aan onderdoor.
En anders ben ik niet solidair en dat
voelt ook niet goed.''
Hij is een goede slaper, gelukkig.
,,In slaap vallen is nooit een pro
bleem. Maar ik word nu wel na een
uurtje of vijf wakker, omdat ik zo
veel aan mijn hoofd heb.'' Of hij niet
ontzettend moe is? ,,Nee, dat is
grappig. Ik voel me nog steeds ener
giek.''
Goede moed
Gelukkig, een paar weken later is
zijn humeur is weer wat opgefleurd.
Nu de moeilijke knopen rond het
afschalen van zorg zijn doorgehakt,
kundigen. Het gemiddelde cijfer
was een 5,5. Daar schrok ik van; je
weet dat er dan een hoop dikke on
voldoendes zijn ingevuld. De druk
op het personeel is zo groot. Ze wil
len geen fouten maken, maar heb
ben steeds meer patiënten onder
hun hoede. Dan heb je het gevoel
dat je de controle verliest. Dat geeft
stress, nachtmerries."
is er weer wat
rust en regelmaat
ontstaan op de af
delingen - twee ic's
voor corona, één voor
de andere zorg. ,,We
gaan rond kerst eventjes
een periode van relatieve rust tege
moet, denk ik. Er zijn nog steeds
veel patiënten, maar het daalt wel
wat. Het is vooral met spanning uit
kijken naar wat er in januari op ons
afkomt met omikron.''
Het zorgpersoneel dat Van der
Voort tijdens zijn rondleiding over
de afdeling tegenkomt, kan geluk
kig nog lachen. Ja, ze houden het
nog vol, zeggen ze op het oog vol
goede moed. Maar zwaar is het wel,
en dat de coronatijd zó lang duurt,
begint zijn tol bij sommigen echt
wel te eisen. Bij hun baas zijn de
zorgen dan ook groot. Sinds het be
gin van de crisis zag hij op zijn ic
meer dan tien collega's vertrekken.
Sommigen met pensioen, anderen
omdat ze kozen voor een baan met
wat minder stress en nachtdien
sten. De gaten opvullen lukt nau
welijks.
,,We hebben pas onderzoek ge
daan naar het welzijn van verpleeg-
'Als ik andere
ziekenhuizen
help, gaan mijn
medewerkers er
straks aan onderdoor.
En anders ben ik
niet solidair'
Over het randje
Dan steekt het dat de kapiteins
op het schip - De Jonge, Kuipers -
zolang zijn blijven volhouden dat
code zwart nog ver weg is. Of dat
1350 bezette ic-bedden (nu ruim
1100) ook nog wel haalbaar zijn.
,,Ernst Kuipers denkt echt dat dat
kan. Zo van: schouders eronder,
dat gaan we gewoon doen. Hij rekt
het steeds een beetje verder op, tot
over het randje. Sorry dat ik het zeg,
maar ik vraag me af of hij zich reali
seert dat hij daardoor voor langere
tijd schade aanricht onder zijn ei
gen zorgpersoneel."
Over De Jonge: ,,Hij is als minister
van Volksgezondheid toch ook mi
nister van het zorgpersoneel? Dan
moet hij rekening met zijn mensen
houden, en ze niet over het randje
duwen. Je kunt niet altijd maar
meer, meer, meer blijven vragen.
Er zit een grens aan wat mensen
kunnen. Het is goed dat die
grens nu gezien wordt.''
Dwalend door de
gangen en trappen
huizen van het
UMCG blijven op
zijn mobieltje de
berichten bin
nenstromen. ,,In
Zuid-Limburg
zijn alle ic-bed-
den bezet, in
Zwolle is het ook alle
hens aan dek. Ik zal zo
kijken of ik nog iemand uit
de brand kan helpen.''
De lockdown geeft hem een
tweeslachtig gevoel. ,,Het is heel
fijn dat er nu tijdig wordt gehan
deld, ook al weet je nog niet of het
genoeg is. Maar tegelijk wil ik ook
gewoon mijn leven terug zoals het
was voor de pandemie. Dus in die
zin is het voor mij net zo verve
lend.''
Een pandemie als deze, eerlijk
gezegd had hij er nooit bewust re
kening mee gehouden dat het hem
als ic-hoofd zou overkomen. ,,Als
iemand dit twee jaar geleden had
verteld, zou je het toch niet geloofd
hebben? Ik doe mijn werk hoor,
maar het is soms heel pittig, en niet
alleen voor mij.''
Of er ooit nog een einde komt aan
deze ellende? ,,Zeker, natuurlijk.
Aan iedere pandemie in het verle
den is een einde gekomen. Het
komt goed, daar moeten we ons
echt aan vasthouden.''
Anders dan veel andere politici on
dervindt Van der Voort de directe
gevolgen van Haagse keuzes op de
werkvloer. Begin deze maand, toen
de ziekenhuiszorg verder moest
worden afgeschaald door de grote
aantallen coronapatiënten - toen
nog door de deltavariant - beleefde
hij een taaie week. Van der Voort
moest zijn ic-personeel vertellen
dat er weer operatiekamers dicht
zouden gaan, dat er weer meer
Covid-bedden ingericht moesten
worden. Het oude liedje, kortom.
Tegenwind
,,Het voelt al de hele week alsof ik
een zware deken over me heen
draag'', vertelde de ic-baas toen over
de telefoon. ,,Je hebt almaar tegen
wind. Ik denk dat we de grenzen
van de werklast die we hier aankun
nen bereikt hebben. Intussen wordt
er vanuit het LNAZ (het door Ernst
Kuipers geleide Landelijk Netwerk
Acute Zorg, red.) maar gepusht om
meer patiënten over te nemen uit
andere delen van het land. Meer,
meer, meer, het gaat maar door. En
het kabinet ontkent met klem dat
code zwart in zicht is. Ik vind het
eventjes niet zo leuk meer.''
GO DINSDAG 21 DECEMBER 2021
FOTO CORNÉ
SPARIDAENS
